چگونه بیانیه پاییز “وسط فشرده” را بازگرداند | اقتصاد

به طور سنتی، انتخابات در بریتانیا توسط رأی دهندگان نوسانی در تعداد نسبتاً کمی از کرسی ها تعیین می شود. احزاب تمام تلاش خود را می کنند تا سیاست های خود را مطابق با خواسته های آنهایی که به طور متوسط ​​درآمد دارند، تنظیم کنند. نظرسنجی‌کنندگان حتی نام‌هایی را برای انتخاب‌کنندگان کهن‌الگوی که باید جلب نظر کنند ابداع کرده‌اند: مرد بازیلدون و زن ووستر.

بنابراین برای استراتژیست های دولت تا حدودی نگران کننده خواهد بود که تحلیل بیانیه پس از پاییز توسط اندیشکده ها به شدت بر این موضوع متمرکز شده است که چگونه اقدامات اعلام شده توسط جرمی هانت بر افراد نه به ویژه فقیر بلکه نه به ویژه ثروتمند تأثیر گذاشته است. هم بنیاد رزولوشن و هم موسسه مطالعات مالی بر بازگشت «میانه فشرده» تاکید کردند.

واضح است که زندگی در سال آینده برای کسی آسان نخواهد بود. بریتانیا از زمان بحران مالی جهانی یک دهه از دست رفته استانداردهای زندگی را پشت سر گذاشته است و اکنون به سوی یک دهه دیگر پیش می رود. IFS محاسبه می‌کند که در اواسط دهه 2020، درآمد واقعی خانوار یک‌سوم بالاتر می‌رود اگر روند رو به رشد پیش از GFC ادامه یابد.

اما مدیر IFS، پل جانسون، گفت این کسانی هستند که درآمدهای «متوسط» دارند که بیشترین ضربه را از اقدامات هانت خواهند دید، زیرا مالیات آنها در حال افزایش بود، دستمزدهای آنها کاهش می یافت و آنها از اهداف مورد نظر سود نخواهند برد. حمایت از کسانی که از مزایای میانگین تست شده استفاده می کنند. جانسون پیش‌بینی کرد: «انگلیسی میانه در آستانه یک شوک است.

«همه تغییرات مالیاتی و رفاهی را کنار هم بگذارید و این یک بیانیه مالی مترقی بود – افزایش مالیات برای ثروتمندان و افزایش هدف قرار دادن فقرا. این فقط این است که تقریباً همه ما می توانیم انتظار داشته باشیم که وضعیت بدتری داشته باشیم.»

بنیاد رزولوشن می‌گوید تصمیم به استفاده از توقف‌های «سری» در آستانه‌های مالیاتی برای جمع‌آوری پول به‌جای افزایش نرخ‌های مالیاتی به این معناست که تأثیر کلی آن تحت فشار قرار دادن آن‌ها بر درآمدهای متوسط ​​و همچنین خانوارهای با درآمد بالاتر است.

به گفته این اندیشکده، یک خانوار معمولی با ضربه دائمی 3.7 درصدی درآمد ناشی از این اقدامات مواجه می شود – همان چیزی که پنجمین خانوارهای برتر خانواده ها هستند – و بیشتر از درآمد 3 درصدی که 20 خانوار برتر با آن مواجه می شوند. این نشان دهنده این واقعیت است که مسدود شدن آستانه، همان مقدار مالیات را در شرایط نقدی تقریباً بر هر کسی که بالاتر از این آستانه درآمد داشته باشد، افزایش می دهد. برای مثال، شخصی که 62000 پوند دارد از انجماد آستانه به اندازه کسی که 124000 پوند به صورت نقدی دریافت می کند (1600 پوند) ضرر می کند اما دو برابر سهم درآمد (2.6% در مقابل 1.3%) است.

علیرغم آرزوهای صدراعظم و نخست وزیر برای کاهش مالیات، IFS نمی بیند که تصویر زیربنایی به این زودی ها تغییر کند. مالیات به عنوان سهم از درآمد ملی بیش از 37 درصد افزایش می یابد – چهار درصد بیشتر از میانگین آن در 40 سال گذشته.

به گفته جانسون، دلایل مختلفی برای آن وجود دارد. هزینه خدمات وام انباشته شده در 15 سال گذشته وجود دارد. پرداخت‌های سالانه بهره بدهی در سال‌های آینده به بالای 100 میلیارد پوند افزایش می‌یابد که بالاتر از کل هزینه‌های عمومی در NHS است.

همچنین این واقعیت وجود دارد که کاهش بلندمدت مخارج دفاعی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی در زمانی که فشارهای افزایشی ناشی از پیری جمعیت وجود دارد به پایان رسیده است.

در نهایت، به نظر می رسد بریتانیا موج رشد خود را از دست داده است. جانسون می‌گوید که اوضاع از طریق یک سری اهداف شخصی بدتر شده است که به سال 2010 بازمی‌گردد – از جمله کاهش هزینه‌های سرمایه ایالتی، کاهش بودجه آموزش حرفه‌ای، برگزیت و بودجه کوچک کواسی کوارتنگ.

پیام هانت هنگام بازدید از استودیوهای تلویزیونی و رادیویی این بود که زمان های بهتری در راه است. پیام جانسون این بود که مالیات‌های بالاتر باقی می‌مانند.