به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
شبی بود که انگلیس در انجام یک کار موفق شد و آن انتظاراتی که پس از شکست ایران در بازی افتتاحیه جام جهانی به طور ناگهانی ایجاد شده بود را از بین برد. بن بست به این معنی است که آنها تقریباً به طور قطع به مرحله یک شانزدهم نهایی صعود خواهند کرد – تنها شکست سنگین مقابل ولز در سه شنبه آینده آنها را از مسیر خارج می کند – اما چیز گرانبهایی برای تسریع نبض وجود نداشت.
انگلیس صاف بود و توپ را اغلب به عقب و به پهلو حرکت می داد. آنها نتوانستند پیراهن های آبی ایالات متحده را دور بزنند و نتوانستند آنها را دراز کنند و خیلی سریع به یک شلاق تبدیل شد. هری کین یک بار دید و یک فرصت بزرگ در اواخر وقت داشت – ضربه سر آزاد از روی ضربه آزاد لوک شاو که او با ضربه ای به بیرون زد. اما این مجموع تهدید انگلیس در شبی بود که ایالات متحده تیم بهتری بود و با شکل و نظم خود تحت تاثیر قرار میداد و فرصتهایی برای رد کردن آن داشت.
تحقیقات انگلیس خشمگین خواهد شد – آنها معمولاً چنین می کنند. نتیجه 0-0 با اسکاتلند در دومین تساوی یورو 2020 وجود داشت و در تحلیل نهایی، ساوت گیت و انگلیس خیالشان راحت بود که شکست نخوردند. نتیجه ایران مبنایی را برای افزایش شتاب ارائه کرده بود. اینجا فقط یک بررسی واقعیت وجود داشت. امید باید این باشد که چیز بدی نباشد.
تاریخ بخشی از معادله بود. ساوت گیت روز پنجشنبه پرسید که چند بار انگلیس قبلاً ایالات متحده را در تورنمنت های بزرگ شکست داده است. پاسخ هرگز نبود. دو بار در جام جهانی برگزار شد – شکست بدنام در سال 1950 و تساوی ضعیف در سال 2010.
ساوتگیت همیشه احتمالاً به ترکیب اصلی و سیستم بازی ایران پایبند بود، زیرا او به دنبال پایان دادن به هودو بود – دفاع چهار نفره، هافبک پیشرو، تهدید از سراسر جهان – اما ضروری بود که ذهنیت درست باشد. بعد از تمام ناامیدی ها در لیگ ملت ها، یک کلیک علیه ایران بود. این بدان معنا نیست که انگلیس می تواند با خلبان خودکار برنده شود.
انگلیس میخواست با پاسهای سریع، کوتاه و حرکات نرم، بازی را در آمریکا باز کند و در همان ابتدا افتتاحیه باشکوهی انجام داد که ممکن بود یک گل برای کین به ارمغان بیاورد. کیران تریپیه و جود بلینگهام با هم ترکیب شدند تا بوکایو ساکا را آزاد کنند و چشمان کین وقتی توپ به عقب کشیده شد روشن شد. شوت او توسط واکر زیمرمن مهار شد.
اما به طور کلی این بود که در یک چهارم ابتدایی بازی، الگوهای انگلیس به سرعت قابل پیش بینی به نظر می رسید. آنها عمدتاً در مقابل ایالات متحده بازی می کردند. لحظهای بود که هری مگوایر گوشهای را از سمت دور بیرون آورد و قبل از اینکه شانهای را بر روی تایلر آدامز بیندازد تا عقبنشینی کند، از تیم وه برتری گرفت. به نتیجه نرسید.
انگلیس به دنبال بازی با کین و رسیدن به ساکا بود که در اوایل سوسو زدن. اما ایالات متحده از خط دفاعی بالایی برخوردار بود و در خط هافبک فشار می آورد و فشار آنها بر مردی که مالکیتش را در اختیار دارد باعث تحریک انگلیس می شود. تیم ساوت گیت به دنبال الهام گرفتن بود.
چه صحنهای در صحرای شمال دوحه، تا حدودی در شمال شهر الخور، استادیومی که از بیرون شبیه یک چادر غولپیکر و یک آمفیتئاتر وسیع در داخل است – بسیار وسیع، آشکارا، برای فروش همه بلیتها. صندلی های خالی همه جا پر شده بود.
با باز بودن سقف جمع شونده، نسیم خنکی می چرخید. ساوتگیت از قبل به این موضوع اشاره کرده بود که چگونه برخی از بهترین تجربیات فوتبال او در شبهایی مانند این، رنگهای زنده و زمین بکر به دست آمده است.
ساوتگیت پیشبینی کرده بود که ایالات متحده شدت وحشیانهای را به همراه خواهد داشت، اما این رویکردی سنجیده از سوی آنها بود، به خوبی ساختار یافته بود و با توجه به کمبود ایدههای انگلستان، تیم گرگ برهالتر حرکت خود را انجام داد. این آمریکا بود که در نیمه دوم دوره اول آهنگ را صدا زد و آنها این شانس را داشتند که از بن بست خارج شوند. موقعیت های واضح نیز باعث تپش هواداران انگلیس شد.
بزرگ یک سانتر کم از سمت راست را دنبال کرد و وستون مک کنی بود که فضا را بو می کشید. شوت بار اول او بالا و بیهوده بود. کریستین پولیسیچ یک یارد از تریپیه خرید و یک شوت از سمت چپ زد که تیر دروازه را به لرزه درآورد و اینکه چگونه وینگر چلسی وقتی بدون علامت بلند شد تا با یک سانتر از سمت راست روبرو شود، وقت خود را دوباره دوست دارد. اتصال به هم ریخته بود، توپ از شانه او خارج شد و از هدف خارج شد.
شاو ساکا را که بلند شد، در پایان نیمه خسته کرد و میسون ماونت مت ترنر را تمدید کرد، اما انگلیس مجبور شد کارهای بیشتری انجام دهد.
ایالات متحده آمریکا با توسعه بازی مطمئن شد و آنها متوجه شدند که انگلیس به نظر نمی رسد که بتواند به آنها صدمه بزند. هواداران آنها صدای خود را افزایش دادند و پولیشیچ از آنها خواست که وقتی کرنرهای نیمه دوم را متوالی انجام داد، خود را بیشتر برانگیختند. او معتقد بود که پیشرفت در راه است.
انگلیس در کرنرهای پولیشیچ کمی خطرناک زندگی کرد و با ضربه های سر آخر زنده ماند. جردن پیکفورد به دیگری دست زد. ضد پرس ایالات متحده به موتیف تعیین کننده بازی تبدیل شد و تصور اینکه به نیمه نیمه دوم رسیدیم که انگلیس از شروع مجدد به سختی از نیمه خود خارج شده بود، شگفت آور بود.
با توجه به اینکه تایلر آدامز در خط میانی صنعت شعله ور بود، تمام انرژی از ایالات متحده می آمد. این به یک عملکرد بسیار چشمگیر از آنها تبدیل شده بود، برهالتر تاکتیک های خود را به درستی انجام داد.
ساوتگیت بسته خود را به هم ریخت و تغییراتی ایجاد کرد و به دنبال تعادل بهتری بود. همه چیز گفت که او دو ستاره خود را از بازی ایران کنار کشید – بلینگهام و ساکا. شب آنها نبود. جک گریلیش کمی شخصیت روی توپ نشان داد، اما آیا انگلیس میتوانست کمی برش پیدا کند؟ مارکوس راشفورد، یک بازیکن تعویضی، مستقیماً روی ترنر حلقه زد و در پایان، کین قرار گرفت. او دور از هدف بود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.