داخل منطقه هواداران «دیگر» قطر: یک شب تماشای فوتبال با کارگران مهاجر قطری | جام جهانی 2022

منt دارای صفحه نمایش بزرگ، موسیقی پمپاژ و مارک فیفا است، اما این یک منطقه طرفداران با یک تفاوت است. هیچ حامی مهمان، هیچ زن، هیچ رنگ تیمی و مطمئناً آبجو وجود ندارد. سرنخ در محل برگزاری است: یک استادیوم کریکت در لبه دوحه. در داخل، هزاران کارگر عمدتاً جنوب آسیایی که دستمزد پایینی دارند، جایگاه ها را پر می کنند یا روی زمین های پوشیده از چمن به صورت ضربدری می نشینند.

دنیایی دور از چهره جلا یافته دوحه است که بیشتر طرفداران آن را خواهند دید. منطقه هواداران ورزشگاه در منطقه آسیایی تاون، یک مجتمع خرید و سرگرمی است که برای کارگران مهاجر قطری ساخته شده است که حدود 30 دقیقه با ماشین از مرکز شهر فاصله دارد. گستره وسیعی از انبارها، کارگاه‌ها و بلوک‌های اقامتی تا کیلومترها در یک طرف گسترده شده‌اند و صدها هزار کارگر را در خود جای داده‌اند که اغلب در خوابگاه‌های شلوغ و غم‌انگیز هستند.

روی دیواری در نزدیکی ورودی منطقه هواداران، بنری به زبان‌های عربی، انگلیسی و هندی روی آن نوشته شده است: «از کمک‌های شما برای ارائه بهترین جام جهانی فوتبال تا کنون متشکریم».

بسیاری در اینجا احتمالاً در ساختن استادیوم ها و زیرساخت های مسابقات نقش داشته اند، اما قدردانی محدودیت هایی دارد. در حالی که برخی از بلیت‌های مسابقه برای ساکنان قطر فقط به قیمت 40 ریال (9 پوند) به فروش می‌رسیدند، هیچ‌کس که آبان نیوز با او صحبت کرده بود موفق به تهیه آن نشده بود. هر چیزی که در دسترس بود برای کارگرانی که حداقل 225 پوند در ماه درآمد داشتند بسیار گران بود.

بدون بلیط مسابقه، آنها نمی توانند برای کارت هایا که برای ورود به مناطق اصلی هواداری در دوحه نیاز است، ثبت نام کنند. حتی اگر می توانستند، متروی کارآمد و ارزان به این بخش از شهر نمی رسد و کارگران را مجبور می کند جایگزین های پرهزینه تری را انتخاب کنند.

منطقه هواداران، و خود شهر آسیایی، زندگی موازی که بسیاری از کارگران مهاجر در آن زندگی می کنند را برجسته می کند. منتقدان می‌گویند که این امر باعث ایجاد شکاف‌ها می‌شود، پیام ناگفته این است: شما می‌توانید رستوران‌ها، مغازه‌ها و منطقه طرفداران خود را داشته باشید، البته تا زمانی که به رستوران ما نروید.

با شروع بازی اسپانیا و کاستاریکا، دیلیپ کومار ماندال از نپال هیجان زده به نظر می رسد. “من هر شب میام. من محیط زیست را دوست دارم.» در پاسخ به این سوال که طرفدار کدام تیم است، مکث می‌کند و می‌گوید: «قرمز».

من دوست دارم در ورزشگاه باشم، اما پول ندارم. او می افزاید: هر چه درآمد دارم، باید برای تحصیل فرزندانم به خانه بفرستم.

ماندال، یک مزون، از حضور در آنجا خوشحال است. قبل از شروع جام جهانی، به 350 نفر از همکارانش دستور داده شد تا به خانه بروند، زیرا شرکت او، مانند بسیاری دیگر، بر اساس دستورات دولت، کار خود را به پایان رساند.

در حالی که اسپانیا اولین گل خود را به ثمر می رساند، او به هوا ضربه می زند. “آره! می‌دانستم که گل خواهند زد.

استفن* از غنا که در همان نزدیکی نشسته است در فرودگاه کار می کند و وعده های غذایی خود را به هواپیما منتقل می کند. او روز تعطیل است، اما در طول هفته، او می گوید: «تمام کاری که انجام می دهم کار، خواب، کار، خواب، کار، خواب است. او مانند دیلیپ نمی‌توانست بلیت مسابقه را بخرد، اما برخلاف او، به همان اندازه که اسپانیایی‌ها بازی می‌کنند، درباره فوتبال صحبت می‌کند. او می‌گوید که با رسیدن به گل دیگری، او درباره شانس‌های غنا ابراز علاقه می‌کند: «فقط امیدوارم بتوانم از کار خارج شوم و آنها را تماشا کنم.

با نزدیک شدن به نیمه وقت، صدها نفر به سمت صحنه می روند و به زودی نه با یک هدف دیگر، بلکه توسط یک MC و چهار رقصنده زن او پاداش دریافت می کنند. او فریاد می زند، “دوستان آفریقایی من”، قبل از اینکه به کشورهای دیگر که بخش عمده نیروی کار مهاجر قطر را تشکیل می دهند، برگرداند: هند، بنگلادش، نپال، پاکستان، سریلانکا و فیلیپین.

هیچ رنگ یا پرچم تیمی در نمایش وجود ندارد. به استثنای غنا، هیچ یک از این کشورها به جام جهانی راه پیدا نکردند و بنابراین به نظر می رسد تصمیمات در مورد حمایت از چه کسی توسط بازیکن مورد علاقه یا رنگ پیراهن تعیین می شود.

در سکوها، محمد مالک از بنگلادش می گوید که هر روز برای تماشای مسابقات می آید. او کار بهتری برای انجام دادن ندارد. شرکت من اعزام ما به محل کار را متوقف کرد زیرا ما نمی توانیم در طول جام جهانی به محل کار خود دسترسی پیدا کنیم. این نجار 42 ساله می‌گوید: «آنها به ما هم دستمزد نمی‌دهند.

یام کومار راجبنشی، اپراتور لیفتراک، یکی دیگر از افراد عادی در منطقه فن است. “من هر شب میام. من فوتبال را بیشتر از کریکت دوست دارم. برزیل پیروز خواهد شد.» او با اطمینان می گوید. راجبنشی، از نپال، گفت که هزینه بلیط یک مسابقه بسیار زیاد است – نصف حقوق ماهانه او – اما به نظر می رسد که او اهمیتی نمی دهد. “بهتر است اینجا را تماشا کنید!”

در حالی که اسپانیا به سمت پیروزی 7-0 پیش می رفت، کارگرانی که به این کار کمک کردند، به خوابگاه خود بازگشتند، گروهی از طبل نوازان جنوب هند آنها را به راه خود می فرستادند.

* تغییر نام برای حفظ هویت فرد