به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Dدر دیدارهای روز دوشنبه جام جهانی، بازوهای کاپیتان های مختلف تیم ها اهمیت جدیدی پیدا کردند. در بازی روز دوشنبه مقابل ایران، هری کین از انگلیس بازوبندی به دست داشت که روی آن نوشته شده بود “بدون تبعیض” به رنگ سیاه و سفید – که علیرغم پیام اعلام شده آن، به معنای برخورد سردتر با افراد لزبین، همجنسگرا، دو و ترنس در این جام جهانی بود.
هنگامی که در سپتامبر اعلام شد که هشت کشور رقیب از کمپین One Love پشتیبانی خواهند کرد، با قلب های رنگارنگ که روی آستین کاپیتان ها ظاهر می شود، قدرت این ژست در اتحاد نهفته است. کین میگوید: «بستن بازوبند به نمایندگی از تیمهایمان، پیامی واضح را هنگامی که دنیا تماشا میکند، ارسال میکند.
شش رنگی که برای One Love استفاده می شود، رنگین کمان پراید نیست، اما در زمینه قطر منطقی است. به هر حال، جرم انگاری عشق همجنس گرا تنها موضوع حقوق بشر در کشور میزبان نیست. اما حتی در آن زمان، One Love هرگز احساس خوبی نداشت – و ضعفهای آن در نهایت با تاکتیکهای قلدری فیفا و واکنش ریسکگریز انگلیس آشکار شد.
شکافها در ائتلاف زمانی ظاهر شد که هوگو لوریس، کاپیتان فرانسوی، هفته گذشته گفت که “احترام” به قوانین و فرهنگ قطر به این معنی است که او بعید است بازوبند را ببندد. او همچنین پیشنهاد کرد که منتظر تماس نهایی فیفا است که سپس هفت تیم باقی مانده را متوقف کرد با تهدید به تحریم کاپیتان های خود در صورت پوشیدن لباس های تبلیغاتی.
کین در نهایت بازوبند مورد تایید هیئت حاکمه فوتبال جهان را به دست آورد. در همین حال، ویرجیل فن دایک، کاپیتان هلند، زمانی که تیمش بعدازظهر دوشنبه به مصاف سنگال رفت، طراحی متفاوتی داشت – اما باز هم مورد تایید فیفا و آنودین بود.
من شبکهای به نام Sports Media LGBT+ را برای کسانی که در رسانههای ورزشی کار میکنند و LGBTQ+ هستند (ما بیش از ۵۰ نفر در گروه اصلی خود داریم) اداره میکنم و پینگ پیامهای واتساپ در صبح روز دوشنبه گواهی بر نحوه غرق شدن قلبها بود.
ما در مجموع از اینکه جامعه خود به عنوان جامعه سیاسی دیده می شود خشمگین هستیم. اساسنامه خود فیفا شامل گرایش جنسی در بند عدم تبعیض، برابری و بی طرفی است، اما به نظر می رسد قابل مشاهده بودن و اشاره به عشق هنوز خیلی دور از ذهن باشد. به همین دلیل است که Sports Media LGBT+ یکی از حامیان کمپین بدون غرور بدون همه است که توسط سه شیر پراید، دیوار رنگین کمان و غرور در فوتبال راه اندازی شده است.
اعضای این گروههای طرفدار LGBTQ+ به قطر سفر نکردهاند – آنها تضمینهای امنیتی کافی برای طرفداران دریافت نکردند، در حالی که آنها همچنین میخواستند با خواهر و برادرهای دگرباش قطری خود همبستگی نشان دهند.
آنها به طور مشابه با غلبه بر یک عشق احساس ضعف می کنند. در بیانیه آنها آمده است: “فیفا در نقض حقوق اولیه بشر در مورد آزادی بیان و بیان که هر یک از ما بدون هیچ گونه سوالی باید داشته باشد، مقصر است.”
البته کین میتوانست بازوبند One Love را بههرحال ببندد و جریمه یا هر مجازاتی را که فیفا میخواست جبران کند، انجام دهد – اما در میان ابهامات فراوان، فقط چند ساعت قبل از شروع بازی، اتحادیه فوتبال انگلیس با احتیاط اشتباه کرد.
بازیکنان و کادرفنی تیم های ملی درگیر در موقعیت تقریبا غیرممکنی قرار گرفتند. در نهایت، ناکامیهای فیفا در طول کل ماجرا – که نمونه آن شیوهی بیحساسانهای است که رئیس آن، جیانی اینفانتینو، در سخنرانیاش به رسانهها در آستانه مسابقات به تنوع اشاره کرد – ارزشهایی را که فیفا ادعا میکند به اشتراک میگذارد، تضعیف کرده است. در بند عدم تبعیض اساسنامه آن نوشته شده است.
به نظر می رسد فیفا معتقد است که با اجباری کردن استفاده از بازوبند خود، رهبری خود را نشان می دهد. اما با توجه به اینکه هفت گروه از هشت گروه در این جام جهانی شامل کشورهایی است که همجنسگرایی هنوز غیرقانونی است، تعهد مشترکی در مورد گنجاندن LGBTQ+ وجود ندارد.
دیده شدن One Love حداقل ممکن است شروع یک گفتگوی خاص باشد، و شاید ما متوجه شویم که اقدامات فیفا آن را حتی بیشتر به یک نقطه صحبت تبدیل کرده است.
تنها فردی که در بازی انگلیس و ایران بازوبند بسته بود، الکس اسکات، کارشناس بیبیسی بود که اخیراً در زندگینامه خود درباره رابطه قبلی خود با هم تیمی سابقش کلی اسمیت نوشته است.
او به نمایندگی از LGBTQ+ از حاشیه بود. این جایی است که جامعه ما بدون شک در طول این جام جهانی مردان همچنان خود را خواهد یافت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.