“من در تلاش برای افزایش امید هستم”: چگونه یک مربی راگبی در میان افسردگی سبک شد | اتحادیه راگبی

“Wپل پوک می‌گوید: اگر اصطلاح «الکلی فعال» را می‌شنوم، «خب، گاهی اوقات خودم را یک خودکشی کارآمد می‌دانم». او برای مقایسه عذرخواهی می‌کند، می‌گوید مطمئن نیست که این مقایسه مناسب نیست، فقط نمی‌تواند راه بهتری برای توضیح آن بیاندیشد. پوک 20 سال گذشته را به عنوان مربی با عملکرد بالا برای تیم اتحادیه راگبی ایرلند، کمیته المپیک روسیه و موسسه ورزش استرالیا کار کرده است. او به ورزشکاران برای کسب مدال های گرند اسلم و طلا کمک کرده است. و همیشه این افکار را داشت. پزشکان آن را “افکار خودکشی” می نامند.

پوک توصیف می کند که در پروازی از مسکو بود که هواپیما به تلاطم برخورد کرد. “و من فکر می کنم: “می تواند این باشد، هواپیما سقوط می کند و من دیگر این درد را احساس نمی کنم.” یک مورد خودکشی، پنج مورد طبیعی و 10 نفر روان پریشی است. من پنج بار در زندگی ام در یک بوده ام، زمان زیادی را در حدود سه گذرانده ام و شاید یک بار در ساعت هشت یا نه بیدار بودم.

در آن زمان بود که او چنان غرق الگوهای تصادفی که در دنیا دیده بود، به کلیسا رفت، «و من به این مجسمه عیسی نگاه کردم و او دستش را بالا گرفته بود، و فقط چهار و -یک انگشت نیم روی آن، خوب من خودم فقط چهار انگشت و نیم دارم…» دست راستش را که نوک انگشت کوچکش از دست رفته است، بالا می گیرد. “بنابراین در ذهنم با عیسی پیوند خورده بودم، به یاد دارم که به دخترانم تلفن زدم تا بگویم: “ببین، بابا واقعاً مشهور خواهد شد.” یک هفته بعد در کاونت گاردن با یک ناشر ملاقات داشتم تا آنها را متقاعد کنم که داستان را تعریف کنند.

«این شیدایی ترین شیدایی بود که من بودم. اما مراحل شیدایی وجود داشته است که در آن من بسیار تکانشی بوده ام، تصمیمات بدی گرفته ام و افراد نزدیک به من در نتیجه آن آسیب دیده اند. تأثیر مهم، مانند همه بیماری‌ها، این است که خانواده و دوستان شما نیز رنج می‌برند.»

پوک به خاطر عشقی که به دو دخترش داشت زنده ماند. عامل بازدارنده او بود. او احساس می کرد که نمی خواهد زندگی کند، اما نمی تواند مرده را تحمل کند. او 6 سال روانپزشکی کرد، 11 دارو، لیتیوم، داروهای ضد روان پریشی، ضد تشنج برای او تجویز شد و در آنجا به بوقلمون سرد رفت. و در تمام مدت تلاش می‌کردم بفهمم چرا رنج می‌کشم.» افسردگی او هرگز برایش معنی نداشت. زمانی که او در اوایل دهه 2000 در Harlequins کار می کرد شروع شد. و من در آن زمان بسیار راضی بودم، از کار راضی بودم، با یک دختر زیبا ازدواج کردم.

امسال جواب گرفت. پوک قبل از اینکه مربی راگبی باشد، بازیکن تیم های بریجند، وست هارتلپول، لیانلی و ابو واله بود. او در اواخر دهه 90 پس از یک سری ضربه مغزی بد، یکی پس از دیگری بازنشسته شد. بلافاصله پس از آن، او شروع به تشنج پت مال و مشکلات کنترل مثانه کرد. اما من تقریباً آن را زیر فرش کشیدم و به تدریج از بین رفت. سپس افسردگی شروع شد. پوک همیشه به ارتباط آنها مشکوک بود. حالا او می‌گوید که این موضوع توسط یک سری آزمایش‌های تخصصی که توسط تیم سازماندهی اقدامات قانونی علیه مقامات بازی ترتیب داده شده است، تأیید شده است.

پوک یکی از 225 بازیکن سابق اتحادیه راگبی است که در این پرونده حقوقی دخیل است. او به عنوان فردی پرت در میان این گروه توصیف می‌شود، زیرا دوقطبی دارد و زوال عقل با شروع زودرس تشخیص داده نشده است. اسکن‌ها شواهدی را نشان می‌دهند که من دچار خونریزی مغزی شده‌ام، و به احتمال زیاد این خونریزی منجر به اختلال خلقی و افسردگی من شده است که سپس به دوقطبی تبدیل شده است. او می‌داند که سلامت روانی نتیجه «تقابل متغیرها» است، اما «شواهد به وضوح نشان می‌دهد که از طریق راگبی به وجود آمده است».

تشخیص تسکین دهنده بود. این مثل “آه، بالاخره دلیلی برای بیماری من وجود دارد” بود، اما در عین حال احساس تعارض داشتم زیرا نمی خواستم از آن به عنوان بهانه ای برای رفتارم استفاده کنم، مثل اینکه تصمیمات بدی که گرفتم تقصیر راگبی است. . من آن را اینطور نمی بینم. نسبت به کارهایی که در گذشته انجام داده ام احساس مسئولیت می کنم و سعی می کنم جبران کنم.» او سرانجام توانست بیماری خود را به برادر بزرگترش بگوید. او منبع تایید من بود، کسی که همیشه می خواستم تحت تاثیر قرار دهم. 15 سال مشکلاتم را از او پنهان کردم اما یک ساعت بعد از تشخیص پزشک مغز و اعصاب به او گفتم.

“برادرم بلافاصله گفت: “من اجازه نمی دهم پسرم راگبی بازی کند.” پوک به او گفت که این کار را نکند. او هنوز این بازی را دوست دارد “زیرا من هنوز به خاطر چیزهایی که به من داده، فرصت ها و دوستی هایی که در غیر این صورت هرگز نداشتم بسیار سپاسگزارم”. او در چند ماه گذشته دوباره بسیاری از آن دوستی‌های قدیمی را پیدا کرده و دوستی‌های جدیدی برقرار کرده است. پوک هنوز به عنوان یک مربی نخبه کار می کند، او در حال توسعه پروژه ای با یک تنیسور برتر 10 تنیسور سابق است، اما او بیشتر و بیشتر وقت خود را صرف کمک به بازیکنان سابق راگبی می کند.

پوک می گوید که به خودش آموزش داده است که چگونه با بیماری خود کنار بیاید. او آموزش بهداشت روانی و دوره ای در زمینه سلامت مغز غیر دارویی گذراند. اکنون او در موقعیتی است که می تواند این کار را برای دیگران نیز انجام دهد، خواه زوال عقل زودرس یا افسردگی داشته باشند. این بازیکنان به حمایت فوری و امید نیاز دارند. من یک مربی هستم. من به مربیگری مبتنی بر شواهد در مورد خواب، تغذیه، تمرکز حواس، حرکت تمایل دارم و می‌خواهم این حمایت را به بازیکنان ارائه دهم. برخی چیزها مانند آسیب مغزی تحت کنترل ما نیستند، اما برخی از آنها هستند. هیچ درمانی وجود ندارد، اما مطمئناً کارهایی وجود دارد که همه می توانند برای بهبود کیفیت زندگی خود انجام دهند.”

او بازیکنان را برای انجام اکسیژن درمانی می برد و در مورد ارزش یادگیری مهارت های جدید و توسعه سرگرمی های جدید بشارتی است. او تنیس و طبل زدن را آغاز کرده است. “من سعی می کنم امید را تقویت کنم. زندگی همیشه جزر و مد خواهد بود، شما باید این را بپذیرید. هیچ احساسی در دنیا بدتر از خودکشی نیست. اما هیچ احساسی در دنیا بهتر از عدم خودکشی نیست. بنابراین برای من، وقتی برای پیاده‌روی صبحگاهی در طلوع آفتاب می‌روم، با سپاس از اینکه حالم خوب است، عملکردم خوب است، و فکر می‌کنم که رنجم پشت سرم است، شروع به گریه می‌کنم.»

در بریتانیا و ایرلند، سامری ها می توانند با شماره 116 123 یا ایمیل تماس بگیرند. jo@samaritans.org یا jo@samaritans.ie. در ایالات متحده، خط حیات پیشگیری از خودکشی ملی است 1-800-273-8255. در استرالیا، خدمات پشتیبانی بحران Lifeline 13 11 14 است. سایر خطوط کمک بین المللی را می توانید در befrienders.org.