صلاحیت، چه صلاحیتی؟ صدراعظم محافظه کار مانند جرمی هانت همیشه فاجعه می نویسند | نائومی اسمیت

بجرمی هانت با گذاشتن عکسی از نایجل لاوسون پشت میزش، در موقعیتی هنرمندانه قرار گرفته که توسط عکاس رسمی گرفته شود، خود را به عنوان شاگردی مشتاق صدراعظم قبلی محافظه کار نشان می دهد. اما اگر بیش از حد توسط آنها هدایت شود، این فقط می تواند یک مشکل باشد: برای او، برای حزبش و برای همه ما.

صدراعظم محافظه‌کاران 30 سال از 43 سال گذشته را در دست داشته‌اند، و از جفری هاو تا نورمن لامونت تا ریشی سوناک، تقریباً همه اقتصاد بریتانیا را در وضعیت بدتر از آنچه که می‌دانستند، رها کرده‌اند. از 11 صدراعظم محافظه کار قبلی از سال 1979، و اکثر آنها با نرخ فقر بالاتر یا بدون تغییر نسبت به زمان شروع کار، سمت خود را ترک کردند. اگرچه این ارقام هنوز برای Rishi Sunak، Nadhim Zahawi یا Kwasi Kwarteng در دسترس نیست، استفاده بسیار زیاد از بانک‌های غذا در طول دوره کاری آنها مطمئناً نشانه بدی است، و هیچ صدراعظم محافظه‌کاری نتوانسته است نابرابری را در جایی نزدیک به سطوح قبل از 1979 کاهش دهد.

در مورد تولید ناخالص داخلی، متوسط ​​رشد سالانه بدون وزن برای یک صدراعظم محافظه‌کار از سال 1979 تاکنون 1.34 درصد ضعیف بوده است – در مقایسه با 2.7 درصدی گوردون براون در طول 10 سال صدراعظم او. این که صدراعظم کنونی از سخنان آغازین بیانیه پاییزی خود استفاده کرد تا تأیید کند که بریتانیا در حال حاضر در رکود است، خبر بدی برای سابقه تاسف‌بار محافظه‌کاران است.

در مورد ارزش پوند، هیچ صدراعظم محافظه‌کاری در چهار دهه گذشته نتوانسته است استرلینگ را به ارزش 2.07 دلاری خود در می 1979 برگرداند، در حالی که تنها حزب کارگر توانست آن را به بالای 2 دلار در سال 2007 بازگرداند. به گفته وی، پوند در واقع یک درصد کامل کاهش یافت.

جرج آزبورن، صدراعظم دوران ائتلاف، شاهد کاهش دستمزدها بود و بر برنامه ریاضت اقتصادی که شرایط را برای بحران‌های عمیق و گسترده در خدمات عمومی ما ایجاد می‌کرد، از زمان انتظار چند روزه A&E گرفته تا مدارسی با کمبود بودجه بزرگ، رهبری کرد. بانک‌های مواد غذایی از سال 2010 شاهد افزایش 100 برابری تقاضا بوده‌اند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که کاهش درآمدها و کاهش هزینه‌های مصرف‌کننده ناشی از ریاضت اقتصادی، سالانه 100 میلیارد پوند به تولید ناخالص داخلی ضربه می‌زند.

و همه اینها بدون برگزیت – یکی دیگر از آچار محافظه‌کاران در موتور اقتصادی بریتانیا – است که تخمین زده می‌شود تنها در سال گذشته 31 میلیارد پوند برای اقتصاد بریتانیا هزینه داشته باشد. علاوه بر این رشد از دست رفته، تحقیقات ما نشان می‌دهد که محافظه‌کاران از سال 2019 نزدیک به 70 میلیارد پوند در بودجه عمومی هدر داده‌اند. ریشی سوناک.

پنج صدراعظم که ریاست محافظه‌کاران پس از برگزیت را برای همه آزادانه بر عهده داشتند، اجازه دادند پوند به ظاهر کاهشی پایان یابد. تقریباً برابری اخیر آن با دلار تنها یک سابقه دارد: در سال 1985، در زمان یک دولت محافظه‌کار.

به احتمال زیاد درد اقتصادی تنها تحت مونت سه کارته مالی هانت در هفته گذشته ادامه خواهد داشت، جایی که مالیات ها به صورت حیله گرانه وضع شد، مالیات بر شرکت ها و ثروتمندان در برابر حفره ها آسیب پذیر هستند و “هدایا” با تورم از بین خواهند رفت.

خیرین احزاب چه فکری می کنند؟ مطمئناً آنها در به کارگیری قوای انتقادی که در سایر حوزه ها باعث موفقیت آنها می شود، شکست می خورند. هیچ سرمایه‌گذار معقولی به سرمایه‌گذاری با 30 سال سابقه سوء مدیریت و شکست ادامه نمی‌دهد. به عنوان مباشران اقتصادی، ارزش صحبت کردن را ندارند، اما به عنوان توهم گرا، درخشان هستند.