انگلیس قهرمانی در جام جهانی T20 را مدیون قهرمانان و قهرمانان ناشناس است | جام جهانی T20 2022

آپس از چند روز پیش‌بینی وحشتناک، حتی برگزاری فینال جام جهانی T20 غیرمنتظره بود. طوفان‌های کارتونی خشمگین در شبی که به اندازه کافی گرم و مرطوب بود نتوانستند آن‌ها را اجرا کنند. هواداران هند انتظار داشتند تیمشان را ببینند، اما ناک اوت نیمه‌نهایی آن‌ها آنطور که انتظار می‌رفت در میان جمعیت نبود، با بیش از 80000 تماشاگر همچنان در میدان غول‌پیکر ملبورن. همانطور که هواداران پاکستانی به ثبت رسیدند، ارائه‌های پس از مسابقه یک سرخوشی ساختگی از گروه‌های کر کولدپلی صعودی را به همراه داشت در حالی که زرق و برق طلایی چمن‌ها را پوشانده بود و مانند یک رویای زودگذر کلوپ شبانه می‌درخشید. سرخوشی واقعی در میان تیم ملی انگلیس بود که حضور در سکو یکی از کم‌انتظارترین چیزها بود.

یک ماه پیش، انگلیس مدعی شد که برترین های جام جهانی T20 است. این طرف سلطه‌جویانه ای نبود که Eoin Morgan رهبری می‌کرد، با جیسون روی و جانی بیرستو که قتل عام را به طور منظم انجام می‌دادند. وصله مورد نیاز بود. اما هنوز ضربه زدن مخرب، بولینگ متنوع و میراث مورگان پرخاشگری وجود داشت. آماده سازی آنها باعث شد که آنها در طول یک سری هفت مسابقه ای تپنده به مصاف پاکستان رفتند، سپس برای سه مسابقه به استرالیا آمدند تا تیم دوم را در زمین خانگی خود شکست دهند.

دو هفته پیش، این خوش بینی از بین رفته بود. انگلیس در یک تعقیب و گریز متوسط ​​در برابر افغانستان تلاش کرد، به ایرلند باخت و بر این اساس خوش شانس به نظر می رسید که به لطف باران از یک ناک اوت احتمالی در برابر استرالیا طفره می رفت. علامت‌های سوال و ریسک‌های محاسبه‌شده در یازدهم مانند نقص‌های ساختاری به نظر می‌رسند، پیشروی طولانی مانند دستورالعملی برای خستگی به نظر می‌رسد. رسیدن به فینال در زمین کریکت ملبورن یک امید دور بود.

مثل هر فیلم اکشن خوب، ماشین در آخرین لحظه ممکن جان می گیرد. همینطور بود، با بازیکنانی که به خاطر دوران حرفه‌ای خود در انگلیس به حاشیه رانده، کنار گذاشته شده بودند یا کنار گذاشته شده بودند، در حالی که هیچ گزینه دیگری وجود نداشت، اخراج می‌کردند. با الکس هیلز که از سال 2019 به دلیل نگرانی مورگان در مورد کمبودهای شخصیت، خارج از وظیفه ملی است، در اوج شروع کنید. بازگشت های اندک از بازی های اولیه جای خود را به 52 در برابر نیوزلند، 47 در برابر سریلانکا، و 86 در مقابل هند داد. 185 ران با 117 توپ در یک رشته مسابقات حذفی.

رفتن به سمت سام کوران، که برای مدت طولانی در میان تیم‌ها به عنوان بازیکنی که بدون اینکه انتخاب اول باشد مفید تلقی شود، مورد توجه قرار گرفت. آیا او برای ضربه‌های دیرهنگام، یا تاب خوردن گاه به گاه، یا داشتن بازیکنی که مانند سارق کارتونی که گونی حمل می‌کند به کاسه بدود می‌خواست؟ در طول این جام جهانی، او تمام سهم خود را بولینگ می کرد، که با ارقام سه به 12 و جوایز بازیکن فینال و مسابقات به اوج رسید.

به معین علی که در قالب‌های مختلف وارد شده و کنار گذاشته شده‌اند، و اکنون نقش ثابتی را در سطح میانی بازی می‌کنند. که نیاز به بالا بردن امتیاز داشت، سه مرز او در هفدهم بیش از آن، تعقیب و گریز را به طور جبران ناپذیری به سمت انگلستان کج کرد. به سراغ کریس جردن، بازیکن تعویضی متخصص تا زمانی که مارک وود مجروح شد، زمانی که یک کشتی گیر مرگ مصمم بود که تصور می شد روزهای مدیریت آن مسئولیت به پایان رسیده است. در این مسابقه، دو اوور بابر اعظم و شان مسعود را سرکوب کردند، یکی برای برکناری حیاتی شاداب خان، و یک اور 20 که هرگونه مایونز دیرهنگام را رد کرد.

و سپس بن استوکس، تامین کننده پایان های دراماتیک وجود دارد. در سال 2016، زمانی که بولینگ او چهار بار به آسمان کلکته پرتاب شد و کارلوس براتویت عنوانی را از آن خود کرد، چندان خوب نبود. آن شب در حال حاضر با این یکی متعادل شده است، و اجرای ضربتی مخالف. استوکس مازاد بر تیمی بود که نمی توانست دو لنگر را حمل کند، اما مصدومیت داوید مالان تعادل را تغییر داد. پس از پاورپلی به سختی به یک توپ دویدن نیاز داشت، وضعیت در این فینال با شروع کند او مطابقت داشت. او از 34 توپ به 24 خس خس کرد، که معمولاً یک نسبت مجرمانه در این شکل بود، اما زمان داشت تا کنترل خود را دوباره به دست بگیرد، با سه ضربه بزرگ، نرخ ضربه مثبت، 50 توپ اول خود در فرمت، و دوش های برنده تمام شود.

با این حال، شاید مهمترین آنها عادل رشید بود. از سال 2019، زمانی که این بازیکن نقش خود را در قهرمانی یک روزه انگلیس در جام جهانی ایفا کرد، گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه آیا او باید به این تیم منتقل شود وجود دارد. پیری برای کریکت‌بازان فرآیند دشواری است، به‌ویژه آنهایی که بازی‌های میدانی‌شان هرگز قوی نبوده و سهم ضربه‌زنی‌اش کم‌رنگ شده است. در شش بازی از ورودش به استرالیا در اکتبر تا یک بازی پرهزینه در بازی گروهی مقابل نیوزلند، او تقریباً 9 ران در هر اوور برای یک ویکت در 114 توپ انجام داده بود.

از آنجا از پرواز و چرخش استفاده کرد و مسیر مبارزات را تغییر داد. او سریلانکاها را با طلسم واگذاری 16 دوش و اخراج خفاش کلیدی Pathum Nissanka تسخیر کرد. امتیاز او برای 20 در نیمه نهایی مهم ترین مهاجم هند را شکست داد و به اندازه کافی چرخش را برای شکست دادن سوریاکومار یاداو با هیولاهای هیولایی ایجاد کرد. او در زمانی که کاپیتان پاکستان شروع به شکوفایی کرد، بابر را مهار کرد، پس از اخراج محمد حارث که گلزنی فوق العاده سریع داشت، با دو بر 22 به پایان رسید.

سوالات مربوط به این بازیکنان معتبر بود. آیا هیلز می تواند به اوج بازگردد یا خیر پاسخ داده شده است. ماندگاری جردن، رشید، معین و مناسب بودن روش استوکس همچنان باز است. نتیجۀ کوران برای 42 در نیمه می تواند به اندازه 3 بازی او در 12 نشان دهنده باشد. اما برای معدود بازی هایی که مسیر قهرمانی قطعی شد، آن بازیکنان از نگرانی ها فراتر رفتند و آنچه را که لازم بود ارائه کردند. همانطور که اداره هواشناسی می داند، پیش بینی ها همیشه محقق نمی شوند.