کاهش نرخ های کسب و کار می تواند شرکت های در حال مبارزه را نجات دهد | نیلز پراتلی

تیاو در بیانیه پاییزی جرمی هانت در روز پنجشنبه به ناچار تحت سلطه چیزهای بزرگ قرار گرفت: افزایش مالیات برای افراد و شرکت ها. کاهش هزینه های ادارات؛ و حالا که معاشقه کوتاه لیز تراس با مقررات زدایی و مناطق سرمایه گذاری کنار گذاشته شده است، اگر چیزی باشد، برنامه ای برای رشد تشکیل می دهد. اما یک معیار کوچکتر وجود دارد که باید توجه بیشتری را به خود جلب کند: نرخ های تجاری.

CBI، گروه لابی تجاری، اقدام در این زمینه را «خواسته مالی اصلی و متوسط» نامید و حق داشت که این کار را انجام دهد، زیرا «لبه صخره» بهار آینده، به زبان معمول، از نقطه نظر ترسناک به نظر می رسد. بسیاری از مشاغل کوچک در خیابان های بزرگ

همانطور که اوضاع پیش می‌رود، نرخ‌های کسب‌وکار در ماه آوریل با تورم افزایش می‌یابد – آن را 10٪ نامید – در حالی که اولین تجدید ارزیابی املاک از سال 2017 برای برخی افزایش‌های بزرگ‌تری ایجاد می‌کند. و به طور بحرانی، تأثیر آن دقیقاً با رسیدن قبوض بالاتر انرژی احساس خواهد شد، با این فرض که حمایت دولت در آن جبهه یا کنار گذاشته شود یا به طور قابل توجهی رد شود.

گزینه‌های کاهش نرخ‌های کسب‌وکار شامل افزایش کمتر از 10 درصد کامل یا به تأخیر انداختن اجرای کامل است. از طرف دیگر، هانت می‌تواند حمایت هدفمندی را به بخش‌ها ارائه دهد – خرده‌فروشی و مهمان‌نوازی احتمالاً در صف اول قرار دارند – یا به شرکت‌هایی که با افزایش تورم مواجه هستند، می‌توان انتقال آهسته‌تری را ارائه داد.

مکانیسم هرچه که باشد، اصل صاف کردن صحیح است. منتظر پاییز آینده باشید و می توان سناریوی قابل قبولی را ترسیم کرد که در آن تورم به میزان قابل توجهی کمتر است، قیمت انرژی از اوج خود عبور کرده و هزینه استقراض در حال کاهش است. ممکن است بریتانیا همچنان در رکود باشد، اما چشم انداز آن نسبت به امروز کمتر تهدید کننده خواهد بود. سختی رسیدن به آنجاست. برای شرکت‌های خیابانی که بیشتر در معرض دید هستند، آوریل آینده نقطه بحرانی است.

هانت، علی‌رغم پیام‌های پیراهن مو، باید در مورد نرخ‌های تجاری فکر کند. بله، مالیات مبتنی بر دارایی هدف لابی‌گران در هر بودجه یا بیانیه پاییزی است. با این حال، در این موقعیت، مورد برای امداد رسانی قوی‌ترین حالت ممکن است: زمان‌بندی می‌تواند تفاوتی واقعی در خیابان‌های مرتفع ایجاد کند. کمک، اگر در راه است، باید روز پنجشنبه ارائه شود.

کسری با پاریس کمترین مشکل ماست

به سختی می توان احساس تحقیر ملی نسبت به یافته های بلومبرگ مبنی بر اینکه لندن دیگر بزرگترین بازار سهام اروپا نیست و از نظر ارزش بازار همه شرکت ها در هر بورس از بورس پاریس سبقت گرفته است، ایجاد کرد.

یک متقاطع – شاید موقت – در برخی مواقع اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد زیرا ارزها در مقایسه‌ای که همه چیز را بر حسب دلار اندازه‌گیری می‌کند، نقش بزرگی بازی می‌کنند. استرلینگ پس از رفراندوم اتحادیه اروپا در سال 2016 به شدت در برابر اکثر ارزها سقوط کرد و از آن زمان تاکنون ارزش بازار بین لندن و پاریس کاهش یافته است.

تبدیل این داستان خاص لندن/پاریس به یک داستان گسترده تر در مورد افول شهر لندن دشوار است. حجم معاملات – نه فقط در سهام، بلکه در اوراق قرضه، سوآپ نرخ بهره و غیره – نیز مهم است و راهنمای بهتری برای عمق صنعت خدمات مالی است. در این زمینه، تیتر اصلی پس از سال 2016 این است که تعداد کمی از مشاغل لندن را ترک کرده اند.

و انتقاد معمول از لندن این است که لندن به پشتوانه جهانی بورس‌ها تبدیل شده است – پارک ژوراسیک، همانطور که پل مارشال، مدیر صندوق سرمایه گذاری به طور به یاد ماندنی آن را در سال گذشته به دلیل فقدان شرکت‌های فناوری هوشمند بیان کرد. استدلال او تا حدی شایستگی داشت، اما به نظر می‌رسد که مبادله پاریس به همان اندازه پر از دایناسورها است. توجه داشته باشید که دایناسورهایی که سود سهام پرداخت می کنند، اخیراً کمتر شیک به نظر می رسند. شاخص FTSE 100 که در سال جاری تاکنون 1 درصد کاهش داشته است، به سرمایه گذاران مکان خوبی برای مخفی شدن ارائه کرده است، در حالی که در همان دوره، 17 درصد برای S&P 500 در ایالات متحده مشاهده می شود.

باید گفت که مقایسه با بازار ایالات متحده در بلندمدت برای لندن چندان مطلوب به نظر نمی رسد. اما کسری ارزش بازار با پاریس (چه موقتی یا غیرموقت) کمترین مشکل ما در مقایسه با رشد است، به ویژه در بخش‌هایی از اقتصاد که خارج از دنیای شرکت‌های بورسی قرار دارند.

خروج اسو

ما به “کاهش تعداد کارمندان” به عنوان تعبیر شرکتی برای از دست دادن شغل عادت کرده ایم. در اینجا زشت تر از شرکت Esso Petroleum، یکی از شاخه های بریتانیایی ExxonMobil، در حساب های سالانه آن آمده است. این سازمان می‌گوید که برنامه‌ای را انجام داده است «که منجر به جدا شدن 220 کارمند از شرکت شد». جدا شدن؟ بیا، این یک عمل منفعلانه نبود. عمدی بود