به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مندر اوایل سپتامبر، پس از بارندگی بیسابقه که یک سوم پاکستان را زیر آب گذاشته بود، وزیر تغییر اقلیم این کشور غرفه این کشور را برای Cop27 آغاز کرد. ما در خط مقدم هستیم و میخواهیم خسارات و آسیبها و سازگاری با فجایع اقلیمی را در هسته اصلی بحثها و مذاکرات خود نگه داریم. شری رحمان گفت که هیچ حرکتی از آن وجود نخواهد داشت.
پاکستان این عزم را در مذاکرات شرم الشیخ آورد و به عنوان رئیس بلوک مذاکره کننده گروه 77 به علاوه چین، موفق شد کشورهای در حال توسعه را در مورد ضرر و زیان متحد نگه دارد – علیرغم تلاش برخی از کشورهای ثروتمند برای تقسیم آنها. مذاکرهکننده ارشد آن، نبیل منیر، یک دیپلمات حرفهای، توسط تیمی از مذاکرهکنندگان کهنه کار باهوش که شاهد ویرانی و رنج ناشی از سیل بودند، حمایت میشد که ۳۰ میلیارد دلار (۲۵ میلیارد پوند) خسارت و خسارات اقتصادی به بار آورد. منیر هر روز همین پیام را تکرار میکرد: «خسارت و خسارت صدقه نیست، بلکه مربوط به عدالت اقلیمی است».
به گفته اسد رحمان از بریتانیا، این اولین بار بود که گروه 77، که شامل طیف متنوعی از کشورها با مجموعه ای از چالش های اقلیمی، اقتصادی و امنیتی است، از سال 2009، زمانی که توافق کپنهاگ را در Cop15 رد کردند، چنین وحدتی از خود نشان دادند. خیریه War on Want. او گفت: “بدون رهبری پاکستان، ما به نتیجه نخواهیم رسید.” دیپلماتهای آنها در حفظ نظم و انضباط و وحدت گروه ۷۷ تجربه دارند و از تلاشهای اتحادیه اروپا و دیگران برای برگرداندن گروه کشورهای کمتر توسعهیافته و اتحاد کشورهای جزیرهای کوچک علیه سایر کشورها و پذیرش یک بودجه محدود جلوگیری کردند.»
مینا رامان، مدیر شبکه جهانی سوم و کارشناس اجلاس های آب و هوایی سازمان ملل متحد، با این نظر موافق است: «ما شاهد تلاش هایی برای تجزیه گروه 77 بودیم، با پیشبرد کشورهای ثروتمند به 20 قشر آسیب پذیر، در تلاش برای اعمال فشار بر کشورهایی مانند. چین و هند به این صندوق کمک کنند. ما بارها و بارها شاهد چنین تلاش های تقسیم و کنترل بوده ایم. اما وقتی G77 قوی باقی بماند، نتایج خوبی به دست میآوریم. اگر تقسیم شوند، کشورهای در حال توسعه ضرر خواهند کرد.»
به گفته مونیر، با وجود انبوه ناامیدی ها در Cop27، شکست در ضرر و زیان یک گزینه نبود. او گفت: «عزم ما از دیدن قربانیان سیل های فاجعه باری بود که با آن مواجه شدیم. این فکر که ممکن است این اتفاق نیفتد بارها مطرح شد، اما کل کشور – و جهان در حال توسعه – ما را تماشا میکردند و ما نمیتوانستیم آنها را ناکام بگذاریم.
اما مقامات پاکستانی نمی توانند این همه اعتبار را بپذیرند. ظهیر فاکر، مذاکره کننده آفریقای جنوبی، دیپلمات مصری محمد نصر را به دلیل ضرر و زیان از طریق خط مشخص کرد. او با همه گروه ها مشورت می کرد [parties] و رفع کاور [final] تصمیم،» او گفت.
فاکر نسبت به جشن های زودرس هشدار داد. این واقعاً هنوز یک پیروزی نیست. تنها چیزی که تصمیم گرفته شد، ایجاد تمهیدات مالی بوده و صندوق… [There are] هیچ سهم یا مفهوم خاصی در مورد اندازه وجود ندارد، که باید بسته بندی شود.”
فشار جامعه مدنی از زمان Cop26 در گلاسکو، به عنوان بخشی از کمپین رو به رشد عدالت اقلیمی، در ایجاد و متحد کردن حرکت در مورد ضرر و زیان بسیار مهم بود.
علیرغم تلاشهای مصر برای خاموش کردن مخالفان، تظاهرات کوچک اما قدرتمندی که خواستار عدالت اقلیمی بودند تقریباً هر روز در داخل منطقه مذاکره برگزار میشد و رسانههای جهان فعالان و کارشناسان را پخش میکردند که ایالات متحده، بریتانیا، اتحادیه اروپا و دیگر رهبران جهان را صدا میزدند.
فیلم فاروق طارق، 67 ساله، یک سازمان دهقان بی زمین از پاکستان، در پاکستان در فضای مجازی پخش شد و رسانه های خبری مهم از جمله بی بی سی، تایم و آبان نیوز با او مصاحبه کردند. او گفت: «این پیروزی به 30 سال تلاش مستمر ما برای مطالبه ضرر و زیان منتهی شد، اما پاکستان نیز در کانون توجه قرار داشت». جهان شاهد ویرانی، خسارات و خسارات واقعی در پاکستان بود. رنج بیش از 33 میلیون پاکستانی، کشورهای ثروتمند را مجبور به توافق بر سر این تصمیم تاریخی کرد. هیئت پاکستانی نقش مهمی ایفا کرد و افرادی مانند ما در پشت سر آنها با حمایت انتقادی قرار داشتند.»
رهبران مردمی و حامیان ایالات متحده و اتحادیه اروپا نیز نقش مهمی ایفا کردند، رهبران سیاسی را تحت فشار قرار دادند تا از دست دادن و خسارت وارد شوند، که خروج آنها را دشوار می کرد. زمانی که ایالات متحده نزدیک بود کناره گیری کند، گروه های جامعه مدنی آمریکا به شدت فشار آوردند و رهبران کنگره را لابی کردند. رحمان گفت که عقب نشینی بدون نقش آفرینی در نقش شرور را سخت می کرد.
هارجیت سینگ، مدیر سیاسی جهانی در Climate Action Network، شبکه ای متشکل از 1900 سازمان از 130 کشور، گفت: «پاکستان از جلو رهبری کرد. اما فشار جامعه مدنی به مذاکرهکنندگان در داخل اتاقهای کنفرانس قدرت داد تا سختتر بجنگند.»
صندوق ضرر و زیان بسیار کامل نیست – زیرا هنوز یک ظرف خالی از پول است و شیطان در جزئیات توسط کمیته انتقالی که اوایل سال آینده شروع به کار خواهد کرد، بررسی خواهد شد. اما تا حدودی امید را به روند سازمان ملل بازگرداند. رحمان گفت: «علیرغم تمام معایب آن، هیچ جایگزین دیگری وجود ندارد.
سینگ گفت: «هیچ جای دیگری جز سیستم سازمان ملل برای مبارزه برای عدالت جهانی وجود ندارد».
Cop27 در پایان یک سال آب و هوایی فاجعه بار اتفاق افتاد. پاکستان، یکی از آسیب پذیرترین کشورهای جهان از نظر آب و هوا، و در عین حال مسئول کمتر از 1 درصد انتشار جهانی است، باید به نحوی احیا و بازسازی شود. صندوق ضرر و زیان برای کمک به کسانی که اکنون رنج می برند بسیار دیر خواهد آمد، اما همانطور که تابلوی نورانی روی غرفه پاکستان می گوید: “آنچه در پاکستان می گذرد در پاکستان نمی ماند.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.