“ما چاره ای نداریم”: مردم محلی از زندگی به عنوان موش های آزمایشگاهی در خلبان گرمایش هیدروژنی بریتانیا می ترسند | قدرت هیدروژن

Oدر محل یک مرکز تفریحی قدیمی، سه دفاتر موقت U شکل در کنار چمنزاری تمیز و درختچه‌های نوپا نشسته‌اند. این مکان بی ادعا که “مرکز تجربه هیدروژن” نام دارد، در قلب یک کشمکش آزمایشی قرار دارد که می تواند تأثیراتی بر نحوه گرم شدن خانه ها در سراسر کشور داشته باشد.

این سایت، در دهکده ویتبی، درست خارج از بندر Ellesmere در کرانه جنوبی مرسی، می تواند به اولین “دهکده هیدروژنی” بریتانیا تبدیل شود. این دستگاه همراه با Redcar در شمال شرق برای تبدیل احتمالی به گرمایش 100٪ هیدروژنی، با استفاده از شبکه گاز موجود و وسایل جدید برای به روز رسانی تا 2000 ملک در حال تجزیه و تحلیل است.

دولت در مورد اینکه کدام روستا در پایلوت دو ساله شرکت خواهد کرد تا سال آینده تصمیم نهایی خواهد گرفت. برخی از هیدروژن را به عنوان سوخت ایده آل برای جایگزینی گاز طبیعی در خانه ها و کمک به بریتانیا برای ضربه زدن به اهداف آب و هوایی خود می دانند. می توان آن را از طریق روش های مختلفی تولید کرد، از جمله استفاده از الکترولیز برای تقسیم آب به اکسیژن و هیدروژن. بی رنگ و بی بو است، به این معنی که برای کمک به تشخیص نشتی باید یک بو اضافه کرد.

تصمیم در مورد استفاده از هیدروژن در شبکه گاز در مقیاس وسیع‌تر در سال 2026 است. این تصمیم یک سال پس از اجرایی شدن ممنوعیت دیگ‌های گاز در خانه‌های جدید در سال 2025 اتخاذ می‌شود، اگرچه عدم قطعیت در بازه زمانی فاز خروج گاز طبیعی در خانه های موجود

با این حال، نگرانی هایی در مورد عملی بودن استفاده از هیدروژن و هزینه های ناشی از آن برای ساکنان وجود دارد. برخی از مردم می ترسند که در معرض خطر تبدیل شدن به “موش های آزمایشگاهی” ناخواسته برای فناوری که هرگز مطرح نمی شود، باشند.

طرفداران هیدروژن در خانه ها استدلال می کنند که این هیدروژن نسبت به پمپ های حرارتی اختلالات کمتری ایجاد می کند – رقابت اصلی آن – در جایگزینی گاز طبیعی، با توجه به استفاده از لوله های موجود است. منتقدان می گویند در حالی که هیدروژن در کربن زدایی صنایع سنگین مهم است، مسائل ایمنی مانند نشت و شکننده شدن لوله ها وجود دارد. آنها همچنین می گویند هیدروژن کارآمدتر و گران تر از جایگزین هایی مانند پمپ های حرارتی، دیگ های برقی و گرمایش منطقه ای است – و تولید آن در مقادیر مورد نیاز برای تامین انبوه خانوارها دشوار خواهد بود. در واقعیت، ترکیبی از همه گزینه ها ممکن است در نهایت استفاده شود.

شرکت های گاز در حال تامین مالی یک تلاش لابی قابل توجه به نفع استفاده از هیدروژن در خانه ها هستند. ماه گذشته این صنعت کمپین “Hello Hydrogen” را برای افزایش آگاهی راه اندازی کرد و از دولت خواست تا “متعهد به آینده هیدروژنی” باشد. این توسط اپراتورهای شبکه گاز از جمله Cadent و Northern Gas Networks (NGN) تامین می شود. تولید کنندگان دیگ بخار Baxi و Vaillant؛ تامین کننده گاز بریتانیا؛ و Ryze Hydrogen، شرکتی که توسط جو بامفورد، پسر آنتونی بامفورد، اهداکننده میلیاردر محافظه‌کار تأسیس شد.

خلبان در ویتبی یا ردکار به آن کمپین متصل نیست، اما می‌تواند تلاش‌های آنها را تأیید کند یا آنها را تضعیف کند.

هزینه ها در حال افزایش است

پیشنهاد ویتبی برای تبدیل شدن به یک سایت آزمایش هیدروژن – که توسط شوراهای چشایر وست و چستر، کادنت و بریتیش گاز ارائه شده است – به ساکنان این امکان را می دهد که گزینه های هیدروژن یا الکتریکی را انتخاب کنند. هزینه تجهیزات و نصب جدید پوشش داده می شود و هیدروژن به اندازه گاز طبیعی برای دو سال یارانه پرداخت می شود.

اما کسانی که از آزمایش هیدروژن انصراف می دهند، نمی توانند روی گاز بمانند. کادنت گفته است که یارانه برق آنها را در نظر خواهد گرفت – که معمولاً گرانتر از استفاده از گاز است – اما هنوز به این امر متعهد نشده است. در پایان پایلوت، اگر تصمیم به بازگشت به گاز طبیعی گرفته شود، کادنت هزینه ها را تقبل خواهد کرد.

اگر خلبان ادامه دهد، ما مجبور به استفاده از هیدروژن یا جایگزین الکتریکی هستیم. جان روچ، یک مدیر بازنشسته مسکن که ساکنان را برای بحث در مورد پروژه دعوت کرده است، می‌گوید چاره‌ای نیست که بخشی از آن نباشید.

نگرانی اصلی من مالی است: آنها به مدت دو سال به هیدروژن یارانه می دهند، اما نه فراتر از آن. مهندسان دیگ بخار محلی به ما گفته اند که برای آموزش در یک منطقه کوچک به خود زحمت نمی دهند. بنابراین تعمیر و نگهداری دیگ بخار و لوازم خانگی گرانتر یا سخت خواهد بود. به دام خواهیم افتاد اگر ما تنها بازی در شهر باشیم، چقدر راحت می‌توان جایگزینی گرفت؟»

کیت گرانل، یکی دیگر از ساکنان، می‌گوید: «هیچکس نمی‌پرسد که ما باید از گاز طبیعی فاصله بگیریم، اما آنچه بسیاری از ما می‌گوییم این است که کارشناسان می‌دانند که هیدروژن جایگزین طولانی‌مدت گرمایش خانه نیست. به امپراتور اجازه نمی‌دهم لباس جدیدش را به من بفروشد.»

آنجلا نیدل، مدیر استراتژی در کادنت، می‌گوید: «این پروژه به این دلیل به وجود آمده است که بریتانیا باید راه‌حل‌هایی برای کاهش کربن‌زدایی خانه‌هایمان در آینده پیدا کند. پمپ‌های حرارتی الکتریکی و گرمایش منطقه‌ای به عنوان راه‌حل‌های پیشنهادی ارائه شده‌اند، اما ممکن است این راه‌حل‌ها به روشی مقرون‌به‌صرفه در هر خانه‌ای مناسب نباشند.»

عدم اطمینان در مورد منابع

کادنت پیش‌بینی کرده بود که پایلوت دهکده پروژه H100 را دنبال کند، یک طرح هیدروژنی مشابه در فایف، جایی که لوله‌های جدیدی برای گرم کردن 300 خانه برای ساکنانی که داوطلبانه ثبت‌نام می‌کنند، گذاشته می‌شود. با این حال، آبان نیوز فاش کرد که پروژه چهار ساله در اسکاتلند، که قرار است سال آینده آغاز شود، با تاخیر مواجه شد و احتمال اجرای همزمان پروژه ها را افزایش داد.

ادبیات توزیع شده بین ساکنان می گوید که ویتبی به دلیل مجاورت با استانلو، مجتمع پالایشگاه نفت و محل پروژه کارخانه تولید هیدروژن HyNet برای کربن زدایی مرکز صنعتی منطقه ارائه شده است. در سال جاری، حسابرسان نگرانی هایی را در مورد سلامت مالی شرکت اسار اویل (بریتانیا)، که مالک استانلو است، مطرح کردند. از زمان اعلام این ابتکار، پیشنهادهای جدیدی برای تامین هیدروژن “سبز” – که با استفاده از برق تجدیدپذیر ایجاد می شود – با نیروگاه مزرعه بادی فرودشم پدیدار شد.

کادنت اکنون اعتراف می‌کند که «تاسیسات HyNet در بازه‌های زمانی مورد نیاز دولت برای پروژه هیدروژن نمی‌سازد» و در حال بررسی منابع دیگر است. جاه طلبی آن اجرای این طرح بر روی هیدروژن سبز یا “کم کربن” است.

کسانی که تلاش می کنند ویتبی برای آزمایش انتخاب شود می گویند که این اندازه مناسب است، نماینده یک روستای معمولی است و این طرح می تواند مشاغل محلی ایجاد کند.

در همین حال، Redcar به دلیل نزدیکی به Teesside، جایی که BP در حال ساخت یک مرکز تولید هیدروژن سبز در مقیاس بزرگ است، معرفی شد.

مشاور انرژی Cornwall Insight پیش‌بینی می‌کند که هیدروژن سبز در سال 2025 سالانه 137 پوند بیشتر برای مصرف‌کنندگان هزینه خواهد داشت که به 393 پوند در سال 2030 به اوج خود می‌رسد و بعداً کاهش می‌یابد.

“بره ها برای سلاخی”

Ofgem 9.1 میلیون پوند برای دو مطالعه طراحی دقیق برای پیش بینی هزینه ارائه کرده است. مقامات از شبکه های گاز کادنت و NGN خواسته اند تا 10 درصد از پروژه را تامین کنند و دولت و Ofgem بقیه هزینه ها را پوشش دهند.

کیت لوینگتون یک مدیر پروژه بازنشسته در صنعت بازنشستگی است که 39 سال پیش در حالی که به عنوان تکنسین اویونیک در نیروی هوایی سلطنتی کار می کرد به ویتبی نقل مکان کرد. او می‌گوید: «خانه‌های شخصی ما برای این کار مانند بره‌ها به قتلگاه گذاشته شد و ما هیچ راهی نداریم. «انتخاب ما هیدروژن یا برقی شدن است. در هر دو مورد، هزینه بیشتری برای مردم خواهد داشت. من کاملاً ناامید شده ام.»

لوینگتون به انجمن بیمه گران بریتانیا نامه نوشته است تا مطمئن شود که آیا بیمه خانه معتبر خواهد بود یا خیر. زنی که به تازگی با خانواده اش به این منطقه نقل مکان کرده است به یک گروه محلی فیس بوک گفت که از این پیشنهادها بی اطلاع بوده است.

جاستین مادرز، نماینده حزب کارگر برای بندر و نستون، در پارلمان در ماه می گفت که ساکنان می توانند “در پیشرو روش جدیدی برای گرم کردن خانه های ما باشند” و از “پروژه هیجان انگیز” حمایت کرد. او به آبان نیوز گفت: «مهم است که اطلاعات واضح و بی‌طرفانه به ساکنان درباره معنای این محاکمه برای آنها داده شود. همچنین مهم است که این کار فقط با حمایت عمومی انجام شود و من می‌خواهم با ساکنان کار کنم.»

مددرز ادعا می کند که کادنت در ابتدا گفته بود ساکنان این انتخاب را دارند که همچنان از گاز طبیعی استفاده کنند. کادنت این موضوع را رد می کند. این نماینده مجلس از کادنت خواسته است تا با نظرسنجی مستقل از ساکنان در مورد این طرح موافقت کند. کادنت از تعهد به این امر خودداری کرده و گفته است که در حال حاضر با جامعه درگیر است و از بیش از 1000 خانه بازدید کرده است.