گزارش می‌گوید اگر کوئینزلند به سرعت به انرژی‌های تجدیدپذیر تغییر نکند، با کاهش رفاه “قابل توجه” روبرو خواهد شد | کوئینزلند

یک گزارش به سفارش دولت کوئینزلند توسط Deloitte می گوید که اگر ایالت به سرعت به سمت انرژی های تجدیدپذیر تغییر نکند، ممکن است کاهش “قابل توجهی” در رفاه، دارایی ها و اقتصاد راکد رخ دهد.

گزارش غول حسابداری جهانی، که تحت رژیم حق اطلاعات ایالتی به دست آمده است، همچنین نشان می دهد که کوئینزلند می تواند آینده اقتصادی روشنی داشته باشد در صورتی که با هماهنگی سایر نقاط جهان به سرعت کربن زدایی کند.

گزارش New Futures، New Resources می‌گوید «هیچ راه میانه‌ای وجود ندارد» و دولت باید برای «اختلال ساختاری» برای «هر رویکردی» آماده باشد، در غیر این صورت بزرگترین صنعت آن ممکن است با «افت سریع» مواجه شود.

فعالان اقلیم که این سند داخلی را به دست آوردند گفتند که دولت پالاسزوک دیگر نمی‌تواند «در هر دو طرف خیابان در مورد تغییرات آب و هوا و سوخت‌های فسیلی راه برود».

جیسون لیدیث، فعال انرژی پاک و آب و هوا در بریزبن در بنیاد حفاظت از محیط زیست استرالیا، “برنامه بلندپروازانه و آینده نگر دولت برای حذف زغال سنگ کوئینزلند در داخل کشور و ایجاد نیروگاه انرژی تجدیدپذیر” را تحسین کرد.

او گفت: «اما از سوی دیگر، آنها همچنان در مورد چشم انداز بلندمدت صادرات زغال سنگ و گاز صحبت می کنند.

” [Deloitte] گزارش صریح است که کوئینزلند باید به سرعت کربن زدایی کند و نقش سازنده ای در تلاش جهانی برای حذف زغال سنگ و گاز ایفا کند. اگر این اتفاق بیفتد، کوئینزلند آینده پر رونقی خواهد داشت.»

اسکات استوارت، وزیر منابع این ایالت، گفت که “هنوز آینده ای برای زغال سنگ در کوئینزلند” وجود دارد، به ویژه زغال سنگ متالورژی برای تولید فولاد.

وی گفت: «در حال حاضر هیچ راه تجاری مناسب دیگری برای تولید فولاد وجود ندارد که ما نه تنها برای ساخت و ساز، بلکه برای ایجاد توربین‌های بادی و زیرساخت‌های تجدیدپذیر به آن نیاز داریم».

استوارت گفت که چشم انداز 30 ساله دولت برای بخش منابع متمرکز بر مواد معدنی حیاتی مانند مس، وانادیوم و کبالت است که در کوئینزلند به وفور یافت می شود.

او گفت: «جهان بدون این مواد معدنی نمی‌تواند به اهداف کربن‌زدایی دست یابد.

ایان مک فارلین، مدیر اجرایی شورای منابع کوئینزلند، گفت که بخش او به “شکوفایی و فرصت اقتصادی برای بسیاری از کشورهای جهان” کمک می کند.

او گفت: «بخش منابع با چارچوب‌های سیاست دولت‌های ایالتی، فدرال و بین‌المللی در تأمین تقاضای بالای کنونی برای زغال‌سنگ و گاز ما هدایت می‌شود».

مک فارلین موافقت کرد که “کربن زدایی سریع جهانی” “فرصت های عظیم” را در استخراج معدنی اقتصاد جدید و تولید ارزش افزوده ایجاد کرد، اما به تحلیل اخیر اشاره کرد که گفت: “تقاضای بین المللی باید به حمایت از صادرات زغال سنگ کوئینزلند در دهه های آینده، به ویژه برای صنایع متالورژی ایالت ادامه دهد. تولیدکنندگان زغال سنگ».

گزارش Deloitte در بحبوحه کمپین تبلیغاتی QRC علیه رژیم حق امتیاز زغال سنگ که توسط خزانه دار، کامرون دیک، معرفی شده بود، منتشر شد تا از سودهای بی سابقه ای که معدنچیان زغال سنگ از افزایش قیمت کالاها به دست آورده اند، نقد کنند.

لابی معدن ادعا می کند که رژیم جدید حق امتیاز برای دولت هزینه مشاغل و سرمایه گذاری خواهد داشت.

اما در گزارش New Futures، New Resources آمده است که بزرگترین خطر برای مشاغل و رفاه در ایالت، اقتصاد متشکل از کربن است.

از میان شش قرارداد آتی مدل‌سازی‌شده در این گزارش، سناریویی که کوئینزلند را در «بدترین وضعیت» قرار می‌دهد، سناریویی است که در آن کوئینزلند و جهان از رسیدن به صفر خالص تا سال 2050 شکست می‌خورند و زنجیره‌های ارزش همچنان تحت سلطه سوخت‌های فسیلی هستند.

این گزارش این وضعیت را به عنوان سناریوی «باخت-باخت» توصیف می‌کند که باید «به هر قیمتی» از آن اجتناب کرد.

در این بیانیه آمده است: “اقتصاد کوچکتر است، بخش معدن و منابع کوچکتر است، مشاغل کمتری در سطح کل و صنعت وجود دارد.”

کوئینزلند در شرایط باخت و باخت بدترین پیامدهای تغییرات آب و هوایی جهانی را متحمل می شود و بخش معدن و منابع به شدت در معرض اختلال است.

این گزارش هشدار می‌دهد که شرکت‌های چندملیتی ممکن است به دنبال «بازتوزیع پرتفوی‌های خود» باشند تا در حرکت به سمت «کربن‌زدایی سریع جهانی» – که خطر کنار گذاشتن شرکت‌ها و کارگران کوچک‌تر را به همراه دارد، از مزیت اولیه برخوردار شوند.

بر اساس سناریوی باخت و باخت در سال 2050، اقتصاد همچنان تحت سلطه زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی است که دارای “دارایی های سوخت فسیلی پیر” یا “سرگردان” یا “به لحاظ عملیاتی یارانه” هستند.

در مقابل، بهترین سناریو برای این ایالت این است که کوئینزلند به سرعت تلاش‌های کربن‌زدایی خود را در هماهنگی با سایر نقاط جهان هماهنگ کند. بر اساس این سناریو، بخش معدن کوئینزلند 365 میلیارد دلار به تولید ناخالص ایالتی اضافه می کند، بیش از 100000 نفر را استخدام می کند و برای رشد آینده موقعیت خوبی دارد.