سونامی داخلی: ساکنان یوگورا لحظه‌ای را به یاد می‌آورند که سیل در شهر نیوساوت ولز رخ داد و “قتل عام کامل” را به همراه داشت | نیو ساوت ولز

اولین هشدار روز یکشنبه صادر شد.

بارش شدید باران – برای دومین بار در یک دو هفته – مرکز غرب نیو ساوت ولز، از Mudgee در شمال تا Albury در جنوب را در بر گرفت.

رودخانه بلوبولا در کانوویندرا در سطحی جاری بود که بیش از 70 سال بود دیده نشده بود. انتظار می رفت که سیل در اوایل صبح دوشنبه در شهر نزدیک Eugowra بدترین باشد.

بارون که اومد به شدت بارید. شهردار اورنج، جیسون هملینگ، یکشنبه شب در خانه بود که شروع به “فروختن” کرد. او گفت: «این اتفاق افتاد و کشور قبلاً اشباع شده بود.

سپس سد ویانگالا سرازیر شد و سیلاب‌های آب را به رودخانه لاچلان نزدیک کرد. هملینگ فیلمی را تماشا کرد که لحظه ورود موج جزر و مدی با سرعت 230000 مگا لیتر در روز را نشان می داد.

او روز سه‌شنبه گفت: «این حیرت‌انگیز بود. “من فکر کردم، قرار است به سمت پایین سیستم حرکت کند … آن آب باید به جایی برود.”

انجام داد. در ساعت 6:14 صبح روز دوشنبه، SES NSW دستور فوری برای Eugowra، شهر کوچکی با حدود 700 نفر در 200 کیلومتری غرب سیدنی صادر کرد.

رودخانه سریعتر از حد انتظار بالا می آمد. به مناطق کم ارتفاع در امتداد نهر Mandagery گفته شد که فوراً تخلیه شوند و محل اقامت جایگزین پیدا کنند.

زمانی که اخطار اضطراری برای کل شهرستان صادر شد، دیگر برای ترک دیر شده بود.

درعوض، از ساکنان خواسته شد تا به «تا حد امکان بالاتر از سطح زمین» حرکت کنند. صدها نفر منتظر بودند تا از پشت بام خود نجات پیدا کنند در حالی که دیگران به درختان چسبیده بودند.

تخمین زده می شود که یک پنجم جامعه – 159 نفر – با قایق ها و هلیکوپترها تخلیه شدند. حدود 222 نفر در سراسر ایالت طی 24 ساعت تا صبح سه شنبه نجات یافتند.

هنگامی که بعد از ظهر سه شنبه آب کاهش یافت، مقیاس کامل ویرانی آشکار شد.

خانه های کامل از پایه بیرون کشیده شده بود و در سراسر جاده ها پخش شده بود. پوشیده از گل و گیاه، کنار ماشین‌ها می‌نشستند، به طرفین خود می‌چرخند، شیشه‌هایشان می‌شکند. اجساد گربه‌ها و سگ‌ها در بین آن‌ها قرار داشت – حیوانات خانگی مردم که از بین رفته بودند.

ضلع شرقی شهر شبیه قتل عام کامل است. مت رید یکی از ساکنان شهر گفت: رانندگی در خیابان مانند یک منطقه جنگی است. بسیاری از مردم در ماشین های خود می خوابند … هنوز آب و برق وجود ندارد.

رید و همسرش که هر دو افسر پلیس سابق بودند، روز سه‌شنبه را صرف کمک به جامعه خود کردند، مردم را به امنی در نارنجی رساندند و حیوانات خانگی رها شده در خانه‌ها را نجات دادند.

ما یک خانم را برای ملاقات با پسرش در پارکز بردیم، او امروز صبح ساعت 8:30 صبح با تراکتور نجات یافت. رید گفت: او یک شبه روی تشک خود شناور بود.

زن رفته بود سوار ماشینش شود، پشت سرش چرخید تا خانه را چک کند و قبل از اینکه بفهمد وسیله نقلیه اش برده شده بود. در عرض چند ثانیه تا کمرش رسید. ماشین او در مرکز شهر – 4 کیلومتر دورتر – پیدا شد.

او آسیب دیده بود. رید گفت: او تمام شب را روی این تخت نشسته بود و این حشرات سیاه روی او می‌خزیدند. «وقتی وارد پارکز شدیم، پل یک طرفه است، او یک حمله اضطراب دیگر داشت و می‌خواست از آن خارج شود. او از عبور از آب عصبی بود.»

زن دیگری در حالی که کانتینرهای حمل و نقل با عجله از کنار آنها عبور می کردند، ساعت ها توسط یک افسر پلیس روی درخت نگهداری می شد. آنها نگران بودند که یکی آنها را بیرون بیاورد.

ارتفاع این نهر از 2.5 متر بعدازظهر یکشنبه به 9.75 متر در ساعت 8:30 صبح روز دوشنبه افزایش یافت.

رید گفت که همه در مرکز تخلیه در مورد موجی از آب صحبت می کردند که در عرض چند ثانیه برخورد کرد – مانند یک سونامی داخلی.

او گفت: “موج اول از اطراف تا بالای زانو عبور کرد، و سپس موج دوم آمد، حجم عظیمی از آب تا زیر بغل آنها بود.”

«با تماشای برخوردش با پادوها، دیواری از آب بود. مردم چاره ای نداشتند جز اینکه بر بام خود بلند شوند. به همین سرعت به سراغ ما آمد.»

در رسانه‌های اجتماعی، اعضای انجمن صفحه‌گسترده‌ای را به اشتراک گذاشته‌اند که نشان می‌دهد چه کسانی پیدا شده‌اند و اکنون کجا هستند.

به آرامی، اکثر نام ها با علامت “ایمن” مشخص شدند. اما برخی از آنها که با رنگ قرمز مشخص شده بودند، هنوز نامشخص بودند.

دیان اسمیت 60 ساله آخرین بار ساعت 9:30 صبح روز دوشنبه زمانی که سیل ماشین او را در نزدیکی استخر احاطه کرده بود، شنیده شد. جو ولنتاین از زمان آمدن آب دیده نشده بود – گزارش هایی وجود داشت که او نزدیک خانه اش بود اما از آن زمان هیچ کس از او چیزی نشنید.

انتظار خفه کننده بود. خانواده های آنها که از شنیدن آنها ناامید شده بودند، تصاویری را در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشتند.

دیگران پاکسازی را شروع کردند. Nerida Cuddy منتظر آب های سیل در Canowindra بود، جایی که رودخانه در صبح روز دوشنبه به ارتفاع 5.79 متر رسید – بالاترین سطح در بیش از هفت دهه.

او گفت که شهرش “به نحوی که حتی افراد مسن هم نمی توانستند به خاطر بسپارند” غرق شده بود.

او گفت: “دوستان آب از مغازه ها و گالری هایشان می گذشت، سوله بزرگ مغازه ما یک استخر شنای کثیف بود، چندین دوست در خانه هایشان آب تا کمر داشتند.” “در قلب من خیلی سنگین است.”

تا روز سه شنبه، خدمه ای از مردم محلی متشکل از آتش نشانی، دانش آموزان دبیرستانی و یک معلم در حال کمک به ارزیابی اموال از نظر خسارت بودند.

در شمال، دیوید تامپسون در ساعت 5 صبح روز دوشنبه با صدای بارندگی از خواب بیدار شد. کمی بعد خانه اش تا زانو غرق آب شد. خانواده همه چیز را از دست داد.

او گفت: «من هرگز ندیده‌ام که آب مانند آن بالا بیاید. ما 10 دقیقه فرصت داشتیم تا بیرون بیاییم. همه چیز آنقدر پر است که یک رویداد بارانی بزرگ را می گیرید و تازه می رود، جایی برای غوطه ور شدن وجود ندارد. ما شوکه شده ایم. جایی که ما هستیم هرگز سیل نمی‌آید.»

حدود 100 میلی متر باران به حوضه آبریز تامپسون در نزدیکی نهر بیلابونگ در پارکز برخورد کرد که در آن ده ها خانه آسیب دیدند.

هیچ زمانی برای هشدار اضطراری وجود نداشت – آب از قبل به در خانه او می چرخید.

تامپسون روز سه شنبه گفت: «ما برای نیم روز منزوی بودیم، پل اصلی شهر از بین رفت.

من به پدر و مادرم گفته ام که یک تمیز کردن فنری انجام دهند، آنها اکنون خواهند شد. اصلاً چیزی در خانه نمانده است … هیچ پوششی برای کف وجود ندارد. نمی دانم چه کار کنم.»

اورنج، بزرگترین مرکز منطقه ای، به عنوان یک پناهگاه امن برای ساکنان آواره از جوامع منزوی مولونگ، کانوویندرا و یوگورا عمل می کرد.

حدود نیمی از 200 نفری که در نمایشگاه Eugowra – تنها نقطه خشک شهر – پناه گرفته بودند، با هواپیما به Orange منتقل شدند. یک سکوی فرود موقت هلیکوپتر روی بیضی در مولانگ با چراغ های چشمک زن نصب شده بود.

در میان کسانی که از آب های بالای پشت بام نجات یافته بودند، سگی در خانه و زوجی که بالای یک متل قدیمی گیر افتاده بودند، نجات یافتند.

روز سه شنبه یک رشته دستور تخلیه دیگر برای فوربس وجود داشت که سطح رودخانه ها “سریعتر از پیش بینی اولیه” افزایش یافت، به این معنی که هملینگ گفت، راه طولانی در پیش است.

او گفت: «چند ماه بعد، آنها همچنان به کمک نیاز دارند. “چهار یا پنج سال پیش ما برای آب فریاد می زدیم – اکنون کاملا برعکس است.”