“دیگر نمی توانیم مدیریت کنیم”: با افزایش تورم، “صف گرسنگی” اسپانیا طولانی می شود

هوگو رامیرز هرگز فکر نمی کرد که روزی باید به کمک های غذایی روی آورد. بالاخره او شغل دائمی در صنعت ساختمان دارد.

اما تورم بی سابقه، آجرکار را وادار به فروپاشی کرده است: در غیر این صورت، تامین مخارج زندگی غیرممکن خواهد بود.

این مرد 44 ساله که جلوی پالت های میوه و سبزیجات در پای یک ساختمان بزرگ آجری ایستاده است، می گوید: «ما شاهد افزایش قیمت ها هر هفته، حتی در محصولات اساسی هستیم… دیگر نمی توانیم آن را مدیریت کنیم. در جنوب مادرید

او هر شنبه برای جمع آوری غذا از انجمنی که در طول همه گیری در محله کارگری آلوچه ایجاد شده بود می آید تا به ساکنان مشکل کمک کند.

“من ماهانه 1200 یورو و همسرم 600 یورو” برای یک کار پاره وقت به عنوان کمک در خانه درآمد دارم. هوگو که اصالتاً اهل ونزوئلا است، توضیح می‌دهد: «اما ما سه فرزند داریم». وقتی 800 یورو اجاره و 300 یورو هزینه های مختلف را پرداخت کردیم، چیز زیادی باقی نمی ماند.»

ه

«صف گرسنگی» کووید طولانی تر می شود

هر آخر هفته، هزاران نفر مانند هوگو در مکان‌های مختلف پایتخت اسپانیا صف می‌کشند تا غذا تهیه کنند. در آغاز همه‌گیری، سرویس اسپانیایی یورونیوز در مورد این به اصطلاح گزارش داد “صف های گرسنگی” در سراسر مادرید به وجود آمده است. از آن زمان، این پدیده در ماه‌های اخیر با افزایش تورم تشدید شده است.

رائول کالزادو، داوطلب شبکه کمک های متقابل آلوچه (راما) به خبرگزاری فرانسه گفت: «هر هفته شاهد خانواده های جدیدی هستیم که نیازمند هستند، به ویژه از زمان جنگ در اوکراین. او می گوید که مادران را دیده است که “از خرید محصولات بهداشتی زنانه دست کشیدند تا بتوانند به فرزندان خود غذا بدهند”.

این انجمن در حال حاضر به 350 خانوار کمک می کند و هفت تن غذا در هفته با کمک بانک مواد غذایی توزیع می کند. رائول پیش بینی می کند که با این نرخ تا پایان سال این تعداد به 400 افزایش یابد.

ده ها داوطلب در اتاقی پر از پاستا، کنسرو و پوشک مشغول هستند. دیگران از خانواده هایی که بیرون صف کشیده اند مراقبت می کنند که بسیاری از آنها مهاجر هستند.

النا برمجو، نایب رئیس انجمن می گوید: “برخی از دریافت کنندگان هیچ درآمدی ندارند. اما ما همچنین مستمری بگیران با حقوق بازنشستگی اندک یا افرادی که کار می کنند اما دستمزدشان ناکافی است، بیشتر و بیشتر می شود.” برای برخی خانواده ها حتی خرید یک لیتر روغن زیتون یا یک کیلو عدس سخت شده است.»

بر اساس گزارش موسسه ملی آمار اسپانیا، قیمت مواد غذایی در ماه اکتبر نسبت به مدت مشابه سال قبل 15.4 درصد افزایش یافت که بدترین رقم در 30 سال اخیر است. قیمت شکر حتی 42.8 درصد و سبزیجات 25.7 درصد افزایش یافت.

کمک های مالی کمتر

دولت چپ‌گرای اسپانیا در ماه‌های اخیر اقداماتی را برای کمک به مردم در زمینه هزینه‌های زندگی افزایش داده است. اما گروه های رفاهی می گویند که آنها کافی نیستند.

لوئیس میگل روپرز از فدراسیون بانک های مواد غذایی اسپانیا می گوید: با تورم، ما شاهد کاهش کمک های مالی هستیم. مشکل این است که با افزایش قیمت ها، می توانیم مواد غذایی کمتری بخریم.

این سازمان به بیش از 186000 نفر در منطقه مادرید و 1.35 میلیون نفر در کل اسپانیا کمک می کند – تقریباً معادل شهری مانند بارسلون. اما از ژانویه تاکنون 125000 تن مواد غذایی در مقایسه با 131000 تن در مدت مشابه سال گذشته جمع آوری کرده است.

بر اساس مطالعه ای که در اوایل سال 2022 توسط دانشگاه بارسلونا منتشر شد، از هر هفت خانوار اسپانیایی، یک خانوار به دلیل عدم دسترسی به محصولات سالم و مغذی با “ناامنی غذایی” مواجه است. تعداد کمی هستند که وضعیت را در کوتاه مدت در کشوری که با ناامنی مزمن مواجه است بهبود می‌یابند.

هوگو رامیرز، کیسه‌ای غذا در دست، می‌گوید که امیدوار است «بهتر شود» اما «می‌ترسد که اینطور نشود». او با ونزوئلا زادگاهش مقایسه می کند که در ده سال گذشته با تورم لجام گسیخته دستخوش بوده است.

او می گوید: «همه چیز گران است، گران است، گران است.