Sisterhood FC: باشگاه فوتبال زنان مسلمان موانع را می شکند – انشا عکس | ورزش

در یک زمین فوتبال در پارک مرکزی لندن، باشگاه فوتبال Sisterhood – یک تیم زنان مسلمان – در حال تعویض است.

در حالی که بازیکن تعویضی می دود، یکی از هم تیمی ها فریاد می زند: “حجابت، آن را داخل کن. نمی تواند مانع شود.”

علیرغم گرمای بعد از ظهر، تمام بازیکنان خواهرخواندگی از سر تا پا به رنگ های تمام مشکی باشگاه پوشیده شده اند. برخی شلوارهای آموزشی می پوشند، تقریباً همه آنها روسری حجاب دارند و یکی از آنها عبای قد بلند است.

در حاشیه، یکی از اعضای تیم تشک را باز می کند و برای دعا زانو می زند در حالی که هم تیمی هایش در مقابل تیمی به رهبری زنان برزیلی با پیراهن و شورت صورتی و آبی روشن بازی می کنند.

Sisterhood که در سال 2018 تأسیس شد، دو برابر شده و به 100 بازیکن رسیده است و به اعضای خود اجازه می دهد از بازی فوتبال لذت ببرند بدون اینکه کسی از کد لباس مسلمانان آنها سؤال کند یا بپرسد که چرا آنها از معاشرت در میخانه بعد از بازی خودداری می کنند.

کامارا دیویس، 30 ساله، گفت: “این یک باشگاه فوتبال برای زنان مسلمان است که بیایند و احساس آزادی و آرامش کنند و بتوانند با لباس خود بازی کنند.”

او در 17 سالگی به اسلام گروید و احساس کرد که دیگر هرگز فوتبال بازی نخواهد کرد، زیرا به نظر می رسد با لباس سنتی این مذهب سازگاری ندارد. اما هنگامی که او در مورد خواهرخواندگی شنید، از فرصتی برای پیوستن استفاده نکرد.

“راستش، این احساس بسیار خوبی دارد، مانند یک انتشار است. وقتی می توانم با قدرت توپ را شوت کنم، واقعا احساس خوبی دارم.»

این باشگاه همچنین به زنان مسلمان فرصتی می دهد تا از نقش های سنتی که به گفته بسیاری از آنها انتظار می رود، لذت ببرند.

فاطمه علی، 26 ساله، گفت که برخی از خانواده ها در ابتدا برای درک اینکه چرا اعضای دختر جوان آنها می خواهند ورزش کنند، تلاش کردند. او گفت: “من فکر می کنم بسیاری از مردم آن را تایید کرده اند.” “اما هنوز زمان می برد، این فقط یک فرآیند یک مرحله ای نیست.”

حتی برادران شما ممکن است اینطور باشند که چه فایده ای دارد که شما از غرب لندن به جنوب شرقی بروید، اما من چنین خواهم گفت: من از بازی کردن لذت می برم، ما یک تیم داریم، این است، ما داریم. یک مسابقه، ما باید برای انجام این کار برویم.»

یاسمین عبداللهی، بنیانگذار سومالیایی-بریتانیایی Sisterhood، تعجب بسیاری از دانشجویان مسلمان مسلمان را به یاد آورد که به آنها گفت که در دوران دانشجویی برای کالج گلداسمیتز دانشگاه لندن فوتبال بازی می کند.

عبداللهی، مانکن حرفه ای 30 ساله گفت: «باورشان نمی شد که دختری با حجاب را می دیدند و می گفتند که فوتبال بازی می کند.

بنابراین او باشگاه را به عنوان راهی برای آشتی دادن علاقه به ورزش در میان بسیاری از زنان مسلمان و پایبندی آنها به ایمانشان راه اندازی کرد. برای تأکید بر این نکته، نشان باشگاه خواهرخواندگی دارای تصویر حجاب است که در سال 2007 توسط سازمان جهانی فوتبال فیفا به دلایل ایمنی ممنوع شد. این ممنوعیت تنها در سال 2012 کاهش یافت و حجاب در سال 2014 به طور کامل مجاز شد.

او پرسید: “اگر آنها سرمایه گذاری برابر و فرصت های برابر داشتند، زنان کجا بودند؟”

عبداللهی مانند بسیاری از بازیکنان خواهر، از جام جهانی آینده در قطر هیجان زده است. “آنچه با جام جهانی همراه است، تجربه بسیار زیبایی است، تماشای مسابقات با خانواده و دوستان خود.”

اما عبداللهی مانند سایر اعضای باشگاه، تفاوتی بین بودجه تیم مردان انگلیس در مقایسه با تیم ملی زنان که امسال برای اولین بار قهرمان اروپای زنان شد، ایجاد کرد.

Sisterhood یک جلسه تمرین هفتگی برگزار می کند و تیم اول آن در سوپر لیگ بانوان برای تیم های 5 و 7 نفره رقابت می کند.

سارا طالقانی گفت زمانی که در مدرسه در ایرلند بود، برای آشتی دادن ایمان و امیدهایش به ورزش تلاش کرد.

طالقانی که به عنوان مدیر رسانه های اجتماعی در یک آژانس روابط عمومی کار می کند، گفت: «من دائماً مربیانی داشتم که سعی می کردند دین من را به خطر بیندازند.

معلمان می گفتند که روسری او خطری ایجاد می کند و آنها اصرار داشتند که او شلوارک بپوشد. طالقانی گفت: «فکر می‌کنم به همین دلیل ورزش را در مدرسه کنار گذاشتم.

برای فائزه دریس، 23 ساله، که به تازگی مدرک خود را در رشته روانشناسی کودک به پایان رسانده است، پوشیدن آنچه می خواهد در حین بازی حیاتی است.

او گفت: “من به چند مکان دیگر فوتبال رفته ام اما هیچ دختری شبیه من نبود.” تیم‌های دیگری که با آنها بازی کردم، سعی کردند مرا شلوارک بپوشند. سعی کردم شلوارک با ساق شلواری زیر آن بپوشم اما به نظرم خوب نبود.»

در Sisterhood چنین درگیری وجود نداشت. من با اطمینان به تیم می گویم که می روم و دعا می کنم. دریس گفت، این یک مسئله نیست.

طالقانی گفت که از دیدن سایر تیم های فوتبال زنان مسلمان تشویق شده است، اما از اینکه برخی از بازیکنان هم نسل او با توجه به اینکه اخیراً فرصت بازی به آنها داده شده است، هرگز پتانسیل خود را به کار نخواهند برد، احساس پشیمانی می کند.

او می‌گوید: «اگر زمانی که ما بزرگ می‌شدیم چنین فضاهایی وجود داشت، من چند دختر را می‌شناسم که می‌توانستند آن را حرفه‌ای کنند.

برای عبداللهی، مهم ترین دستاورد باشگاه، حس با هم بودن اعضای آن است که بسیاری از آنها با هم دوست شده اند.

عبداللهی گفت: “من فکر می کنم چیزی که صادقانه اشک من را در می آورد این واقعیت است که ما واقعاً جامعه کوچک خود را ساخته ایم.” “نام Sisterhood FC، تصادفی نیست که ما به معنای واقعی کلمه یک خواهرخواندگی ایجاد کرده ایم.”