“این شست و شوی هنری است”: آیا گالری ها می توانند خود را از غارت الیگارشی روسی جدا کنند؟ | هنر و طراحی

الدر دسامبر در مسکو، ده‌ها تن از مشاهیر جهان هنر بین‌المللی از زیر برف بیرون آمدند و وارد گالری‌های بکر و وسیع GES-2، یک مرکز هنری جدید شدند. این مؤسسه که در یک نیروگاه تغییر کاربری داده شده قرار دارد و در فاصله کوتاهی از کرملین قرار دارد، توسط بنیاد VAC الیگارش لئونید میکلسون تأمین مالی شد. با این حال غربی ها اولین بازدیدکنندگان آن نبودند. پرزیدنت پوتین دو روز قبل از آن بازدید کرده بود و پیانویی را که در دهلیز نصب شده بود صدا زد.

میخلسون یکی از چندین الیگارشی بود به کرملین احضار شد یک روز پس از آغاز تهاجم روسیه به اوکراین. با ممنوعیت مواجه شدن ابرثروتمندان روسی، زرق و برق چنین رویدادهای هنری پر زرق و برقی محو شده است – و بسیاری از ناظران را زیر سوال بردند که چقدر دنیای هنر به پول روسیه وابسته شده است، هم از نظر حمایت از موزه ها و هم قدرت خرج الیگارشی ها در خانه های حراج. و گالری ها در لندن، پاریس و نیویورک.

ایوان مککویستن، که به مؤسسات فرهنگی در مورد ریسک مشاوره می دهد، می گوید: «روس ها نه تنها در بازار هنر، بلکه در کل دنیای هنر حضور گسترده ای دارند. “ما در مورد موزه ها، گالری ها، بنیادها صحبت می کنیم.” کاملاً واضح است که برای الیگارشی ها چه چیزی وجود دارد – یا بود. «اگر با مؤسسه‌ای در ارتباط باشید که در جامعه شهرت دارد، می‌تواند به شما جایگاه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بدهد. این می تواند به شما امکان دسترسی به بازارها و افراد با نفوذ را بدهد – نه فقط سیاستمداران، بلکه آنها را نیز.

بن لوئیس، منتقد هنری، موافق است: «این کار شست و شوی هنری است – شهرت الیگارشی ها را می شویید. هرچه این افراد و این کشورها بیشتر به دنیای هنر بین‌المللی بپیوندند، انتقاد از آنها سخت‌تر می‌شود.»

ورود ابرثروتمند روسی به دنیای هنر غرب در می 2008 زمانی که رومن آبراموویچ که قبلاً به عنوان یک کلکسیونر شناخته نشده بود، لوسین فروید مزایای سرپرست خواب را به قیمت 17 میلیون پوند در حراج کریستی در نیویورک خرید و پس از آن سه‌گانه فرانسیس بیکن را خرید. 43 میلیون پوند عصر روز بعد از ساتبیز. این خریدها یک هفته پس از آن انجام شد که پوتین از رئیس جمهور به نخست وزیری تبدیل شد و قدرت خود را فراتر از دو دوره متوالی مجاز طبق قانون اساسی روسیه گسترش داد. بازار هنر که عمدتاً تنظیم نشده است، راهی آسان برای انتقال پول به خارج از کشور فراهم می کند.

مک کویستن خاطرنشان می کند که ایجاد وجهه عمومی بالاتر در خارج از کشور، خواه از طریق حمایت هنری یا ورزش باشد، می تواند درجه ای از محافظت را در خانه ارائه دهد. اگر به شخصی مانند آبراموویچ نگاه کنید، با خرید چلسی، او به یک چهره عمومی بزرگ تبدیل شد. من نمی گویم که این باعث می شود او غیرقابل لمس شود، اما مطمئناً او را در داخل روسیه آسیب پذیرتر کرد. بازرگانان روسی مورد توجه قرار گرفته اند، اما ممکن است آنها از سطح بالایی برخوردار نباشند. اگر خیلی بیشتر یک شخصیت عمومی هستید، مقامات در خانه ممکن است قبل از اقدام کمی فکر کنند.

تا سال 2008، علاقه به هنر روسی، عمدتاً از سوی خریداران روسی، 703 درصد از سطوح سال 2003 افزایش یافته بود و در آن سال خانه حراج فیلیپس توسط گروه مرکوری روسیه خریداری شد. در دوسالانه ونیز در سال 2011، آبراموویچ و شریک وقتش داشا ژوکوا با پارک قایق بادبانی 377 فوتی لونا خود در کانال بزرگ، خشم مردم محلی را برانگیختند و مهمانی های متعددی را برای راه اندازی یک پروژه ویدئوآرت با حضور هنرمندان گیلیان ویرینگ، سارا موریس و تام ساکس برپا کردند. .

چهار سال بعد، آبراموویچ و ژوکوا گالری گاراژ را در پارک گورکی مسکو افتتاح کردند. عکس‌های ستون شایعات قدیمی، هانس اولریش اوبریست سرپانتین را نشان می‌دهد که با فروشندگانی مانند لری گاگوسیان و سادی کولز حلق آویز شده است. جورج لوکاس کارگردان جنگ ستارگان و جف کونز هنرمند نیز در این مراسم حضور داشتند. موسسات بریتانیایی نیز با گاراژ درگیر بودند. برای سال‌ها، موزه V&A به کار مشاوره‌ای خود در مورد «برندینگ و موقعیت‌یابی» بنیاد در یک صفحه وب که از آن زمان حذف شده بود افتخار می‌کرد.

بنیاد میکلسون همچنین در موسسات هنری عمومی لندن حضور دارد و بین سال‌های 2014 تا 2018 چهار نمایش را در گالری وایت‌چپل اجرا می‌کند، و وایت‌چپل نیز در کاخ متعلق به VAC در ونیز، لطف خود را برمی‌گرداند. او همچنین حمایت مالی و حمایتی از Tate در لندن را انجام داده و مجدداً بین سال‌های 2014 و 2018 در هیئت امنای موزه نیویورک در نیویورک حضور داشته است. نواتک، شرکت گازی که او سهامدار اصلی آن است، تحت نظارت ایالات متحده بوده است. تحریم های فدرال از سال 2014، با توصیه میکلسون برای تحریم های شخصی در سال 2018 توسط خزانه داری ایالات متحده. اوایل این ماه سوالاتی در پارلمان پرسیده شد که چرا بریتانیا شخصا میخلسون را تحت تحریم قرار نداده است.

در گاراژ، جایی که آبراموویچ در هیئت مدیره باقی می ماند، نمایش هلن مارتن، برنده جایزه ترنر که توسط گالری کولز نمایندگی می شود، نیز در کنار سایر برنامه های آینده لغو شده است. ژوکوا خودش یک الیگارش نیست و علیه حمله روسیه به اوکراین صحبت کرده و به نیویورک پست گفته است: «تهاجم وحشیانه و وحشتناک روسیه علیه اوکراین شرم آور است. من به عنوان کسی که در روسیه متولد شده‌ام، این اقدامات جنگی را به صراحت محکوم می‌کنم و با مردم اوکراین و همچنین با میلیون‌ها روس که همین احساس را دارند، همبستگی می‌کنم.»

ژوکوا به عنوان متولی موزه هنر لس آنجلس و موزه هنر متروپولیتن در نیویورک باقی می ماند، اما بسیاری از میلیاردرهای برجسته روسی دیگر از زمان شروع جنگ مجبور به ترک سمت هیئت مدیره خود در مؤسسات غربی شدند.

ولادیمیر پوتانین و پتر اون، که آنها نیز احضار شدند به سای پوتین در 24 فوریه، از قیمومیت مربوطه خود در موزه گوگنهایم در نیویورک و آکادمی سلطنتی در لندن استعفا دادند. در سال 2020، گالری نوی در برلین، نمایشی از مدرنیسم روسی را به نمایش گذاشت که به شدت از مجموعه Aven وام گرفته بود. اکنون که Aven تحت تحریم اتحادیه اروپا و بریتانیا قرار دارد، اگر آن نمایشگاه اکنون برگزار شود، احتمالاً موزه در موقعیت ناخوشایندی قرار می گیرد که باید دارایی های حامی خود را مصادره کند.

مککویستن می‌گوید: «هر موزه‌ای کسانی را که در هیئت مدیره‌شان می‌آیند بررسی می‌کنند، اما با تغییر زمان، خطر تغییر می‌کند، و آنچه قابل قبول است تغییر می‌کند، به همین دلیل است که اکنون شاهد این استعفاها هستید. اگر موسسات اکنون هر پول روسیه را پولی پرخطر ارزیابی کنند، ممکن است مشکلات مالی بزرگی برای آنها ایجاد کند.

بنابراین، حمایت‌هایی مانند بازنگری گذشته‌نگر ناتالیا گونچارووا از تیت مدرن در سال 2019 توسط Letter One، شرکتی متعلق به میخائیل فریدمن، یکی از نزدیکان Aven که تحت تحریم‌ها نیز قرار دارد، اکنون غیرقابل تصور است. اتحادیه اروپا فریدماناس را «توانمندساز حلقه درونی پوتین» توصیف کرد… او فعالانه از نظر مادی یا مالی حمایت کرد و از تصمیم گیرندگان روسی که مسئول الحاق کریمه و بی‌ثباتی اوکراین بودند بهره برد. فریدمن و آون بیانیه مشترکی منتشر کردند و اقدامات اتخاذ شده علیه آنها را “مبنای جعلی و بی‌اساس” توصیف کردند و گفتند که با آنها مخالفت خواهند کرد.

در سال 2008، یکی دیگر از الیگارش‌ها، علیشیر عثمانوف، که اکنون تحت تحریم‌های بریتانیا قرار دارد و در ایالات متحده با آن‌ها مواجه است، تسهیلات قرض دادن 112 اثر جی ام دبلیو ترنر به موزه پوشکین در مسکو را برای تیت فراهم کرد. در آن زمان، این قرارداد توسط شورای بریتانیا به عنوان «راهی حیاتی برای حمایت از پیوندهای بین دو کشور» مورد استقبال قرار گرفت. عثمانوف همچنین بودجه قابل توجهی را برای بازسازی کاتی سارک که توسط ملکه در گرینویچ در سال 2012 افتتاح شد، ارائه کرد.

سخنگوی تیت گفت: «هیچ تحریمی از سوی بریتانیا علیه هیچ یک از حامیان شخصی یا شرکتی فعلی تیت وجود ندارد و هر گونه روابط تاریخی با اهداکنندگان سابق مرتبط با دولت روسیه اکنون پایان یافته است».

ساموئل رامانی، یکی از همکاران اندیشکده دفاعی و امنیتی RUSI، معتقد است که به هر حال ماندن در بریتانیا برای میلیاردرهای روسی بسیار خطرناک است. او می‌گوید: «این الیگارشی‌ها آشکارا نگران حفاظت از دارایی‌های خود و از دست دادن جایگاهشان در چیزی هستند که من حدس می‌زنم ما آن را جامعه مودب در غرب بنامیم. من گمان می‌کنم که آنها در مقابل جنگ خواهند نشست، زیرا می‌دانند که جنگی به این بزرگی منجر به تحریم‌ها خواهد شد. آنها دارایی های خود را به جاهای دیگر منتقل خواهند کرد، به دبی، دارایی هایی مانند قایق های تفریحی را به مالدیو، خارج از فروشندگان سنتی اروپایی خود مانند سوئیس، لندن، موناکو، پاریس. Le Conseil des Ventes که نمایندگی حراج‌دهندگان فرانسوی را بر عهده دارد، به اعضای خود توصیه کرده است که حتی در صورت لغو فروش، هر گونه دارایی یا وجوه متعلق به افراد تحت تحریم باید در اختیار آن‌ها باقی بماند.

اگر خروج پول روسیه برای موزه‌های غربی دردسر ایجاد کند، برای گالری‌های هنری خصوصی و خانه‌های حراج نیز مشکل ایجاد می‌کند. بر اساس قوانین ضد پولشویی اتحادیه اروپا در سال 2019، که پس از برگزیت در قانون بریتانیا کپی شده است، همه تراکنش های بیش از 10000 یورو نیاز به بررسی دقیق دارند. به عنوان بخشی از آن، افراد تحت تحریم باید به راحتی قابل شناسایی باشند. مککویستن می‌گوید که قوانین تأثیری فراتر از افراد نام‌گذاری شده خواهند داشت. «در این بررسی‌ها باید بپرسید که آیا یک فرد فردی متعرض سیاسی است یا خیر.» این شخصی است که یک وظیفه عمومی برجسته به او سپرده شده است. از این پس، تا آنجا که من می بینم، هر خریدار روسی و در واقع اوکراینی، از نظر سیاسی در معرض دید قرار خواهد گرفت. روز سه‌شنبه بریتانیا کلیه صادرات آثار هنری به روسیه را ممنوع کرد و حراج‌های ساتبی، کریستیز و بونهامز مجبور به لغو حراج‌های هنری روسیه در ژوئن شدند.

در ایالات متحده، جایی که خانه‌های حراج فقط کنترل داوطلبانه مبارزه با پولشویی را انجام می‌دهند، و بیشتر گالری‌های تجاری هیچ‌کدام از آنها انجام نمی‌دهند، افراد تحریم شده در حال خرید آثار هنری از طریق مشاوران و مجموعه‌ای پیچیده از شرکت‌های پوسته هستند. یک کمیته فرعی سنا در سال 2020 متوجه شد که آرکادی، پسرش ایگور و بوریس روتنبرگ، روس‌هایی که در آمریکا تحت تحریم هستند، توانستند آثار هنری معاصر و مدرن را به ارزش 18 میلیون دلار در حراجی و خصوصی خریداری کنند. با وجود این، کمیته فقط تشدید قوانین مربوط به معاملات باستانی را توصیه کرد.

با توجه به اینکه حدود 500 روس فوق ثروتمند ثروت بیشتری نسبت به 99.8 درصد فقیرترین آنها در دست دارند، اکثریت قریب به اتفاق آنها در خارج از روسیه هستند، آیا ضربه زدن به هنردوستان پولدار مؤثرترین سلاح در جنگ اقتصادی علیه پوتین است؟ رامانی هشدار نمی دهد. الیگارشی ها در دوران پوتین، آن گونه نفوذی بر قوه مجریه روسیه ندارند که در دوران بوریس یلتسین در دهه 1990 داشتند… چیزی که می تواند سوزن را به حرکت درآورد، کاهش شدید ارزش پول روسیه است. فروپاشی اقتصاد روسیه مردم را به خیابان ها خواهد آورد. قدرت مردم بسیار قدرتمندتر از قدرت الیگارشی در روسیه پوتین است.

با این حال، تخم روچیلد فابرژ تصویری را ارائه می دهد که چگونه نهادهای فرهنگی با روسیه پوتین در هم تنیده شده اند. اشیاء جواهرآلات هنری که از آن یک خروس ساخته شده از الماس به صورت ساعتی بیرون می آید، توسط الکساندر ایوانف، که میلیون ها دلار در دوران پس از شوروی خود را از طریق رایانه به دست آورد، در سال 2007 در کریستیز لندن به قیمت 14 میلیون دلار خریداری شد. قصد او از پوتین برای ارائه این اثر به موزه هرمیتاژ در سال 2014 تقریباً خنثی شد، زمانی که تنها چند روز قبل از مراسم، 50 مقام از جمله بازرسان بریتانیایی HMRC به موزه خصوصی او در شهر آبگرم آلمان بادن-بادن یورش بردند. با این وجود، هرمیتاژ جواهر را از دست پوتین دریافت کرد و به نوبه خود آنها را قادر ساخت تا آن را به V&A قرض دهند، جایی که با افتخار در Fabergé در لندن: عاشقانه تا انقلاب، نمایش فعلی موزه که به این شرکت اختصاص داده شده است، نشسته است.