“ما همه مهسا هستیم”: ایرانیان حاضر در دوحه برای جام جهانی عصبانیت خود را از رژیم صدا می کنند | ایران

صدها هوادار ایرانی روز دوشنبه با یک راز وارد ورزشگاه خلیفه دوحه شدند: آنها می خواستند تیم ملی خود شکست بخورند.

مختار، 59 ساله، در حالی که به وضوح در هنگام پذیرش برنده شد، گفت: “در قلب من، من نمی خواهم آنها برنده شوند.” او گفت که ارزش تبلیغاتی شکست دادن ارباب استعمار سابق ایران، انگلستان، برای حاکمان درگیر این کشور بسیار غیرقابل مقاومت خواهد بود.

او گفت: «بازیکنان به خانه می رفتند و با رئیس جمهور ملاقات می کردند و آخوندها از آنها تجلیل می کردند.

رنگ های ایرانی نقاشی شده روی صورتش در آفتاب بعدازظهر شروع به ترکیدن کرده بودند. او گفت: “هنوز امیدوارم آنها گل های زیادی بزنند.” “اما بعد باخت.”

برای بسیاری از ایرانیان، همه چیز اکنون مربوط به قیام مردمی است که طی دو ماه گذشته کشورشان را به هم ریخته و صدها معترض از جمله ده‌ها کودک را کشته است. کمپین این کشور در جام جهانی در قطر مصون نیست.

این تیم هفته گذشته پس از دیدار با ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران، در زیر ابری از انتقادات مردمی به دوحه پرواز کرد و برخی از بازیکنان در عکس به تندرو تعظیم کردند.

علی 42 ساله اهل قم گفت: «خیلی ها می گویند این تیم ملی ما نیست. پیراهن تیم ملی ایران او با تصویری از چندین سوراخ گلوله، با اثری خونین در پشت پاشیده شده بود.

من فکر می کنم آنها مجبور بودند [to meet the president]. اگر امروز بازیکنان سرود ملی را نخوانند، شاید مردم آنها را ببخشند.»

در حالی که سرود ملی ایران قبل از شروع بازی نواخته شد، هواداران بوق های خود را به اعتراض به صدا درآوردند و صداهای بلند در سراسر ورزشگاه طنین انداز شد. تیم ایران دست‌ها را به هم چسباند و به دوردست‌ها خیره شد، هیچ‌کدام در حالی که هواداران، برخی اشک‌باران، ژست سکوت آنها را تشویق می‌کردند، کلمه‌ای بر زبان نیاوردند.

نشانه های قیام در همه جای ورزشگاه دیده می شد. بزرگترین خوشه هواداران ایرانی با پرچم شیر و خورشید دولت قبل از انقلاب کشور رقصیدند. ده ها نفر برای عکس با این علامت که از سال 1979 در کشور ممنوع شده بود، صف کشیدند.

یکی از طرفداران انگلیسی، کمی مات و مبهوت، نگاه می‌کرد که روی صورتش ضدآفتاب می‌زد. او گفت: صادقانه بگویم، من آن را با جزئیات دنبال نکرده ام.

به دلیل محدودیت‌های فیفا در بیانیه‌های سیاسی، چند نفر از آوردن پرچم به ورزشگاه منع شدند، اما دنی الهی به هر حال توانست خود را به داخل ورزشگاه برساند. این ایرانی-آمریکایی گفت: «من آن را دزدی کردم. “من آن را در کل بازی در اختیار داشتم.”

علی کریمی اسطوره فوتبال ایران هشت سال است که هیچ مسابقه ای انجام نداده است، اما بعدازظهر دوشنبه در خارج از ورزشگاه خلیفه صدها نفر نام او را پشت پیراهن تیم خود بر تن کردند.

کریمی یکی از صریح‌ترین چهره‌های ایرانی در محکومیت برخورد با مهسا امینی، زن 21 ساله‌ای است که توسط پلیس اخلاق کشور دستگیر و پس از چند روز در بیمارستان جان خود را از دست داد. ماه سوم

کاپیتان سابق تیم ملی ایران که در دوبی زندگی می کند، به طور غیابی به جرایم امنیت ملی متهم شده است.

دو زن جوان با پیراهن‌های ایران در زیر سایه‌ی مرز استادیوم نشسته بودند تا با دقت در کف دستان خود «آزادی» را بیان کنند. یکی گفت: ما به پیروزی تیم دیگر امیدواریم، زیرا این تیم نماینده نیست.

او اهل شیراز بود و قبل از شروع قیام بلیت و پرواز رزرو کرده بود. او گفت: «این روزهای خوبی برای ایران نیست و این تیم از ما حمایت نمی‌کند.

او نام خود را گفت، سپس پس از چند ثانیه تجدید نظر کرد. او گفت: “این امن نیست.” هردومونو مهسا صدا کن. ما همه مهسا امینی هستیم.

سه نفر دیگر عینک‌های آفتابی به رنگ‌های ایرانی و پیراهن‌های قرمز روشن به چشم می‌زدند که روی هر کدام یک کلمه از عبارت «زن، زندگی و آزادی، که شعار اصلی قیام شده است» نقش بسته بود و روی پلاکاردهایی که در سرتاسر استادیوم نصب شده بود، نوشته شده بود.

احسان از تهران گفت: تیم فوتبال اوکراین از مردم خود حمایت می کند. اما تیم ما این کار را نمی کند. ما انگیزه ای برای حضور در قطر نداریم، اما این وظیفه ماست. صادقانه؟ من از انگلیس حمایت می کنم.

او افزود که اگر طرفداران رژیم ایران در میان جمعیت وجود داشته باشد، هیچ کس برای اطلاع رسانی به او مراجعه نکرده است. “آنها ساکت می مانند. آنها در آنجا قدرت دارند.» در خارج از ایران، ما اکثریت هستیم.