ارتش بارمی چیزی بیش از مشروب الکلی و برنجی است که تور پاکستان به آن اشاره می کند | کریکت

یک طرفدار معمولی کریکت – به ویژه کسی که از رسانه های اجتماعی دوری می کند – می تواند تصور کند که ارتش بارمی انگلیس یک امر کاملا آماتور باقی می ماند.

شاید مجموعه ای منظم از تی شرت های چاپ شده و یک گروه بزرگ واتس اپ. یک کوارتت برنجی و چند نوع سازمان یافته که پروازهای خود را به کارائیب یا کیپ تاون رزرو می کنند. این تقریباً به اندازه آن خواهد بود. یا ممکن است افراد ناآشنا باور کنند.

پیروان مشتاق تر کریکت واقعیت را می دانند. ارتش بارمی از زمان آغاز به کار خود، نزدیک به 30 سال پیش در تور 1994-1995 Ashes به استرالیا، به پدیده ای تبدیل شده است که در هر کجا که انگلستان بازی می کند، دائماً قابل مشاهده و شنیدنی است. این شرکت تبدیل به یک شرکت مسافرتی هوشمندانه و متخصص در فروش تورهای کریکت شده است که اکنون قصد دارد به ارائه بسته‌های لیونز و رایدر جام بریتانیا و ایرلندی تنوع ببخشد.

پاکستان ایستگاه بعدی است، 17 سال از سفر قبلی انگلیس برای یک سری آزمایشی، اما سوء قصد اخیر به عمران خان، مسیر سفر را زیر سوال برد. تصمیمی قریب الوقوع در مورد انتقال اولین آزمون، که قرار است در 1 دسامبر آغاز شود، از راولپندی است.

کریس میلارد، مدیر 28 ساله ارتش بارمی، درباره وضعیت امنیتی می‌گوید: «ما در حال کار روی اقدامات اضافی هستیم تا ببینیم چگونه می‌توانیم این راحتی بیشتر را برای هر کسی که در حال سفر است فراهم کنیم. “اگر بتوانیم نقش خود را در اطمینان از ایمن بودن تا حد امکان ایفا کنیم، تمام تلاش خود را برای انجام این کار انجام خواهیم داد. ما در ارتباط مستقیم با کنسولگری هستیم.»

اکنون دنیای متفاوتی نسبت به دهه 1990 است، دورانی که سبزهای باگی به رهبری مارک تیلور و سپس استیو واو به یک ماشین ظالمانه پوم بشکن تبدیل شدند. در میان تمام آن ضرب و شتم های شادی آور در طول پنج روز یا کمتر، طرفداران انگلیسی همچنان می آمدند و به آواز خواندن ادامه می دادند.

شور و شوق آنها برای زدن در زمین کریکت به موضوع سردرگمی، کنجکاوی و شادی تبدیل شد. اصطلاحی که به طور اتفاقی توسط یک روزنامه نگار استرالیایی ابداع شد، بازتابی بود از آنچه که بر اساس نتایج، زمان ناامیدکننده ای برای کریکت انگلیسی بود.

این یک مورد کتک خوردن انگلیس بود. اندی تامپسون به آبان نیوز می‌گوید طرفدارانی که کنگا را انجام می‌دهند، همه چیز را به آنها می‌خورند، میوه و هر چیز دیگری. تامپسون چندین سال تورهای ارتش را رهبری کرد و 71 آزمایش برون مرزی انگلیس را شاهد بوده است. او می‌گوید: «فکر نمی‌کنم مردم محلی بتوانند این طنز را درک کنند. “شخصی نوشت، “آنها ارتش بارمی هستند” و این اتفاق افتاد.”

در جنون روشی وجود داشت. حتی قبل از پایان آن تور 94-95، بنیانگذاران زیرک که در ابتدا «ارتش بارمی آترتون» را روی تی‌شرت‌ها چاپ کردند و چند صد نفر را جابه‌جا کردند، برند ارتش بارمی را علامت تجاری گذاشته بودند. منصفانه است که مشاهده کنیم که سازمان همچنان به اختلاف نظرها ادامه می دهد. از شکایات آشکاری مانند آواز بی امان گرفته تا تنش های ظریف پس از استعمار که در پوشاندن پرچم سنت جورج در استادیوم های خارجی وجود دارد، تصویری پیچیده است.

بحثی در مورد کالایی شدن اشتیاق ورزشی وجود دارد، و اینکه چه چیزی می تواند به عنوان سرگرمی اجباری تلقی شود. همزمان عاشق بن استوکس و کفش هایت را بگذار یک انتخاب معتبر باقی می ماند اما دوست داشته باشید یا نخواهید، ارتش بارمی در فرهنگ لغت بخشی از فرهنگ لغت، ستونی از استقرار ورزش است. آیا شاید نقد کردن آن کمی آسان باشد؟

به طور قابل توجهی، در لحظه ای که وجود این بازی پنج روزه توسط فرمت های کوتاه تر و تقویمی که به طور فزاینده ای گیر کرده است، تهدید می شود، ارتش بارمی همچنان برای آینده کریکت تست به خفاش می پردازد. میلارد می‌گوید: «من فکر می‌کنم تا زمانی که ارتش بارمی در اطراف است، کریکت آزمایشی همچنان بازی خواهد شد. ما واقعاً از طرفداران پرشور کریکت تست هستیم. این جایی است که ما از آنجا پیشرفت کردیم و همیشه ریشه ما خواهد بود.»

همانطور که میلارد می گوید، یک تور انگلیس به باربادوس، میلیون ها دلار برای اقتصاد میزبان به همراه دارد. مردم محلی به طور طبیعی از آن استقبال می کنند، اگرچه آنها نیز مانند طرفداران انگلیس، باید حداقل پنج سال منتظر تور بعدی آزمایشی کارائیب باشند.

این سازمان همچنین متعهد به افزایش تنوع در میان بیش از 40000 عضو است. ما نمی خواهیم فرض کنیم که ما مردان طبقه متوسطی هستیم که در تراس ها مشروب می خوریم. میلارد می‌گوید: این درست نیست. جمعیت‌شناختی گسترده‌تر از آن است و این چیزی است که باید به آن افتخار کنیم.»

تامپسون که به پاکستان سفر خواهد کرد، می‌افزاید: «تصویر آفتاب سوختگی و پیراهن‌های تنگ فوتبال وجود دارد. این یک کلیشه نادرست است، واقعا. ما کریکت خود را می شناسیم. بیشتر روزنامه نگاران ما را می شناسند و به ما احترام می گذارند.» او می‌گوید تعدادی از گردشگران «بیوه‌ها، بیوه‌ها، مسافران مجردی هستند که می‌خواهند خودشان سفر کنند اما با افراد همفکرشان باشند».

ارتش بارمی همچنین به جمع‌آوری کمک‌های مالی مصمم می‌پردازد و با خیریه‌های محلی در هر جایی که به انگلستان سفر می‌کند، مشارکت دارد. آنها به طور فعال از کریکت زنان حمایت می کنند، و از یک تیم در مسابقات FairBreak T20 در دبی امسال حمایت کردند.

هزینه بسته‌های آنها برای برخی مشکل‌ساز است، اما همانطور که میلارد می‌گوید: «ما نمی‌توانیم همه کارها را به صورت رایگان انجام دهیم… ما عضویتی داریم که تنها 35 پوند در سال است، و برای آن به Ashes دسترسی به رای دادن را می‌دهیم. بلیط.” میلارد خاطرنشان می کند که در سال 2020، زمانی که بیماری همه گیر باعث لغو سفر انگلیس به سریلانکا شد، بازپرداخت کامل ظرف چند روز صادر شد.

در دهه 1990، نگرش‌های صندوق مطبوعات به‌طور مشخصی بداخلاق و مشکوک بود. همانطور که تامپسون می گوید، با این حال، اکثر روزنامه نگاران ارتش بارمی را به عنوان یک نیروی خوب می بینند: حامیان وفادار و واقعی که عاشق این بازی هستند.

و به رسانه ها اهمیت ندهید – قابل توجه است که بازیکنان، نه فقط بازیکنان انگلیس، تبدیل شده اند. جاشوا داسیلوا، ویکت بان وست هند در جریان تور انگلیس در ماه مارس، به آبان نیوز گفت: «بازی در مقابل هواداران انگلیسی لذتی مطلق بود. من عاشق آهنگ‌ها، جوک‌ها، خنده‌ها هستم… ارتش بارمی ما را مجبور کرده است تا کریکت تست سخت بازی کنیم.»

راولپندی (در حال حاضر) ایستگاه بعدی است. میلارد می گوید: «مدت زیادی است که ما به پاکستان نرفته ایم. ما فکر می‌کنیم که 100 تا 150 عضو در آنجا خواهند بود، که عدد بسیار خوبی است. ما برای آن هیجان‌زده هستیم.»

دفاع از طولانی‌ترین شکل بازی و احیای گردشگری ورزشی محور به مقاصدی مانند پاکستان. خوشگذرانی و جمع آوری پول برای امور خیریه. تقویت بازی بانوان حتی انگیزه دادن به حریفان انگلیس برای بازی سخت‌تر کریکت تست. دقیقا مشکل از چی میتونه باشه؟

تامپسون می‌گوید: «برای به دست آوردن تجربه واقعی، باید با ما در یک هواپیما به پاکستان بروید. به نظر می رسد آنقدرها هم ایده بدی نیست.