کدام بازیکنان لیگ پایین در جام جهانی حاضر شده اند؟ | جام جهانی

پایین‌ترین تیم باشگاهی برای اعزام بازیکن به جام جهانی کدام تیم است؟ آیا کسی از دسته دوم یا سوم در فینال WC ظاهر شده است؟” جورج دیویدسون توییت می کند.

دوم یا سوم؟ طبقه هفتم چطور؟ اما ابتدا، اجازه دهید برخی از بازیکنان سطح بالاتری را که به یک جام جهانی رفتند و در حالی که آن را در لیگ های پایین تر به پایان رساندند، تصدیق کنیم. جاناتان بارتلی می‌نویسد: «برخی رسوایی‌ها در ایتالیا که منجر به سقوط باشگاه‌ها شد، چند نمونه را ارائه می‌دهند. در سال 1982، در جریان رسوایی توتونرو، میلان برای دومین بار در سه فصل به سری B سقوط کرد، این بار به دلیل شایستگی ورزشی. آن تابستان، فرانکو بارزی و فولویو کولواتی در تیم قهرمان جام جهانی ایتالیا حضور داشتند و کولواتی در هر بازی بازی می کرد و جو جردن برای اسکاتلند مقابل اتحاد جماهیر شوروی گلزنی کرد.

یوونتوس در سال 2006 سقوط کرد و چند بازیکن در جام جهانی آن سال داشت که در فصل بعد در این باشگاه در سری B ماندند: پاول ندود، جیجی بوفون، الساندرو دل پیرو، مائورو کامورانسی و روبرت کواچ. بوفون، دل پیرو و کامورانسی، مانند کولواتی و بارزی در سال 1982، جام را بالای سر بردند.

همانطور که امانوئل جولیانلی اشاره می کندپدرو پابلو پاسکولی، سرمربی آینده بانکور سیتی، پدرو پابلو پاسکولی، در سال 1986، اندکی پس از سقوط تیمش لچه به سری B، جام جهانی را با آرژانتین به دست آورد و تنها گل را در برد مقابل اروگوئه در مرحله یک شانزدهم نهایی به ثمر رساند. در حالی که ما در یک سری هستیم. نکته B – و ما هنوز نمی توانیم کاملاً باور کنیم که این اتفاق افتاده است – گئورگ هاگی فوق العاده فصل 1993-94 را در رده دوم ایتالیا با برشا گذراند و قبل از گذراندن دوران زندگی خود در USA 94. او به زودی توسط بارسلونا خریداری شد.

استیو بول زمانی که برای انگلیس در ایتالیا 90 بازی کرد در رده دوم با وولوز حضور داشت. جان آلدریج (ترانمیر) نیز زمانی که برای ایرلند مقابل مکزیک گلزنی کرد (و به یاد ماندنی‌تر، تقریباً یک داور فیفا را از دست داد) چهار سال نیز همینطور بود. بعد.

یک نسل قبل، اگنه سیمونسون سوئدی تاثیر بیشتری گذاشت.

آگنه سیمونسون از باشگاه دسته دومی آن زمان اورگیت IS حتی در فینال جام جهانی 58 مقابل برزیل گلزنی کرد.

— 1846 (@tiller1846) 16 نوامبر 2022

در همان تورنمنت، تیم ولز – و ما این را با عشق می گوییم، به خصوص با توجه به دستاوردهایی که آنها به دست آوردند – یک تیم متفاوت بود.

تیم ولز در سال 1958 تنها 10 بازیکن برتر از جمله 22 بازیکن از جمله جان چارلز در یوونتوس داشت. 11 نفر از بخش دو، بیشتر از کاردیف و سوانسی، و یک نفر از بخش سه جنوبی بودند.

– مایک (@themikeslattery) 21 نوامبر 2022

“یک” هافبک جورج بیکر بود که برای پلیموث در بخش سه جنوبی بازی کرد. تیم فعلی شامل دو بازیکن از لیگ دو، AKA ردیف چهار است: کریس گانتر از AFC ویمبلدون و جانی ویلیامز از سویندون تاون.

اما بهترین پاسخ ها از جام جهانی 2006، به ویژه تیم های توگو و ترینیداد و توباگو می آید. در سال 2006 آنها دنیس لارنس را که در رکسام درجه چهارم بازی می کرد و ایوانز وایز که در آلمان بازی می کرد، گرفتند. پنجم لی کارترایت می نویسد: ردیفی برای والدهف مانهایم. برنت سانچو، ایان کاکس و کریس بیرچال نیز از لیگ یک (به ترتیب گیلینگهام، گیلینگهام و پورت ویل) انتخاب شدند.

چای در آتالانتا می افزاید: «در طول یک تورنمنت، سه فوتبالیست توگو به نمایندگی از باشگاه های رده های پایین فوتبال فرانسه حضور داشتند. آفو ارسا برای AS Moulins (رده سه)، آلاکسیس رومائو برای Louhans-Cuiseaux (رده سه) بازی کرد و ریچموند فورسون برای تیم آماتور Vendée Poiré sur Vie در منطقه 1 (رده هفتم) بازی کرد.

در نهایت، فلوریان کامهاوزن خبرهایی را در مورد کسی که فرار کرده است، دارد. «شریف توره کوباگات از باشگاه درجه هفتم کنکوردیا ایرهووه آلمان چند دقیقه برای توگو در جام ملت‌های آفریقا 2006 بازی کرد. اما او به عنوان نماینده آنها در جام جهانی دعوت نشد. برخی افراد به چیزهای بی اهمیت احترام نمی گذارند.

شکست بزرگ جام جهانی

آیا تا به حال هیچ تیمی با رکورد 100 درصد راه یافته و سپس هر سه بازی را در گروه خود شکست داده است؟ اگر نه، بدترین عملکرد جام جهانی برای تیمی با رکورد بی عیب و نقص در مقدماتی چیست؟» توئیت اندی بروک

بیایید با یک رقیب بعید شروع کنیم: آلمان. تیم یواخیم لو در سال 2018 هر دو دارنده و محبوب بودند و با 10 برد از 10 و تفاضل گل +39 به این تیم راه یافتند. شادن فرویدی ها هرگز اتفاقات بعدی را فراموش نمی کنند. آنها از مکزیک شوکه شدند، یک برد دیرهنگام مقابل سوئد به دست آوردند و سپس در مقابل کره جنوبی شکست خوردند. خوب، آنها هر سه را از دست ندادند، اما این یک چرخش تکان دهنده بود.

در عصر مدرن، که در آن کسب سهمیه به طور فزاینده ای طولانی می شود، تیم های کمی در هر بازی پیروز می شوند. هیچ یک از 32 تیم در قطر 2022 این کار را نکردند. اکثر تیم‌هایی که رکورد کاملی در مسابقات داشتند – لیستی که شامل تیم‌های نمادینی مانند برزیل 1970، برزیل 1982، آلمان غربی 1982 و اسپانیا 2010 است – حداقل تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفتند.

ما فکر تنها دو تیم پس از صعود به جام جهانی با رکوردی عالی، هر سه بازی گروهی را باخته اند و هر دو مکزیکی هستند. در سال 1950، مکزیک با چکش زدن به ایالات متحده و کوبا در خانه و خارج از خانه به برزیل رسید و در چهار بازی 17 گل به ثمر رساند. اما این گام دردناک بود: آنها 4-0 به برزیل، 4-1 به یوگسلاوی و 2-1 به سوئیس باختند.

بیست و هشت سال بعد آنها هر پنج بازی را در مسابقات قهرمانی کونکاکاف بردند و در این روند 20 گل به ثمر رساندند. در آرژانتین آنها زندگی را بسیار فریبنده یافتند. تیمی که شامل هوگو سانچز نوجوان بود 3-1 به تونس (اولین باری که یک تیم آفریقایی در جام جهانی پیروز شد)، 6-0 به آلمان غربی و 3-1 به لهستان شکست خورد.

(کمی خانه داری. بسیاری از جام های جهانی اولیه یا مستقیماً به مرحله حذفی رفتند یا گروه های سه تیمی یا دو تیمی داشتند. به عنوان مثال، در سال 1954 تیمی بود که در هر مسابقه مقدماتی پیروز شد و سپس هر دو گروه خود را از دست داد. بازی ها. بله، مکزیک بود.)

دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است

کدام یک از بازیکنان دیرهنگام/تعویض مصدومیت بزرگترین موفقیت در جام جهانی بوده است؟ توییت دیوید آردیسون.

اولین کسی که به ذهن خطور می کند، جوسیمار، مدافع راست برزیلی ناشناخته، بدون بازی و بیکار است که پس از دعوت شدن به عنوان جانشین دیرهنگام لئاندرو، در مکزیک 86، دو فریاد بیهوده به ثمر رساند. داستان او را می توانید اینجا بخوانید.

دیوید واریستون می نویسد: “جاست فونتین رکورددار گلزنی در فینال جام جهانی است، 13 گل در سال 1958.” او در چهار سال گذشته تنها دو بازی برای تیم ملی انجام داده بود. این واقعیت که او هر شش بازی را در سوئد با کفش‌های بازیکن دیگری انجام داد، از این ایده حمایت می‌کند که او در ابتدا بخشی از برنامه‌های مربی نبوده است.»

فونتین در مارس و آوریل 1958 در بازی های دوستانه بازی کرد، بنابراین ما 100% مطمئن نیستیم که او واجد شرایط دعوت دیرهنگام باشد. اما اگر این کار را انجام دهد، باید سالواتوره شیلاچی را نیز در نظر بگیریم. پس از یک فصل اول خوب با یوونتوس، او اولین بازی خود در ایتالیا را در 31 مارس 1990 انجام داد. بقیه را می دانید.

کریس وودز: یک عذرخواهی

در دانش هفته گذشته، به بازیکنانی نگاه کردیم که در چندین تورنمنت بدون حضور در زمین حضور داشتند. و به ناچار، ما یک کوک آپ ساختیم.

آرشیو دانش

پانینی باید بازیکنان را برای آلبوم استیکرهای جام جهانی خود قبل از اعلام تیم‌ها انتخاب کند – پس واضح‌ترین حذف چه بوده است؟ در سال 2018 از دن لیچ سؤال کرد.

زمان‌بندی انتشار به این معنی است که پانینی و سایر تولیدکنندگان آلبوم‌های برچسب نمی‌توانند منتظر اعلام تیم‌های جام جهانی باشند – و مطمئناً نمی‌توانند منتظر ظهور قهرمانان غیرمحتمل پس از شروع مسابقات باشند. این، و این واقعیت که آلبوم‌ها معمولاً شامل حدود 16 بازیکن هستند و نه تیم کامل، به ناچار به این معنی است که تعداد کمی از آن‌ها از شبکه خارج شده‌اند.

بن رازا شروع کرد: “یک مگا از ایتالیا 90 مطمئنا سالواتوره شیلاچی است که در گسترش ایتالیا گنجانده نشده است.” منصفانه بگویم، او در زمان شروع مسابقات فقط یک کلاه به نام خود داشت. تنها مهاجمی که به موفقیت هایش نزدیک شد، راجر میلا بود… که او نیز در این مسابقه حضور نداشت. اگر در مورد انگلیس صحبت می کنیم، دیوید پلات هم چنین نبود.

این موارد برجسته ترین حذفیات هستند:

1970: کلودوآلدو (برزیل)، روبرتو بوننسگنا (ایتالیا).

1974: Rainer Bonhof و Bernd Hölzenbein (آلمان غربی)، یان یونگبلود، ویم یانسن و ویم ریجسبرگن (هلند)، آندری زرماخ و ولادیسلاو زمودا (لهستان)، الیاس فیگوئروآ (شیلی).

1978: آری هان و دیک نانینگا (هلند)، آنتونیو کابرینی (ایتالیا).

1982: الساندرو آلتوبلی (ایتالیا)، مانوئل آموروس (فرانسه).

1986: جوسیمار (برزیل)، ایگور بلانوف (اتحادیه شوروی)، پیتر بیردزلی (انگلیس).

1990: سالواتوره شیلاچی (ایتالیا)، سرجیو گویکوچیا (آرژانتین)، راجر میلا (کامرون)، دیوید پلات و مارک رایت (انگلیس).

1994: آلدایر، مازینیو و ویولا (برزیل)، آندرس اسکوبار (کلمبیا)، دانیله ماسارو (ایتالیا).

1998: امانوئل پتی و بیکسنت لیزارازو (فرانسه)، ادگار داویدز (هلند)، مایکل اوون و آلن شیرر (انگلیس)، خاویر زانتی (آرژانتین).

2002: رونالدینیو (برزیل)، میروسلاو کلوزه (آلمان)، نیکی بات (انگلیس).

2006: ینس لمان (آلمان)، ماکسی رودریگز (آرژانتین).

2010: پدرو (اسپانیا)، توماس مولر (آلمان).

2014: بندیکت هوودس (آلمان)، تیم کرول (هلند).

آرشیو دانش

آیا می توانی کمک کنی؟

آیا دو بازیکنی که به یک مدرسه رفته‌اند تا به حال در WC با یکدیگر بازی کرده‌اند، اما همچنین زمانی که هیچ‌کدام برای کشوری که مدرسه در آن بوده خوب نیست؟ و در واقع بعداً در مسابقات با آن کشور بازی کردید؟

— MrJL🏳️‍🌈 (@LeechPJ) 21 نوامبر 2022

@TheKnowledge_GU آیا تیمی هنوز موفق شده است یک بازی جام جهانی را بدون هیچ بازیکنی با پیراهن 1-11 شروع کند (یا به پایان برساند). اگر نه، نزدیک‌ترین چیزی که به دیدن آن رسیده‌ایم چیست؟

– استو (@StuWillsher) 22 نوامبر 2022

اتان آمپادو تعداد بازی‌های ملی ولزی را بیشتر از حضور در هر تیم باشگاهی دارد. آیا کسی دیگر این را مدیریت کرده است؟» راب بری می پرسد.

هر 5 گلزن بازی دیروز انگلیس اولین گل خود را در جام جهانی به ثمر رساندند. آیا افراد دیگری هستند که گلزنان اولیه بیشتری داشته باشند (که در جام های جهانی بازی کرده اند، بدون احتساب سال 1930)

– پل ساویج (@comedysavage) 22 نوامبر 2022

بازی انگلیس مقابل ایران در نیمه اول 14 دقیقه و در نیمه دوم 13 دقیقه وقت اضافه داشت. آیا آنها یک مسابقه بین المللی بوده اند که دقایق بیشتری به آن اضافه شده است؟

– ناتان وستلی (@NathanWestley) 21 نوامبر 2022