داده‌ها نشان می‌دهد که بخش‌های بزرگی از پارک‌های ملی در انگلستان و ولز ممنوع است | دسترسی به فضای سبز

تحلیل‌های فعالان نشان می‌دهد که اکثر بسیاری از پارک‌های ملی در انگلستان و ولز به روی پیاده‌روها بسته شده‌اند، زیرا آنها خواستار باز شدن مناطق بزرگ‌تر به روی عموم هستند.

تحقیقات کمپین برای پارک های ملی نشان می دهد که تنها 10 درصد از ساحل پمبروکشایر برای عموم آزاد است. تنها 36 درصد از زمین در منطقه پیک قابل دسترسی است، که اولین پارک ملی تعیین‌شده بود، و در سال 1951 پس از اعتراض‌ها به حق گردش آزادانه در حومه شهر، به‌ویژه تجاوز به کیندر، این وضعیت به آن داده شد.

این کمپین همچنین نشان داد که تنها نیمی از Dartmoor، New Forest و Lake District برای عموم آزاد است. یورکشایر دیلز کمی بازتر است و 60 درصد آن در دسترس است.

بسیاری از زمین های پارک ها به صورت خصوصی اداره می شود، به عنوان مثال برای کشاورزی استفاده می شود. با این حال، همین امر در اسکاتلند نیز صادق است، جایی که حق پرسه زدن در سراسر حومه شهر بدون توجه به مالکیت وجود دارد، به این معنی که همه پارک ها در دسترس عموم هستند.

کارولین لوکاس، نماینده سبزها اخیراً لایحه حق پرسه زدن را در پارلمان ارائه کرده است که در آن خواستار دسترسی به رودخانه ها، جنگل ها و زمین های کمربند سبز شده است. این لایحه اوایل سال آینده مورد بحث قرار می گیرد.

او خواستار باز شدن بیشتر پارک های ملی برای عموم شده است. لوکاس به آبان نیوز گفت: شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد زمان سپری شده در طبیعت کمک بزرگی به سلامت جسمی و روانی ما می‌کند، با این حال دسترسی به طبیعت در مناطق مختلف کشور و افراد از اقلیت‌های قومی یا با درآمد پایین بسیار نابرابر است. حتی کمتر احتمال دارد در نزدیکی فضای سبز قابل دسترس زندگی کنند.

نخست‌وزیر در پله‌های داونینگ استریت گفت که متعهد به تراز کردن است – خوب، گسترش حق پرسه‌زنی در رودخانه‌ها، جنگل‌ها، علف‌زارها و کمربند سبز نمونه‌ای ملموس از نحوه ارائه خدمات است.»

در حال حاضر، قانون روستایی و حقوق راه 2000 حق قانونی دسترسی عمومی به حدود 8 درصد از انگلستان، از جمله کوه‌ها، مراتع، هیت‌ها، برخی از مناطق پایین‌دست و عوام را در کنار مسیر ساحلی انگلستان که اخیراً ایجاد شده است، می‌دهد. نود و هفت درصد رودخانه‌ها برای عموم ممنوع است و ده‌ها هزار هکتار از جنگل‌ها از یارانه عمومی بهره‌مند شده‌اند، اما در دسترس عموم قرار ندارند. این شامل مناطقی در پارک های ملی می شود.

دکتر رز اونیل، مدیر اجرایی کمپین پارک‌های ملی، گفت: «همه‌گیری کووید نشان داده است که پارک‌های ملی چقدر برای سلامت، رفاه و کیفیت زندگی مردم اهمیت دارند. میلیون ها نفر از آنها لذت می برند، اما نابرابری واقعی در دسترسی وجود دارد.

زمانی که پارک‌های ملی توسط قانون پارک‌های ملی و حومه شهر در سال 1949 ایجاد شدند، از آن به عنوان یک منشور مردمی برای فضای باز استقبال شد. وقت آن رسیده است که این وعده را تجدید کنیم و قدرت ها و سرمایه گذاری ها را به روز کنیم تا مردم از همه اقشار، صرف نظر از پیشینه شان، بتوانند این مکان های شگفت انگیز را کشف کنند.

«توسعه حق پرسه زدن کلیدی است. دولت همچنین با لایحه سطح بندی که در حال حاضر در پارلمان تصویب می شود، فرصت بزرگی دارد تا به پارک های ملی هدف و اختیارات جدیدی برای قرن بیست و یکم بدهد، بنابراین آنها می توانند کارهای بیشتری برای تقویت بازیابی طبیعت، مبارزه با نابرابری و اثرات تغییرات آب و هوایی انجام دهند. این مناظر را به روی همه باز کنید.»