گراهام هنری: چیزی که من در مورد سرخس سیاه دوست دارم این است که آنها به بازی بسیار علاقه مند هستند. تیم اتحادیه راگبی نیوزلند

آدر 76، سر گراهام هنری می گوید که سوت پایانی به صدا درآمده است. یکی از پرجنب‌ترین مربیان تاریخ راگبی، لباس ورزشی خود را آویزان کرده و به سمت غروب بازنشستگی در جزیره شگفت‌انگیز Waiheke می‌رود. آخرین هجوم او فینال جام جهانی زنان در شنبه گذشته در اوکلند بود، جایی که به عنوان مشاور سرخس سیاه، او به درستی با یک پیروزی مهم دیگر قرارداد امضا کرد.

اگر به نظر می رسد پایان یک دوره است، دقیقا همان چیزی است که هست. هنری مربی آل بلکز بود و در 103 تست به 88 برد رسید – رکورد او در برابر انگلیس 9 برد، 9 برد – و آنها را به عنوان قهرمانی جام جهانی 2011 هدایت کرد. او پنج بار مربی سال جهان شد و همچنین مربیگری ولز و شیرهای بریتانیا و ایرلندی را بر عهده داشت. اگر کسی صلاحیت بحث در مورد سلامت – یا در غیر این صورت – اتحادیه راگبی مدرن را داشته باشد، بسیار مرد است.

به همین دلیل است که همه باید بنشینند و وقتی که او پیشنهاد می کند بازی مشکل فزاینده ای دارد، گوش دهند. او می‌گوید: «من فکر می‌کنم ماول غلتان شخصاً از کنترل خارج شده است. این در حال تبدیل شدن به بخش مهمی از بازی است که تیم‌ها برای گرفتن پنالتی‌ها تلاش می‌کنند تا بتوانند خط پنج متری را برانند و گل بزنند. احتمالاً این بخش چندان جذابی از بازی برای تماشاگر نیست.»

هنری به مدت 30 سال در سطح بالای مربیگری شرکت داشته است – دو دهه قبل از آن در مدارس مربیگری کرده است – و نیازی به یادآوری نیست که راگبی یک ورزش تماسی است که می توان به روش های بی شماری به آن نزدیک شد. مسئله او این است که برخی از طرف‌ها شروع به انجام کارهای کمی کرده‌اند و باعث می‌شوند بی‌طرف‌ها علاقه خود را از دست بدهند. شاید در انگلستان تعداد تماشاگران به دلیل وسعت جمعیت مراقب خود باشند، اما در این بخش از جهان اینطور نیست.

آنها در تلاش هستند تا مردم را برای تماشای بازی ها همراهی کنند. من فکر می‌کنم که از منظر دید، بازی Rolling Maul یک بخش منفی از بازی است. برای تیم دفاعی خیلی سخت است که جلوی آن را بگیرد. فکر می‌کنم این بخشی از بازی است که می‌توانیم به آن نگاه کنیم و بگوییم، “آیا می‌توانیم این مسابقه را بزرگ‌تر کنیم؟”

همچنین اعتقاد او بر این است که تشویق بازیکنان به تکل های کمی پایین تر برای محبوبیت بازی در آینده، به ویژه در سطح جامعه، بسیار مهم است. من ارتفاع تکل را زیر جناغ می‌اندازم. این توپ را آزاد می کند و تعداد زیادی آفلود وجود خواهد داشت که باعث می شود آن را به بازی بهتری برای تماشا تبدیل کند. من فکر می‌کنم تمرکز روی تکل ارتفاع در حال حاضر یک نکته مثبت واقعی بوده است.»

دیدگاه هنری با حضور او در سرخس سیاه، که انگلیس را 34-31 شکست داد تا عنوان قهرمانی جهان را در ادن پارک حفظ کند، تیزتر شده است. «مردم از بازی زنان لذت برده‌اند، زیرا کمی کندتر است و می‌توانند بیشتر از چیزی که مردم برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند قدردانی کنند. بازی مردان امروز وحشیانه است، اینطور نیست؟ خیلی سریع است، شما ورزشکاران بزرگ و قوی زیادی دارید و میدان بزرگتر نشده است. مردم در واقع به من گفتند: “من واقعاً از بازی های زنان لذت بردم زیرا می توانم ببینم چه اتفاقی می افتد.”

چیزی که من در مورد سرخس سیاه دوست دارم این است که آنها به بازی بسیار علاقه مند هستند. راگبی زنان در مورد لذت بردن است. نتیجه مهم است اما همه چیز نیست. مهم این است که ما آن را حفظ کنیم و آن را مانند مردان کاری نکنیم که تبدیل به شغل شود.» بینش اخیر او در مورد روانشناسی جنسیتی – “دختران برای بازی کردن باید احساس خوبی داشته باشند و پسرها باید برنده شوند تا احساس خوبی داشته باشند” – همچنین دیدگاه او را تأیید کرده است که او در اوایل دوران مربیگری خود در آزمون قضاوت های نادرستی انجام داده است، به ویژه در ارائه جدی. صحبت های تیمی که بازیکنانش به آن نیازی نداشتند.

فیلمی از رقص هفت‌سالگی با سرخس‌های سیاه در تمرین – “نه، رقص من را بهبود نداده است… رقص من باید به باد کمک شود” – گواه قطعی است که مربیان خوب هنوز هم می‌توانند ترفندهای جدید یاد بگیرند. «زنان بسیار خودانتقادگر هستند. خیلی به خودشان ضربه می زنند و می خواهند درستش کنند. به عنوان یک مربی، کار بیشتر به ایجاد اعتماد به نفس و مثبت بودن آنها تبدیل شد. شاید زمانی که مربی مردان بودم باید این را یاد می گرفتم.»

با این حال، از این پس، گورو در حال خروج، بازی‌های بزرگی مانند تست شنبه در تویکنهام را بیشتر از راه دور دنبال خواهد کرد. من بازی ولز با آل بلکس را در کاردیف تماشا کردم. من خاطرات شیرین زیادی از آن مکان دارم. این خانه دوم من است و من واقعاً عاشق وقتم در آنجا بودم.»

او همچنین احساس می کند که تیم های پیشرو اروپا در حال حرکت هستند. بازی در اروپا بسیار پیشرفت کرده است. وقتی سال گذشته فرانسه را تماشا کردم، فکر کردم که آنها بسیار ترسناک هستند. ایرلند؟ آنها احتمالاً سازمان یافته ترین طرف دنیا هستند و در ماه جولای شرمنده دوستان ما شدند. آنها فوتبال خونین خوبی بازی کردند و شایسته پیروزی بودند.

این می تواند یکی از رقابتی ترین جام های جهانی باشد. ایرلند، فرانسه، انگلیس، نیوزلند، آفریقای جنوبی… و من فکر می کنم استرالیا هم همینطور. اما ایرلند بسیار تاثیرگذار بوده است و من مطمئن هستم که تا زمان برگزاری جام جهانی، انگلیس به در خواهد زد.

تصور می‌کنم، مانند هر تیمی در جام جهانی، آنها سعی می‌کنند تیم خود را نهایی کنند و استراتژی‌های جدیدی را توسعه دهند. اصالت مهم است. این روزها شما مغزهای فوق‌العاده‌ای در بازی دارید و همه آنها به این فکر می‌کنند که چگونه به برتری دست یابند. شما نمی توانید کاری را که دیگران انجام می دهند انجام دهید. شما باید فکر کنید و شاید هنوز زیاد نشان ندهید. اما من فکر می کنم که فرانسه مدعی است. آنها فقط باید کمی بیشتر با هم راگبی بازی کنند.” هنری ممکن است در حال رفتن باشد اما مربیان مادام العمر راگبی هرگز به طور کامل خاموش نمی شوند.