با بازپس گیری قبایل بومی آمریکا، گاومیش کوهان دار امریکایی تکثیر می شود | اخبار آمریکا

تروی هاینرت که بالای حصاری در پارک ملی بدلندز قرار گرفته بود، از زیر کلاه لبه پهن خود به داخل دخمه ای که 100 گاومیش کوهان دار وحشی در انتظار انتقال به منطقه حفاظت شده سرخپوستان رزباد بودند، نگاه کرد.

نوادگان گاومیش کوهان دار امریکایی که زمانی ده‌ها میلیون نفر در دشت‌های بزرگ آمریکای شمالی پرسه می‌زدند، این حیوانات به زودی با رعد و برق در یک ناودان رعد و برق می‌زنند، در داکوتای جنوبی سوار کامیون می‌شوند و به یکی از گله‌های در حال رشدی می‌پیوندند که هاینرت به آنها کمک کرده است تا در سرزمین‌های بومی آمریکا مستقر شوند.

هاینرت به نشانه رضایت برای یکی از کارکنان خدمات پارک سری تکان داد، در حالی که حیوانات بر روی سم های خود پا می زدند و در باد سرد گرد و غبار را بالا می زدند. او یک تماس کوتاه از آیووا در مورد انتقال گله دیگری به قبایل در مینه سوتا و اوکلاهاما گرفت، سپس با یک راننده کامیون همکارش در مورد گاومیش کوهان دار بیشتر به مقصد ویسکانسین صحبت کرد.

تا غروب، آخرین گاومیش آمریکایی که از بادلندز فرستاده شده بود در منطقه رزرواسیون Rosebud، جایی که هاینرت زندگی می کند، تخلیه می شد. روز بعد، او در راه بازگشت به Badlands بود تا 200 گاومیش کوهان دار را برای قبیله دیگری، رودخانه Cheyenne Sioux بارگیری کند.

بیشتر گاومیش کوهان دار آمریکای شمالی در گله های تجاری هستند که با گاوها تفاوتی با آنها نمی شود.

هاینرت گفت: “بوفالو، آنها در دو جهان راه می روند.” «آیا آنها تجاری هستند یا حیات وحش هستند؟ از منظر قبیله‌ای، ما همیشه آنها را حیات وحش می‌دانیم، یا اگر قدمی فراتر بگذاریم، به عنوان یک خویشاوند.»

حدود 82 قبیله در سراسر ایالات متحده از نیویورک تا آلاسکا اکنون بیش از 20000 گاومیش کوهان دار در 65 گله دارند و این در سال های اخیر همراه با تمایل بومیان آمریکایی برای بازپس گیری سرپرستی حیوانی که اجدادشان هزاران سال در کنار آن زندگی می کردند و به آن وابسته بودند، در حال رشد است.

مهاجران اروپایی با سلاخی گله های بزرگ این تعادل را از بین بردند. گاومیش کوهان دار امریکایی تقریباً منقرض شد تا اینکه حامیان حفاظت از محیط زیست از جمله تدی روزولت مداخله کردند تا تعداد کمی از گله‌ها را عمدتاً در زمین‌های فدرال بازسازی کنند.

بومیان آمریکا گاهی از آن تلاش‌های اولیه که توسط گروه‌های حفاظتی انجام می‌شد، کنار گذاشته می‌شدند. چنین گروه‌هایی اخیراً با قبایل شریک شده‌اند و برخی اکنون کنار رفته‌اند. رویای بلندمدت برای برخی از بومیان آمریکا: بازگرداندن گاومیش کوهان دار در مقیاسی رقیب گله هایی که در قاره به تعداد پرسه می زنند که خود منظره را شکل داده اند.

هاینرت، 50 ساله، سناتور ایالت داکوتای جنوبی و مدیر شورای بوفالوهای بین قبیله ای، کار خود را به صورت عملی می بیند: گاومیش کوهان دار را به قبایلی که آنها را می خواهند، خواه دو حیوان یا 200 حیوان ببرد. او به آنها کمک می کند تا ارتباطات فرهنگی را که مدت ها نادیده گرفته شده بود، احیا کنند، غذا را افزایش دهند. امنیت، بازپس گیری حاکمیت و بهبود مدیریت زمین. پاییز امسال، گروه هاینرت 2041 گاومیش کوهان دار را به 22 قبیله در 10 ایالت منتقل کرده است.

«همه این قبایل در برهه‌ای به آنها تکیه می‌کردند، چه برای غذا، چه سرپناه یا مراسم. داستان هایی که از آن قبایل می آید منحصر به آن قبایل است. آن قبایل سعی می کنند به آن بازگردند و آن ارتباطی را که زمانی وجود داشت و زمانی بسیار قوی بود، دوباره برقرار کنند.»

گاومیش کوهان دار امریکایی برای قرن ها ریتم های زندگی را برای لاکوتا سیوکس و بسیاری دیگر از قبایل کوچ نشینی که به دنبال مهاجرت سالانه آنها دنبال می کردند، تنظیم می کرد. پوست برای لباس و تیپی، استخوان برای ابزار و اسلحه، شاخ برای ملاقه، مو برای طناب – یک منبع ثابت از گاومیش کوهان دار اساسی بود.

وزیر کشور ایالات متحده، دب هالند، اولین وزیر بومیان آمریکا در کابینه، در مصاحبه ای گفت که شهرک نشینان “می خواستند نیمه غربی ایالات متحده را پر از جمعیت کنند، زیرا تعداد زیادی از مردم در شرق وجود دارد”.

او گفت: «آنها می‌خواستند همه هندی‌ها بمیرند تا بتوانند زمین‌هایشان را بگیرند.

او اضافه کرد که در آن زمان تفکر این بود: «اگر ما گاومیش را بکشیم، سرخپوستان خواهند مرد. آنها چیزی برای خوردن نخواهند داشت.»

همزمان با نابودی گسترده گاومیش کوهان دار امریکایی، قبایلی مانند لاکوتا از طریق معاهده‌های شکسته‌شده‌ای که تا سال 1889 «منطقه بزرگ سیوکس» را که در سال 1851 تأسیس شده بود، به چندین قبایل بسیار کوچک‌تر در سراسر داکوتاها کاهش داد.

بدون گاومیش کوهان دار، اعضای قبیله به «ایستگاه‌های گوشت گاو» دولتی که گوشت را از گاوداری‌ها توزیع می‌کردند، متکی بودند. این برنامه یک موهبت برای دامداران سفیدپوست بود. امروزه، شهرستان چری، نبراسکا، در امتداد مرز جنوبی منطقه حفاظت شده Rosebud، بیش از هر شهرستان دیگر در ایالات متحده گاو دارد.

برداشتن حصارهایی که مزارع را در آنجا متقاطع می‌کنند و باز کردن آن‌ها به روی گاومیش کوهان دار امریکایی بعید است، اما Rosebud Sioux قصد دارد گله‌های منطقه را به عنوان یک منبع غذایی قابل اعتماد گسترش دهد.

دیگران چشم انداز بزرگ تری دارند: Blackfeet مونتانا و قبایل در آلبرتا، کانادا، می خواهند یک “گله فرامرزی” در مرز کانادا در نزدیکی پارک ملی Glacier ایجاد کنند.

قبایل دیگر پیشنهاد می کنند که در زمین های فدرال در مرکز مونتانا “بوفالوهای مشترک” وجود داشته باشد، جایی که قبایل منطقه می توانند حیوانات را درو کنند.

اگر دوباره 30 میلیون گاومیش در آمریکای شمالی داشته باشیم، چه شکلی به نظر می رسد؟ کریستینا مورمورونی، یک بومی آمریکایی متیس که با Blackfeet برای احیای گاومیش کوهان دار کار کرده است، گفت.

با این همه جمعیت، خانه ها و حصارها، هالند گفت که بازگشت کامل وجود ندارد. اما نمایندگی او به عنوان منبع اصلی گاومیش کوهان دار ظهور کرده است و بیش از 20000 را به قبایل و سازمان های قبیله ای در طی 20 سال منتقل کرده است، معمولاً به گله های نازک تحت کنترل دولت تا آنها از زمین خود بیشتر نشوند.

هالند گفت: «این شگفت انگیز است که قبایل با هم روی چیزی به مهمی مانند گاومیش کوهان دار امریکایی کار می کنند که تقریباً گم شده بودند.

تقاضای گاومیش کوهان دار امریکایی از سوی قبایل در حال افزایش است و هالند گفت که نقل و انتقالات ادامه خواهد داشت. این شامل بیش از 1000 کامیون است که امسال از Badlands، پارک ملی گرند کانیون و چندین پناهگاه ملی حیات وحش حمل شده اند. برخی دیگر از گروه‌های حفاظت‌شده و قبایلی هستند که گاومیش کوهان دار اضافی مشترک دارند.

در محدوده گاومیش وولاکوتا در مرز داکوتای جنوبی-نبراسکا، بزرگ قبیله Duane Hollow Horn Bear، 73 ساله، گفت که در کودکی پدربزرگ و مادربزرگش داستان‌های خلقت حول محور گاومیش کوهان دار را به او می گفتند. اما پس از آن او را به زور در یک مدرسه شبانه روزی هند ثبت نام کردند – موسسات تحت حمایت دولت که در آن سنت های قبیله ای با ضرب و شتم از بین رفت. گاومیش کوهان دار امریکایی قبلاً از بین رفته بودند و مدارس به دنبال پاک کردن داستان‌های آن‌ها بودند.

خرس شاخ در مورد گاومیش کوهان دار با دقت انتخاب شده صحبت کرد که به تازگی تیراندازی شده بود و تمام قسمت های آن برای گوشت و پوست برای خانواده های محلی برداشت شده بود.

او گفت که این سنت‌هایی را که تقریباً از بین رفته بودند – فرهنگ، اقتصاد، بافت اجتماعی را بازگرداند.

او گفت: «این مثل برگشتن به خانه برای یک شیوه زندگی است.