به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نتیجه تعجب آور بود، اما درد آشنا بود. در حالی که آلمان شکست 2-1 چهارشنبه مقابل ژاپن را هضم کرد، بسیاری از هواداران و مفسران بازی افتتاحیه جام جهانی چهار سال پیش را به یاد آوردند، زمانی که قهرمان وقت جهان در بازی افتتاحیه خود مقابل مکزیک شکست خورد. یکی از هواداران در حالی که استادیوم را ترک می کرد به شبکه تلویزیونی ARD گفت: “به نظر می رسد که روسیه دوباره بارگذاری شده است.”
حالا هم مانند آن زمان، کسانی بودند که اتفاقات خارج از زمین را به دلیل خرابکاری با سر بازیکنان آلمانی مقصر می دانستند. در سال 2018، این جنجال پیرامون دو بازیکن بینالمللی ترک تبار، مسعود اوزیل و ایلکای گوندوغان بود که در آستانه برگزاری این مسابقات با رئیس جمهور قدرتمند ترکیه، رجب طیب اردوغان، عکس گرفتند.
این بار غوغایی در مورد تهدید فیفا برای تحریم بازوبند کاپیتانی OneLove بود که اتحادیه فوتبال آلمان از آن عقب نشینی کرد اما بازیکنان آن با پوشاندن دهان خود در عکس تیم قبل از شروع بازی در مورد آن اظهار نظر کردند.
لوتار ماتئوس، بازیکن بینالمللی که هرگز خجالتی نبود، به روزنامه بیلد گفت: «درام بسیار زیادی در ساخت و ساز وجود داشت، مسائل بسیار زیادی که از فوتبال مهمتر بودند، مانند چهار سال پیش. “این نوع چیزها تمرکز شما را مختل می کند، حواس شما را پرت می کند – و در نتیجه ممکن است 5 یا 10٪ حیاتی را نداشته باشید.”
نتیجه هشیارکننده توسط آن دسته از ستون نویسانی که مناظره پیرامون جام جهانی را تحت سلطه حالت های اخلاقی قرار داده بودند، به دست آمد. روزنامه گسترده محافظه کار Die Welt نوشت: «شکست آلمان در برابر یک حریف معمولی مانند یک دوش آب سرد برای نوعی از خودسری آلمانی بود که در هفته های اخیر از منافذ رسانه های ما می چکید.
روزنامه برلینی BZ همین احساس را در صفحه اول خود منتشر کرد، با یک تصویر نشان می دهد که بازیکنان دهان خود را پوشانده اند و تصویر بعدی گروهی از هواداران را که چشمان خود را پوشانده اند: “شما برو… ما می رویم…” خوانده شد.
در تلویزیون آلمان، توماس هیتزلسپگر، بین المللی سابق، قانع نشد. او گفت که سرزنش کردن بحث های خارج از زمین “خیلی آسان” بود. “آنها [the players] آن را به بازی نگرفتند، آنها در 60 دقیقه اول خیلی خوب بازی کردند.
بیشتر انتقادات ورزشی متمرکز بر مربی آلمانی هانسی فلیک بود که در 10 مسابقه گذشته سه پیروزی را به دست آورده است و تعویض های او – یا عدم انجام آنها – بسیاری از مفسران را متحیر کرده است.
اشپیگل نوشت: «فلیک ابتدا ایلکای گوندوگان برجسته تا آن زمان را کنار زد، سپس جانشین نابغه جوان جمال موسیالا شد. و از یک دقیقه به دقیقه دیگر جریان، هدف، اعتماد به نفس از بین رفت. به راحتی می توان گفت که مربی شکست خودش را به ارمغان آورده است، اما در این مورد این درست است.
اگر امید محتاطانه ای به چشم انداز این تیم آلمانی وجود داشت، به این دلیل بود که ستون فقرات این تیم دو سال پیش تحت طلسم فلیک در بایرن مونیخ نشان داده بود که می تواند بهترین های اروپا را برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا شکست دهد. حتی برخی از مفسران ترکیب اصلی سرمربی، که شامل نیکو شلوتربک نسبتا بی تجربه در دفاع میانی بود و لئون گورتزکا، موتور خط میانی بایرن را روی نیمکت گذاشت، گیجتر بودند.
Die Zeit در جام جهانی خانگی خود در سال 2006 به یاد آلمان افتاد، “ترکیبی از ستاره های آینده آینده و یک تیم B”. در صفحه گسترده ای که این سوال را مطرح کرد که چرا فلیک حمله خود را تغییر داد اما به دفاعی که در نیمه اول بدشانسی به نظر می رسید، چسبیده بود، گفت: «در عین حال، برندگان لیگ قهرمانان اروپا از روی نیمکت نگاه می کردند. شما می توانید آن را آزمایشی بنامید. یا فقط اتفاقی.»
برخی فکر می کردند که عدم پاسخ آلمان در زمین به طرز عجیبی بازتاب ژست های سیاسی نیمه دل آنها در خارج از زمین است. Frankfurter Allgemeine Zeitung که با بیانیه تیم قبل از شروع بازی قانع نشد، گفت: “آلمانی ها می توانستند نشانه ای بگذارند – اما باید چیزی را برای آن ریسک می کردند.” ژست درمانده آن فقط نشان می دهد که آنها مودبانه دهان خود را در زمانی که واقعا مهم است بسته نگه می دارند.
این روزنامه با خشم اضافه کرد: «اعتقاد آنها به بازگشت به کلاس جهانی، خودفریبی دیگر آلمانی ها بود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.