ساده ترین نمایش ها ثابت می کند که انگلیس هنوز از صدر زنجیره غذایی فاصله دارد | جام جهانی 2022

Oامتیاز کسب نکردید یا دو ساعت از دست دادید؟ مطمئناً در حالی که انگلیس و ایالات متحده راه خود را به تساوی بدون گل فراموش نشدنی رساندند، کاملاً طبیعی بود که تعجب کنیم که چگونه ممکن است همه ما این زمان را پربارتر سپری کرده باشیم. شاید زمانی که سرانجام به پایان برسد، زمانی که در بستر مرگ دراز کشیده ایم و آماده می شویم تا نفس آخر خود را نفس بکشیم، به آن شبی فکر کنیم که با تماشای جان استونز و هری مگوایر که مسحورانه توپ را به یکدیگر پاس می دادند، و بی سر و صدا به سوگ درگذشت. زمان.

به ندرت جذاب‌تر از آن چیزی بود که در تلویزیون خواهد بود. استادیوم آل بیت غرغر می کرد و زمزمه می کرد. یک درامر تنها در ایالات متحده، ریتمی تهدیدآمیز را به صدا درآورد. استونز و مگوایر توپ را به یکدیگر پاس می‌دادند و لوک شاو و کیران تریپیر گهگاهی به توپ می‌پرداختند. کمی بیشتر طبل زدن امپراتوری ها رشد کردند و سقوط کردند. دریاها از هم جدا شدند و دوباره از هم جدا شدند. همه کمی بزرگتر شدند.

پس از آن، گرت ساوتگیت روی صندلی کنفرانس مطبوعاتی خود نشست و جرعه‌های کمی آب نوشید و به آرامی چند سوال درهم و برهم را کنار زد. در کنار او، اندی واکر، افسر رسانه ای اتحادیه فوتبال انگلیس، با بی حوصلگی گوشی اش را مرور کرد. کل این موقعیت بسیار زیبا و بی‌معنی به نظر می‌رسید: همه به سادگی در حال انجام کارهایی بودند که می‌دانستند، و راضی بودند که از دردسر دوری کنند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

شاید کمبود انرژی نباید ما را شگفت زده کند. بازی ایران هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی موقعیتی خسته کننده بود. انگلیس ممکن است در اینجا صاف به نظر می رسید، اما آنها مانند سایر کشورهای بزرگ در این مسابقات فروکش نکردند یا سقوط نکردند. با این حال، به یاد آوردن یک بازی تورنمنت انگلستان که احساس می کرد آنقدر خالی از هدف اساسی، ماجراجویی اساسی و تعهد اولیه باشد، سخت است. مطمئن ترین نتیجه ای که می توان گرفت این است که گاهی اوقات این به سادگی پیش می رود. انگلیس در سال 2021 بازی مشابهی را مقابل اسکاتلند انجام داد و همه ما می دانیم که این بازی چگونه به پایان رسید. به فرآیند اعتماد کنید.

و با این حال، اگر زیر کاپوت را در اینجا نگاه می‌کردید (برای خوانندگان آمریکایی ما، روی کاپوت)، می‌توانید روند کمی ظریف‌تر را در کار مشاهده کنید. این فقط از دست دادن شتاب ورزشی نبود، درخشش و هیبت عملکرد ایران در فاصله 90 دقیقه شفاف از بین رفت. در سطح وسیع‌تری، انگلستان ساوت‌گیت مانند تیمی است که ناگهان به دنبال هدف گسترده‌تر، هویت و دلیل وجودی خود است. به نظر می رسد خیلی از هوا و اضطرار از این موضوع خارج شده است. چگونه این اتفاق افتاده است و چگونه می توانند آن را پس بگیرند؟

این فراتر از یک اجرا است و از بسیاری جهات فراتر از خود اجراست. طبیعتاً نتایجی مانند این، یک برد در هشت بازی، کمکی نمی کند. اما تا حد زیادی انگلیس نیز قربانی نیروهایی است که خارج از کنترل آن‌هاست: بازی‌های بیش از حد فوتبال، مشقت‌های وجودی لیگ ملت‌ها، عجیب و غریب روان‌پریشی این جام جهانی قطر. جایگاه فوتبال در جهان و جایگاه ما در فوتبال هرگز تا این حد نامشخص نبوده است. انگلیس ممکن است در این جام جهانی بسیار خوب ظاهر شود، حتی ممکن است قهرمان شود. اما چه معنایی خواهد داشت؟ چه حسی دارد؟

گاهی اوقات می توانید آن دوگانگی را در فوتبال انگلیس حس کنید. آیا به سراغ گزینه پررنگ می روید، ریسک می کنید، مخاطب را دعوت می کنید، از مسابقه استقبال می کنید؟ یا اینکه به سادگی توپ را به استونز پس می دهید و چرخه را دوباره شروع می کنید؟ آیا بازوبند را می بندید و عواقب آن را می پیچید؟ یا از لبه پرتگاه عقب نشینی می کنید، داروی خود را مصرف می کنید، کناره گیری می کنید و دوباره جمع می شوید؟ آیا فیل فودن را رها می کنید یا او را برای بعد روی نیمکت نگه می دارید؟ بخشی از دلایل ناسازگاری انگلیس در ماه های اخیر این است که به نظر می رسد آنها از پاسخ های درست مطمئن نیستند، حتی مطمئن نیستند که پاسخ درستی وجود دارد.

شاید نکته ای که در اینجا باید به آن اشاره کرد، در مورد تقابل باشد. آمریکا برای قراضه آمده بود. آنها یک استراتژی روشن بر اساس شکل فشرده و حرکت سریع رو به جلو داشتند. آنها آماده بودند تا بازی را زشت کنند. در مقابل، انگلیس طوری بازی کرد که انگار می‌خواست بازی تا حد امکان بدون اصطکاک باشد. در آنها خشم وجود داشت، عزم راسخ برای در پیش گرفتن راه کمترین مقاومت. تکل اول تا دقیقه 38 انجام نشد. چهار بازیکن عقب (358) بیشتر از بقیه اعضای تیم با هم تماس داشتند. پس از آن، ساوت گیت گفت که آنها “ممتاز” بودند. مثل همیشه، بازی عقاید است.

انگلیس بازیکنانی در اینجا دارد که برای مبارزه هیجان انگیز هستند. بوکایو ساکا، جود بلینگهام، جک گریلیش، ترنت الکساندر-آرنولد، مارکوس راشفورد: اینها در قلب بازیکنان ریسک پذیر هستند، بازیکنانی که می خواهند خود را ابراز کنند، بازیکنانی که از تماس نمی ترسند. اما برای پیروزی در یک دوئل ابتدا باید بخواهید با آن مبارزه کنید. در زمین و خارج از آن، به نظر می رسد رویکرد انگلیس به جام جهانی این است که تا زمانی که ممکن است از مشکلات دور بماند. خوب، خواهیم دید که چگونه پیش می رود.

آنها در اینجا یک امتیاز کسب کردند و احتمالاً به دور بعد راه خواهند یافت. اما سخت است که احساس نکنیم چیزی مهم و ضروری در این مسیر گم شده است.