تامارا روخو بر سر بودجه هنر لندن درگیر دعوای تلخی است | تامارا روخو

یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های باله جهان، شورای هنر انگلستان را به تصمیم‌گیری «ساده‌نگرانه» با انتقال بودجه هنر به خارج از لندن متهم کرده است.

تامارا روخو، مدیر هنری باله ملی انگلیسی، به بی‌بی‌سی گفت که «مجازات» پایتخت به هیچ‌کس کمک نمی‌کند و درباره آینده بریتانیا به‌عنوان مرکز جهانی فرهنگ ابراز نگرانی کرد.

نبرد تلخی بر سر تصمیم ACE برای کاهش 50 میلیون پوند در سال از سازمان‌های هنری در لندن در تسویه حساب 2023-2026 برای اجرای دستورالعمل دولت مبنی بر منحرف کردن پول از پایتخت به عنوان بخشی از برنامه افزایش سطح شروع شده است.

تعدادی از سازمان‌های هنری بریتانیا به طور کامل از مجموعه ملی ACE حذف شده‌اند، از جمله اپرای ملی انگلیس، که کمک هزینه سالانه 12.8 میلیون پوندی خود را به صفر رسانده و به آن گفته است که اگر می‌خواهد واجد شرایط باشد، باید به خارج از لندن – احتمالاً به منچستر – نقل مکان کند. برای کمک های مالی آینده

روسای ENO با این تصمیم مخالفت کرده و گفته اند که این تصمیم شرکت 100 ساله را نابود می کند. چهره‌های عمومی مانند جولیت استیونسون، ماکسین پیک و ملوین براگ نام خود را به اعتراضات وامی دارند و ACE را به «وندالیسم فرهنگی» متهم می‌کنند.

اندی برنهام، شهردار بزرگ منچستر، روز چهارشنبه گفت که اگر ENO نمی‌خواهد از لندن به آنجا نقل مکان کند، در این شهر استقبال نمی‌شود. او گفت: “اگر آنها فکر می کنند که ما همه اینجا بت هستیم، که هیچ کس نمی رود، می ترسم که ما را درک نکند و به همین دلیل استحقاق آمدن به اینجا را ندارد.”

ENO اعلام کرده است که مخالف انتقال به منچستر نیست، بلکه مخالف ACE است که “خودسرانه یک مکان را بدون هیچ مشورتی انتخاب کند” و “فریم زمانی غیر واقعی” را پیشنهاد کند.

روخو این هفته پس از 10 سال ریاست، ENB را به مقصد باله سان فرانسیسکو ترک می کند. ENB کاهش 5 درصدی درآمد را تجربه خواهد کرد.

این رقصنده اسپانیایی که قبل از تبدیل شدن به عنوان رئیس باله سلطنتی و سپس ENB به عنوان یک چهره نسبتا ناشناخته وارد بریتانیا شد، گفت که موسسات فرهنگی در شهرهای پایتخت خلاقیت را هدایت می کنند و ثروت، انسجام، هویت، سرمایه گذاری و گردشگری را به ارمغان می آورند.

او گفت که از بریتانیا بسیار سپاسگزار است زیرا “هر چیزی که حرفه من به من داده است به این دلیل بوده است که بریتانیا آغوش خود را به روی یک مهاجر اسپانیایی که هیچ انگلیسی صحبت نمی کند باز کرده است.”

اما او گفت قوانین ویزای پس از برگزیت خطری را برای جلوگیری از آمدن دیگران مانند او به بریتانیا ایجاد می کند. من امتحان انگلیسی را قبول نمی‌کردم. و از آنجایی که من هنوز چیزی به دست نیاورده بودم، امتیازی برای گرفتن ویزا نداشتم.