چهره ها و حالات آشنا: زندگی مسابقات برای هری مگوایر مناسب تر است | جام جهانی 2022

اچآری مگوایر تازه در حال اتمام یک جلسه تمرینی در سال جاری بود که یک ایمیل ناشناس دریافت کرد که از طریق نماینده خود ارسال شده بود. در این ایمیل توضیح داده شده بود که سه بمب در خانه او در ویلمزلو کار گذاشته شده بود و به او 72 ساعت مهلت داده شد تا منچستریونایتد را قبل از انفجار آنها ترک کند.

طبیعتاً بلافاصله با پلیس تماس گرفته شد، یک سگ مواد یاب برای جستجوی کامل خانه و باغ مگوایر اعزام شد و هیچ ماده منفجره ای پیدا نشد. مگوایر با عجله از کارینگتون به خانه رفت تا با خانواده اش باشد و در حالی که نامزد و فرزندانش به یک خانه امن منتقل شدند، مگوایر برای چند روز با یکی از هم تیمی هایش به خانه رفت. کسی دستگیر نشد

البته در اینجا می توان در مورد لحن فزاینده شوم گفتمان آنلاین، رابطه فوتبال با شهرت، و شاید حتی نقش رسانه ها در معرفی قهرمانان و تبهکاران گفت. اما من بیشتر به بررسی این موضوع علاقه مند هستم که چگونه تجربه ای مانند آن ممکن است خود مگوایر را شکل دهد. چگونه با این احتمال کوتاه و ناراحت کننده کنار می آیید که حرفه فوتبالی شما – همان چیزی که زندگی و معیشت خود، هویت و شادی خود را بر اساس آن بنا کرده اید – می تواند در نهایت به قتل تمام خانواده شما ختم شود؟ این با شما چه می کند؟ چه تاثیری بر رابطه شما با فوتبال دارد؟

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

از بسیاری جهات، تهدید بمب‌گذاری شاید نقطه اوج منطقی چیزی بود که ما می‌توانیم آن را به عنوان مجتمع صنعتی-مگوایر فوتبال انگلیس توصیف کنیم: صنعتی که حول بازی‌های فوق‌العاده او در جام جهانی 2018 رشد کرد و سپس به شدت در جهت دیگر حرکت کرد. همانطور که مگوایر چهره و پیشانی یک تیم جدید، متواضع تر و قابل ارتباط تر از انگلیس شد، او نیز تبدیل به چهره و اندام در حال قهقرایی آنها شد، نشان تیمی یونایتد که در تلاش برای تعریف هویت خود تحت چهار سرمربی متوالی است.

چرا مگوایر؟ بازیکنان دیگر هم در اطراف او بودند، و با این حال هیچ کس – تا آنجا که ما می دانیم – هرگز تهدیدی برای بمب گذاری برای پل پوگبا ارسال نکرد یا خانواده جان استونز را تهدید به کشتن نکرد. شاید تا حدی، همان ویژگی‌هایی که مگوایر را به‌طور گذرا تبدیل به یک قهرمان فرقه می‌کرد، او را به یک هدف تبدیل می‌کرد: دیده شدن و اشتیاق پنهان، تمایل او به کنار گذاشتن خود، ادامه دادن به تلاش و داوطلب شدن برای مصاحبه بعد از مسابقه. وظایف. اگر به اندازه کافی عصبانی هستید که مشت بچرخانید، احتمالاً اولین چهره ای را که می بینید مشت می کنید.

نکته در اینجا این نیست که دفاع پرشور از توانایی های مگوایر در فوتبال انجام دهید، موضوعی که تقریباً مطمئناً قبلاً تصمیم خود را درباره آن گرفته اید. اما یک راز حل نشده در اینجا وجود دارد. در یونایتد مگوایر اکنون با هدایت اریک تن هاگ که تنها یک شروع لیگ را در سه ماه انجام داده، چهارمین هافبک میانی است. او با انگلیس مثل همیشه حیاتی است: بهترین بازیکن مسابقات یورو 2020 و مطمئناً سومین بازی متوالی خود را در برابر ولز در سه شنبه شب آغاز خواهد کرد. چه چیزی می تواند تفاوت را توضیح دهد؟ نگاهی اجمالی به داده های مگوایر برای باشگاه و کشور، کمی روشنگر است. او در لسترسیتی در سال 18-2017، شاید آخرین فصلی که او نامش فاش بود، 51 دریبل موفق انجام داد و 115 پاس پیشرونده (که توپ را حداقل 10 یارد به جلو می برد) انجام داد.

این مگوایر کلاسیک اولیه بود: مبتکرانه روی توپ، سکوی پرشی برای حمله، مدافعی با حالات خالص. به تدریج، این اعداد کاهش یافته است. او تا اینجای فصل در یونایتد چهار پاس پیشرونده انجام داده است. مهمتر از همه، او هنوز یک دریبل کامل نکرده است.

پس ممکن است وسوسه شوید که نتیجه بگیرید که مگوایر در طول زمان به بازیکنی محدودتر و کمتر جاه طلب تبدیل شده است. و با این حال، در رنگ های انگلستان، به نظر می رسد روند بسیار معکوس رخ داده است. اگر سه تورنمنت او را در نظر بگیرید (با این احتیاط که او فقط دو بازی در اینجا انجام داده است)، دریبلینگ و پاس های مترقی او از سال 2018 به 2022 افزایش یافته است.

در مقابل ایالات متحده، او شاید بهترین مهارت بازی را ارائه داد، یک اسلالوم ظالمانه در نزدیکی خط کناری سمت چپ که تقریباً یک شوت به سمت دروازه ایجاد کرد.

پس اینجا چه خبر است؟ خوب، فرض کنید یک ایمیل ناشناس دریافت کرده اید که تهدید می کند خانواده خود را منفجر می کند. در کوتاه مدت، سیستم های امنیتی خانه خود را تقویت می کنید، عزیزان خود را محکم نگه می دارید، دنیای خود را به سمت درون می چرخانید. شاید حتی کمی سردتر، کمی کمتر در دسترس، کمی مشکوک تر شوید. اما در نهایت، این چیزی نیست که شما هستید. این کسی نیست که به عنوان یک تماشاگر پولی به یورو 2016 رفت و یک سال بعد برای آنها بازی می کرد.

و بنابراین ممکن نیست که با گذشت زمان شما شروع به عزاداری برای نسخه ساده تر زندگی کنید؟ زمانی قبل از اینکه شما یک مدافع 85 میلیون پوندی بودید که هر آخر هفته مورد تشریح و تهدید قرار می گرفتید. زمانی که می توانستید اشتباه کنید و به جای تهدید به مرگ، درس ارزشمندی دریافت کنید. زمانی که هنوز جا برای رشد و پیشرفت داشتید تا اندازه و شکل بازی خود را بیابید.

یونایتد هرگز نمی تواند چنین چیزی را به او ارائه دهد، احتمالاً به همین دلیل است که او باید در اسرع وقت آن را ترک کند. اما در یک سطح، انگلیس هنوز هم می تواند. در وظیفه انگلیس، او دیگر یک امضای رکورددار جهانی نیست، دیگر چهره عمومی یک هالک لیست نیست. او مدیری دارد که به او اعتماد دارد و برایش ارزش قائل است، سیستمی که می شناسد و می شناسد، زمان بیشتری برای حضور در توپ و مجوز بیشتری برای استفاده از آن دارد. طرفداران، با وجود تمام مشکلات گاه و بیگاهشان، معمولا سخاوتمندتر هستند. چهره های آشنا، خاطرات خوش، حالات خوب وجود دارد.

شاید، از نظر خلقی، به نظر می رسد که زندگی مسابقات برای مگوایر مناسب باشد. او را در زمین تماشا کنید و آنچه بیش از همه می بینید، جستجوی احساسات سخت است: ضربه سر دفاعی به موقع، هیجان دریبل فزاینده، گلی که همه چیز را تغییر خواهد داد. هیچ کدام از اینها واقعاً پیش بینی کننده موفقیت یا شکست نیستند. اما ممکن است فقط توضیح دهد که چرا او اینجا خوشحالتر از هر جای دیگری به نظر می رسد.