برزیل متحد به نظر می رسد و قدرت عمیقی برای کنار آمدن بدون نیمار دارد | جام جهانی 2022

برازیل شروع خوبی در جام جهانی 2022 خود داشت. بازی اول مسابقات همیشه کمی سخت تر است. یک چرخش اشتباه زودهنگام، یک توپ نادرست یا یک پاس بد قرار داده شده می تواند داستان بازی را دیکته کند. تیمی که می‌خواهد برای قهرمانی در مسابقات ادامه دهد، باید این را درک کند و احساسات خام و انرژی کلی آن دقایق اولیه را مدیریت کند. برزیل در پیروزی 2-0 مقابل صربستان این کار را انجام داد. اما بیایید مراقب باشیم. سه امتیاز تضمین کننده هیچ چیز نیست، حتی صعود به مرحله حذفی. بازیکنان باید بدانند که تواضع و احترام در اینجا کلیدی است و شما هرگز نمی توانید بیش از حد آن را داشته باشید.

اکنون بازی مقابل دیگر رقیب اروپایی، سوئیس در راه است. فوتبال هیجان‌انگیز است زیرا ما هرگز نمی‌توانیم آن را به طور کامل درک کنیم، اما پیروزی در روز دوشنبه و صعود زودهنگام به دور دوم چیزی است که مربی، تیته، به دنبال آن است. سپس می‌توانست از بازی سوم استفاده کند تا تیم را تا حدودی بچرخاند و چند چیز تاکتیکی مختلف را برای نبردهای پیش رو امتحان کند.

برد مقابل صربستان ساده نبود. در 20 دقیقه اول دفاع بالا و تهاجمی شاگردان دراگان استویکوویچ باعث شد انتخاب در مشکلات جالب بود ببینیم چگونه با آن برخورد کردند. اولین بازی تورنمنت همیشه مهم است، اما به خصوص اگر شما یکی از بازی‌های مورد علاقه باشید.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

تیم تیته در مقابل صربستان نمی‌خواست در یک سوم دفاعی خود هیچ اشتباهی مرتکب شود، اما این بدان معنا بود که آن‌طور که می‌خواستند کنترل توپ را از پشت نداشتند و بنابراین نمی‌توانستند به درستی به منطقه حمله نفوذ کنند. برزیل زمانی در بهترین حالت خود قرار دارد که می تواند پاس های سریع رد و بدل کند، ریتم ایجاد کند و فضایی برای بازیکنان پیدا کند تا بازیکنان مقابل خود را تک به تک کنند.

در ابتدا این اتفاق در برابر صربستان رخ نداد و واضح است که سایر حریفان به آن علاقه مند خواهند شد. دوسان تادیچ شروع قدرتمندی داشت و به همراه مارک های فشرده و سخت، روی اعتماد به نفس برزیل تأثیر گذاشت. درست است، وینیسیوس جونیور و رافینیا در کناره‌ها شانس زیادی داشتند، اما برزیل نتوانست بهترین کاری را که انجام می‌دهد انجام دهد – توپ را در دست بگیرد و حریفان خود را از پهلو به پهلو برای ایجاد یک موقعیت باز کند. وقتی همه چیز درست می‌شود، نیمار بیشتر یک بازی‌ساز است تا دریبل‌زن، به لوکاس پاکه‌تا و کازمیرو کمک می‌کند تا خلاقانه بازی کنند و حمایت مدافعان کناری نیز وجود دارد. نیمار در بازی مقابل صربستان کمی بیشتر توپ را نگه داشت که کمکی به ستاره نیمه دوم یعنی ریچارلیسون نکرد.

“پومبو” به قول ریچارلیسون در میان مدافعان غول پیکر منزوی شد اما تسلیم نشد و خود را وقف کارش کرد. او همچنان دیده می‌شد و قدرت ذهنی فردی را نشان می‌داد که سختی‌ها را پشت سر گذاشته تا به جایی که هست برسد. او هرگز از دویدن دست نمی کشد و به نشانه شخصیت و ارزش های انسانی اش، مهاجمی است که هرگز دست از مبارزه نمی کشد.

پاداش او در نیمه دوم زمانی که صربستان قادر به حفظ خط دفاعی بالا و تهدید در ضدحمله خود نبود، به دست آمد. برای بازی موثر مقابل برزیل، باید چیزی نزدیک به استانداردهای اسپانیایی در اختیار داشته باشید و بازیکنان صربستان آن را نداشتند.

با ادعای برزیل، فرصت‌ها شروع شد و در نهایت، تیم تیته مدیون دو گل ریچارلیسون بود. مورد دوم، به ویژه خیره کننده بود، اما برای من جالب، اتفاقی بود که بعد از ضربه قیچی این مهاجم رخ داد. جشن دسته جمعی گواه وجود یک گروه هماهنگ بود.

من کلمه اتحاد را دوست ندارم. من همیشه می گویم که قبل از اتحاد باید درک درستی از مسئولیت هر بازیکن وجود داشته باشد و این جشن به من نشان داد که این تیم می داند پوشیدن یک پیراهن و اهداف یکسان، چه با هم دوست باشند و چه نباشند، یعنی چه. وقتی فهمیدید فوتبال یعنی چه، پیروزی چقدر برای هواداران مهم است، چه در فوتبال بین‌المللی و چه در فوتبال باشگاهی، آنگاه نیازهای یکدیگر را درک می‌کنید. تمایلات خودخواهانه بیش از هر چیز برای کار گروهی کنار گذاشته می شود. سخت کوشی همیشه مقدم بر استعداد است و به نظر می رسد که تیم برزیل بلوغ لازم برای درک این موضوع را دارد.

مهمترین نکات منفی که از بازی صربستان بیرون آمد، مصدومیت نیمار و دانیلو بود که مانند دیگر مدافع کناری الکس ساندرو، از نظر دفاعی محکم بود (اما کمک کرد که صربستان در بهترین حالت خود با سرگئی میلینکوویچ-ساویچ تحت فشار قرار نگیرد. و فیلیپ کوستیچ بازی نمی کند).

با این حال، دیدن فرد، رودریگو، آنتونی، گابریل ژسوس و گابریل مارتینلی از روی نیمکت نشان داد که غیبت نیمار برای دو بازی بعدی ممکن است مشکل بزرگی نباشد که برخی از آنها از آن می ترسیدند. او بدون شک ستاره تیم و یکی از بهترین بازیکنان جهان است، اما بدون او تیته این گزینه را دارد که یک هافبک دیگر مانند فرد یا احتمالا برونو گیمارش را اضافه کند تا در یک بازی کلاسیک 4-3-3 بازی کند. Paquetá را آزاد کنید یا همان ساختار تاکتیکی را برای معرفی رودریگو به تیم حفظ کنید.

برای پر کردن جای خالی دنیلو در سمت راست، خواهیم دید که آیا دنی آلوز به عنوان یک گزینه واقعی بازی دعوت شده است یا بیشتر به عنوان یک رهبر و ذهنیت قهرمانی خود را به ارمغان می آورد. من فکر می کنم Éder Militão انتخاب مطمئن تری خواهد بود، اما در هر صورت، Tite نمی تواند شکایت کند. به هر کجای تیمش نگاه می کند کیفیت و گزینه هایی وجود دارد. چهار روز بین بازی ها وجود دارد، زمان کافی برای انجام تنظیمات و در عین حال در نظر گرفتن ریکاوری بدنی بازیکنان.

حالا برای سوئیس. باثبات‌ترین تیم‌ها از نظر دفاعی نیستند، آنها از طریق گرانیت ژاکا، ژردان شقیری و بریل امبولو تهدیدی را به‌وجود می‌آورند. آنها مانند اکثر حریفان مقابل برزیل، طوری بازی خواهند کرد که انگار فینال جام جهانی آنهاست و باید با احترام با آنها رفتار شود.

بدون نیمار زمان نشان دادن قدرت این تیم فرا رسیده است، تیمی که تیته همیشه گفته است که در برابر هر چالشی است، هر چه به سمت آنها پرتاب شود.