شکست ایتالیا ثابت کرد استرالیا بیش از حد به چند ستاره متکی است | تیم اتحادیه راگبی استرالیا

Dave Rennie این پنج تور اروپای آزمایشی را با چند سوال کلیدی که نیاز به پاسخ دارند آغاز کرد. یکی، شاید مهمترین آنها، به عمق تیم او مربوط می شد. برنده شدن همیشه یک شاخص کلیدی عملکرد خواهد بود، اما تقویت تیمی که بتواند آن را با بهترین ها در جام جهانی سال آینده ترکیب کند، همیشه بزرگترین در سینی مربی Wallabies به چشم می خورد.

آنها در بیشتر بازی خود مقابل ایتالیا در فلورانس در رده دوم قرار گرفتند و به درستی در تیم بازنده به پایان رسیدند. بن دونالدسون که تنها 5 دقیقه در زمین حضور داشت، این فرصت را داشت که نتیجه را با ضربه پایانی بازی تغییر دهد، اما تلاش او برای تبدیل به پس از تلاش کادیرن نویل، پس از ضربه زدن به تیرک، از کنار تیرک ها عبور کرد.

این یک پایان عادلانه بود. یک برد به رنی این امکان را می داد که در مورد انجام کار با وجود اینکه تیمش در بهترین حالت خود نبود صحبت کند. در عوض، او باید با این واقعیت روبرو شود که والابی‌های او بیش از حد به تعدادی ستاره متکی هستند.

البته این فقط نیمی از داستان است. تیم جوان ایتالیایی کایران کراولی با شدتی کرک کرد که رتبه پایین دوازدهم آنها را در معیارهای جهانی راگبی رد کرد. آنها غیرت را با تیزبینی ازدواج کردند و علوفه را برای طرفدارانی که فقط از طریق نکات برجسته این ورزش را مصرف می کنند فراهم کردند.

دو تلاش Ange Capuozzo ارزش بیش از یک بار بازبینی را دارد. اولین او، که هفت دقیقه پس از نقطه‌گذاری پیر برونو در گوشه سمت راست انجام شد، به نظر می‌رسید که تمام ایتالیایی‌های حاضر در توسکانی را درگیر کند. حرکتی عالی که جرقه آن توسط مونتانا ایوان در حال راست کردن از عمق انجام شد، با یک آدمک بامزه از کاپوئوزو با پاشنه جت به پایان رسید. امتیاز دوم او درست بعد از ساعت به همان اندازه خوب بود و ثابت کرد که دویدن بی‌نظیر او که قلب ولز را در اوایل سال شکست، شاهکار نادری نبود.

اگر پایان آکروباتیک تام رایت در دقیقه 30 و همچنین یک ضربه نافرجام از سوی این بازیکن عالی نبود. خیلی کلی توماسو آلن، استرالیا در زمان استراحت بیشتر از این فاصله می گرفت. همانطور که بود، آنها با نتیجه 17-8 مقابل آنها به داخل آلونک رفتند.

هر تحلیلی از این مسابقه باید ده ها تغییری را که رنی نسبت به هفته قبل انجام داد، تأیید کند. هفت روز پیش، مردان طلایی در برابر یک لباس پرفروش فرانسوی در پاریس درخشیدند، جایی که به طرز دردناکی به شکست دادن یکی از غول های بازی نزدیک شده بودند. همراه با پیروزی ناچیز آنها بر اسکاتلند در ماه گذشته، و همچنین پیروزی به یاد ماندنی بر اسپرینگ باکس آفریقای جنوبی در مسابقات قهرمانی راگبی، شواهد کافی برای نشان دادن اینکه این غول خفته بالاخره پوسته را از چشمانش پاک کرده بود، ارائه کرد.

دسته دوم چطور می‌شوند؟ آیا آنها می توانند در یک بازی حذفی جام جهانی گام بردارند اگر فراخوانده شوند؟ رنی در برابر تیمی که استرالیا در هر یک از 18 تقابل قبلی خود شکست داده بود، پی می برد.

ویل اسکلتون، تمام وزن 135 کیلوگرمی خود، اولین تست خود را از سال 2015 آغاز کرد. او در کانال های تنگ و اطراف رک، وزن خود را انجام داد، ردیف دوم را حجیم کرد و چالشی منحصر به فرد را در دو طرف توپ ایجاد کرد. اما یک بسته متحرک معمولی در مقایسه با ایتالیایی‌های پرهیاهو که با فرکانس بالاتری زمزمه می‌کردند، دشوار به نظر می‌رسید.

استرالیا نتوانست این خرابی را کنترل کند. کاپیتان ایتالیایی، میکله لامارو، 24 ساله، نقش زیادی در این امر داشت. همان‌طور که لورنزو کانون دو جابه‌جایی را از شماره 8 به دست آورد. اما انگشتان دست به سوی یک تیم استرالیایی عقب‌نشینی نشانه می‌رود که فاقد عملکردهای نافذ راب والتینی و پویایی مایکل هوپر بود.

در نتیجه، نوآ لولسیو بیشتر توپ را روی پاشنه های خود جمع می کرد تا انگشتان پا. او ممکن است کلکسیونی از ترفندها و تلنگرها بیشتر از برنارد فولی داشته باشد، اما این نمایش نسبتاً از هم گسیخته نشان دهنده موقعیت او در ترتیب نوک زدن پیراهن شماره 10 است. اگر منصفانه با او رفتار کنم، پاس او به رایت در نیمه اول اینچ عالی بود.

بازگشت دارسی سواین به تیم – پس از گذراندن یک محرومیت شش هفته ای برای تمیز کردن خطرناک آل بلک کوین توپایا – یک نکته برجسته بود. این مداخله او در یک خط ایتالیایی بود که باعث شد مالکیت توپ تغییر کند و منجر به تلاش تام رابینسون جایگزین شود تا در 13 دقیقه باقی مانده نتیجه را به 25-20 برساند.

اما هر بارقه امیدی با ناتوانی در جای دیگری در زمین خفه شد. ترکیب آنها عمدتاً بهم ریخته بود و 16 پنالتی را دریافت کردند. اگر دونالدسون آزمون افتتاحیه‌اش را با پایانی افسانه‌ای امضا می‌کرد، ممکن بود با آن کنار بیایند. قرار نبود

این ممکن است یک موهبت برای استرالیا و برای رنی باشد که حداقل می‌تواند با ارزیابی صادقانه کاستی‌های طرف خود به بازسازی نگاه کند.