علیرغم عوارض خطرناک بارداری، سقط جنین رد شد

چند هفته پس از واژگونی Roe v. Wade، دکتر گریس فرگوسن زنی را که آبش در نیمه بارداری شکسته شده بود درمان کرد. نوزاد هرگز زنده نمی ماند و هر ساعت شانس بیمار برای ابتلا به یک عفونت بالقوه تهدید کننده زندگی بیشتر می شد.

زمانی که برای دیدن فرگوسن به پیتسبورگ رفت، این زن دو روز را در بیمارستانی در ویرجینیای غربی گذراند و به دلیل ممنوعیت ایالتی نتوانست سقط جنین کند. قانون برای فوریت های پزشکی استثنا قائل شده است، اما جان بیمار در آن لحظه در خطر نبود.

فرگوسن گفت: «او فقط به نوعی روی لبه صخره ایستاده بود و منتظر بود تا یک وضعیت اضطراری رخ دهد یا بچه از دنیا برود.»

در پنسیلوانیا، در بیمارستانی که چهار ساعت با ماشین فاصله داشت، فرگوسن توانست برای پایان دادن به بارداری، زایمان را القا کند.

تعداد فزاینده‌ای از پزشکان و خانواده‌ها داستان‌های مشابهی را با رخ دادن ترس پس از روئه تعریف می‌کنند: زنان باردار با شرایط پزشکی خطرناک در بیمارستان‌ها و مطب‌های پزشکان حاضر می‌شوند تا از سقط جنین‌هایی که می‌تواند به درمان آنها کمک کند محروم شوند. برخی از پزشکان در ایالت‌های دارای قوانین محدودکننده سقط جنین می‌گویند که بیماران بیشتری را نسبت به همیشه به جای دیگری ارجاع داده‌اند یا پیشنهاد کرده‌اند. برخی از زنان با تاخیرهای مضر و بالقوه کشنده روبرو هستند.

پزشکان می گویند که آنها مجبور هستند قضاوت پزشکی را با مجازات های احتمالی، از جمله زمان زندان، متعادل کنند. اگرچه حتی سخت‌ترین قوانین اجازه سقط جنین را می‌دهد تا جان مادر را نجات دهد، اما یک سوال سنگین وجود دارد: بیمار چقدر باید به مرگ نزدیک باشد؟

فرگوسن گفت: “شما به طور خودکار از زنده به مرده تبدیل نمی شوید.” “تو کم کم بیمار و مریض تر می شوی.”

دکتر آلیسون هادوک، که عضو هیئت مدیره کالج آمریکایی پزشکان اورژانس است، گفت که نمی توان گفت چه زمانی از این خط عبور می شود. هیچ لحظه ای وجود ندارد که من در مقابل یک بیمار بدحال ایستاده باشم که بدانم: خوب، قبل از اینکه سلامتی آنها در خطر باشد. اما اکنون زندگی آنها در خطر است.»

کارشناسان می گویند زمانی که عوارض جدی ایجاد می شود، تعیین دقیق اطلاعات مربوط به انکار سقط جنین دشوار است. کارفرمایان اغلب کارکنان مراقبت های بهداشتی را از صحبت در مورد آنها منصرف می کنند، اگرچه آسوشیتدپرس به بیش از ده ها پزشک و بیمار که داستان هایی از چنین انکارهایی را به اشتراک گذاشته بودند، تماس گرفت.

و بسیاری از پزشکان و محققان موافقند که شواهد، حتی اگر تا حد زیادی حکایتی باشد، نشان دهنده یک مشکل گسترده است. به عنوان مثال، در تگزاس، یک انجمن پزشکان نامه ای به هیئت پزشکی این ایالت ارسال کرد که در آن برخی از بیمارستان ها به دلیل ممنوعیت سقط جنین در ایالت، از درمان بیمارانی که دارای عوارض عمده بودند، خودداری کردند.

و در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، محققانی که از کارکنان مراقبت های بهداشتی در سراسر کشور دعوت کردند تا به طور ناشناس نمونه هایی از مراقبت های بی کیفیت ناشی از محدودیت های سقط جنین را ارسال کنند، می گویند که از حجم اولیه پاسخ ها شگفت زده شده اند. بیست و پنج ارسال در شش هفته اول ارائه شد. در میان آنها توصیفی از بیمارانی بود که پس از شکستن آب در سه ماهه دوم بارداری به خانه فرستاده شدند و بعداً با عفونت های جدی بازگشتند. یکی از حاملگی خارج رحمی گفت که اجازه داده شد روی اسکار باقی مانده از سزارین قبلی رشد کند – که می تواند باعث پارگی رحم، خونریزی و مرگ شود.

دکتر دن گروسمن، رهبر این پروژه گفت: “قانونگذاران با آتش بازی می کنند.”

دکتر کارا هوسر، متخصص مادر و جنین در یوتا، به یاد می آورد که یکی از بیماران در آیداهو علیرغم ابتلا به یک بیماری قلبی جدی در اواسط بارداری، سقط جنین را انکار کرد. این زن باید برای انجام عمل به یوتا منتقل می شد.

دکتر لورن میلر، متخصص مادر و جنین در Boise، گفت که او به طور مرتب بیمارانی را می بیند که آب آنها در هفته های 15 تا 19 بارداری می شکند و تمام کاری که پزشکان می توانند انجام دهند این است که به آنها کمک کنند تا تصمیم سخت بگیرند: “آیا آنها برای مراقبت از خود اینجا می مانند. و فقط منتظر بمانید تا اتفاق بدی بیفتد، یا آیا به آنها کمک می‌کنیم تا مراقبت‌های خارج از کشور را پیدا کنند؟»

دکتر دیوید آیزنبرگ، دانشیار دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، گفت که پزشکان و بیمارستان های میسوری به طور مرتب “مسئولیت مراقبت” را در زمانی که افراد با عوارض جدی ظاهر می شوند، به عهده می گیرند. آنها در مرکز پزشکی وابسته به دانشگاه که در آن کار می کند – یکی از معدود مراکزی در میسوری است که در چنین مواردی سقط جنین انجام می دهد.

او گفت که به بیمارانی که در بحران هستند گفته می شود: «قبل از اینکه بفهمم چه کاری می توانم انجام دهم، باید با وکیل بیمارستان تماس بگیرم.

“این کاملاً دیوانه کننده و کاملاً نامناسب و واقعاً مایه تاسف است.”

داستان‌ها زمانی مشابه هستند که بارداری به دلیل سرطان پیچیده شود – هر سال در حدود 1 نفر از هر 1000 زن باردار تشخیص داده می‌شود.

دکتر کارن نادسن، مدیر عامل انجمن سرطان آمریکا، گفت که برخی از انکولوژیست ها در مورد درمان بیماران سرطانی باردار سردرگم هستند، به خصوص زمانی که درمان ها ممکن است باعث سقط جنین شوند. دکتر کریستینا توچه، مدیر پزشکی Planned Parenthood of the Rocky Mountains، گفت که او بیمارانی را دیده است که با تشخیص های تهدید کننده زندگی مجبور شده اند 10 ساعت یا بیشتر رانندگی کنند، یا به خارج از ایالت پرواز کنند تا سقط جنین کنند تا بتوانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی را شروع کنند.

توچه گفت که اخیراً یک زن تگزاسی را درمان کرده است که سرطانش بهبود یافته بود اما پس از باردار شدن فرزند دوم خود به شدت بازگشت. او به دنبال سقط جنین بود تا درمان سرطان را از سر بگیرد که وعده داده بود او را برای کودک نوپایش زنده نگه دارد. در طول این بازدید، او بارها از توچه تشکر کرد.

سرانجام به بیمار گفتم: دیگر نمی‌توانی از ما تشکر کنی. توچه گفت: ما داریم کارهایمان را انجام می دهیم. “گفتم، من آنقدر آشفته هستم که مجبور شدی با خانواده و موانعی که مجبور به غلبه بر آن بودی آنقدر دور سفر کنی.”

برخی از مخالفان سقط جنین می گویند که ممکن است پزشکان به دلیل ترس بی دلیل سقط جنین را در موقعیت های تهدید کننده زندگی انکار کنند. دکتر پتی گیبینک، پزشک سابق سقط جنین که تغییر دیدگاه خود را در کتاب خود “انتخاب غیرمنتظره: سفر پزشک سقط جنین به طرفدار زندگی” توضیح داد، گفت که این به قصد و نیت بستگی دارد. اگر قصد نجات مادر را دارید و به زندگی جنین خاتمه نمی دهید، او گفت: “دارید داروی خوبی می کنید.”

او گفت: “ما به نوعی در دوره ای از زمان هستیم که همه این سوالات مطرح می شود.” قوه مقننه برای حل برخی از این مشکلات تلاش خواهد کرد.»

دکتر پل لا رز، یکی از اعضای انجمن آمریکایی متخصصین زنان و زایمان Pro-Life، گفت که او فکر می کند که این موضوع اغراق آمیز است و کسانی که نگرانی ها را مطرح می کنند اغراق آمیز هستند.

او گفت: “یا ممکن است آنها اطلاعات نادرست داشته باشند.” “بیشتر پزشکان حامی زندگی از مادر مراقبت می کنند و بدون اینکه عمدی جان نوزاد متولد نشده را بگیرند، کارهای لازم را انجام می دهند.”

اما برخی از زنان می گویند قوانین محدودکننده سقط جنین آنها را در معرض خطر قرار داده است.

کریستینا کرویکشانک از روزنبرگ، تگزاس، پس از تشخیص “بارداری مولار جزئی” غیرقابل دوام، که در آن جنین کروموزوم های زیادی دارد و به طور ناقص رشد می کند، فکر کرد که زندگی او در خطر است. Cruickshank، 35 ساله، مشکلات تیروئید و کیست های بزرگ در اطراف هر دو تخمدان داشت. استفراغ، خونریزی و درد داشت.

اوایل ژوئن بود، کمی قبل از سقوط رو، زمانی که تگزاس تقریباً تمام سقط جنین ها را پس از تقریباً شش هفته بارداری ممنوع کرد. او سه روز عذاب را در یکی از بیمارستان ها تحمل کرد قبل از اینکه دکترش بتواند بیمارستان دیگری را پیدا کند که با روش ختم موافقت کند. او فکر کرد: “من باید چه کار کنم، فقط اینجا دراز بکشم و بمیرم؟”

Mylissa Farmer از جاپلین، میسوری، در ماه اوت با تاخیرهای مشابهی روبرو شد. آب او در هفته 1/2 بارداری 17 شکست و او را به اورژانس فرستاد. آزمایشات نشان داد که او تمام مایع آمنیوتیک خود را از دست داده است. انتظار نمی رفت جنینی که او و دوست پسرش Maeve نامیده بودند زنده بماند.

با وجود خطرات عفونت و از دست دادن خون، او نتوانست سقط جنین کند. جنین هنوز ضربان قلب داشت. سوابق پزشکی نشان می دهد که پزشکان به او گفتند که قانون میسوری جایگزین قضاوت آنها شده است.

او روزها تلاش کرد تا یک سقط جنین خارج از ایالت انجام دهد، اما بسیاری از بیمارستان ها گفتند که نمی توانند او را ببرند. در نهایت، یک خط کمکی برای سقط جنین، فارمر را با کلینیکی در شهر گرانیت، ایلینوی مرتبط کرد. او 4 ساعت و نیم از خانه رانندگی کرد – در حین زایمان – و این عمل را انجام داد.

پس از اینکه خبرگزاری ها داستان فارمر را پوشش دادند و او در یک آگهی سیاسی ظاهر شد، اداره بهداشت میسوری تحقیقاتی را در مورد اینکه آیا بیمارستان جاپلین که از اظهار نظر در مورد این پرونده خودداری کرد، نقض قوانین فدرال است، آغاز کرد. این ایالت یافته های اولیه خود را با دولت فدرال در میان گذاشته است.

فارمر گفت که این تجربه آنقدر آسیب زا بود که او یک قدم دائمی برداشت تا مطمئن شود که چنین چیزی دوباره برایش اتفاق نمی افتد.

لوله هایش را بست.

———

بخش سلامت و علم آسوشیتدپرس از بخش آموزش علوم موسسه پزشکی هاوارد هیوز حمایت می‌شود. AP تنها مسئول تمام محتوا است.