شبی از “جهنم”: فعالان سقط جنین در مورد بازداشت “غیرانسانی” خود در دی سی | سقط جنین

آنها می گویند که سه زن که به طور مسالمت آمیز علیه محدودیت های حقوق سقط جنین در دادگاه عالی ایالات متحده اعتراض کردند، پس از دستگیری مورد بدرفتاری قرار گرفتند و در شرایط “غیر انسانی” بازداشت شدند.

تجربه آن‌ها نشان می‌دهد که در منظره‌ای که باردار، ارائه‌دهندگان پزشکی و دیگران پس از تصمیم دابز در مورد مراقبت‌های باروری، با جرم‌انگاری مواجه می‌شوند، رفتار ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد.

این زنان – یک مادربزرگ 71 ساله، یک مادر فوتبالیست در حومه شهر و یک درمانگر ماساژ درمانی – قبل از طلوع آفتاب به دادگاه عالی رسیدند و بیش از چهار ساعت منتظر بلیط بودند تا در جلسه استماع عمومی در 2 نوامبر شرکت کنند.

امیلی پترسون، مدیر عامل و مادر دو فرزند که در شمال ویرجینیا زندگی می‌کند، ابتدا ایستاد. من با احترام برمی خیزم تا داب را محکوم کنم. زنان آمریکایی، رای دهید.

سپس رولاند بیکر، مادربزرگ و معلم سابق مدرسه که در توسان، آریزونا زندگی می‌کند، ایستاد و گفت: «حق انتخاب سلب نخواهد شد. زنان، به حق انتخاب ما رای دهید» و به دنبال آن نیکی انفیلد گفت: «ما آزادی انتخاب خود را باز می‌گردانیم. زنان آمریکا، رای دهید!»

به گفته کارشناسان، علیرغم قوانین دیگری که حق اعتراض مسالمت آمیز را تضمین می کند، اعتراض در دادگاه ممنوع است، بنابراین خیلی تعجب آور نبود که آنها دستگیر شدند. اما بدرفتاری که آنها می گویند در بیش از 30 ساعت بازداشت با آنها مواجه شده اند، ممکن است ناقض حقوق اساسی و بین المللی باشد.

آنها گفتند که زنان در مجموع چهار بار، تقریباً همیشه در وسایل نقلیه حمل و نقل تاریک و بسته بندی شده که دمای آنها به حدود 100 فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) می رسید، منتقل شدند. تا پنج نفر شانه به شانه روی هر نیمکت نشسته بودند و زانوهایشان تقریباً دیوار مقابلشان را لمس می کرد. میله‌ها، مانند یک ترن هوایی، روی دامان و زیر چانه‌هایشان می‌نشستند.

پترسون گفت: “به نظر می رسید آنها با حداکثر ظلم طراحی شده بودند.”

بیکر گفت، هنگامی که وارد زندان دی سی شدند، زنان می گویند که با سلول های پاشیده شده با خون و مدفوع مواجه شدند که شبیه لانه سگ بودند – اما “شما سگ را در آنجا نگه نمی دارید”. “این غیرانسانی ترین جایی بود که تا به حال رفته بودم.”

دو تن از زنان را در سلولی به ابعاد چهار در شش فوت، شامل چارچوب فلزی تخت و توالت کنار هم قرار دادند. تخت‌ها تشک نداشتند و یک چراغ روشن بالای سر تمام شب روشن بود و خواب را غیرممکن می‌کرد. پاهای آنها هنوز با کبودی های تیره ناشی از نشستن روی لب فلزی دو اینچی کنار تخت، رگه هایی دارد. دما در حدود 90 درجه فارنهایت (32 درجه سانتیگراد) بود و آب یا غذا کمی وجود داشت. آنها گفتند که درخواست های مکرر آنها برای تماس با وکلا بی پاسخ مانده است.

پترسون گفت: “سوررئال بود – فقط شکنجه، واقعا” و آن را یک شب “جهنم” نامید.

بیکر معلولیت حرکتی دارد، اما می گوید عصا و عینک مطالعه اش را از او گرفتند. او ساعت‌ها به دلیل سقوطی که در بازداشت پلیس متحمل شد و به دلیل فشار خون بالا و تورم اندام‌ها از مراقبت‌های پزشکی محروم شد. او سعی کرد با کفش ارتوپدی خود به عنوان بالش روی چارچوب تخت دراز بکشد، اما درد شدیدی داشت. او گفت: “من فقط همه جا درد داشتم.” او بیشتر شب را در توالت نشسته بود زیرا جایی برای نشستن وجود نداشت.

در یک نقطه، در زندان فدرال قبل از محاکمه، هر سه زن – از جمله بیکر با عصایش – در ماناکول های مچ پا، کمر و مچ قرار گرفتند.

انفیلد گفت، معترضان “به خاطر شرایط زندانی که ما و سایر افراد دستگیر شده در معرض آن بودیم، وحشت زده شدند.”

پترسون گفت: «این فقط حالت بقا در آنجا بود. این فقط نحوه برخورد آنها با ما نیست، بلکه نباید با هیچ انسانی اینگونه رفتار شود.»

بارداری در ایالات متحده به طور فزاینده ای جرم انگاری می شود، و با عقب افتادن حقوق سقط جنین، بیماران، ارائه دهندگان و حامیان بیشتری ممکن است با چنین شرایطی مواجه شوند. تجارب معترضان نشان می‌دهد که چگونه دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، و بحث‌های پیرامون آن، به طور فزاینده‌ای یک موضوع عدالت کیفری است.

برندا وی اسمیت، استاد کالج حقوق دانشگاه واشنگتن، گفت: معترضان مسالمت‌آمیز اغلب پس از دستگیری اصلاً نیازی به بازداشت ندارند.

اگر آنها خشونت آمیز نباشند و خطر عدم حضور در محاکمه یا محاکمه خود را نداشته باشند، ممکن است آزاد شوند، که اغلب برای معترضان مسالمت آمیز اتفاق می افتد. اسمیت گفت: «آنها می توانستند به سرعت محاکمه شوند، پردازش شوند و سپس آزاد شوند.

این زنان گفتند که پس از محاکمه بدون قرار وثیقه از دادگاه آزاد شدند و در زمان بازداشت محکوم نشدند یا حتی محاکمه نشدند.

اسمیت گفت: «در همه جا نیاز به رفتار انسانی وجود دارد، اما واضح است که برای افرادی که پیش از محاکمه هستند، جایی که محکومیتی وجود ندارد، انتظار بیشتری از شرایط ایمن و انسانی وجود دارد.

طبق قانون اساسی ایالات متحده و قوانین بین المللی حقوق بشر، همه زندانیان در ایالات متحده حق دارند که از رفتار ایمن و انسانی برخوردار شوند.

اسمیت گفت: “شما حق دارید که از روند قانونی قانونی برخوردار شوید، به این معنی که باید به موقع محاکمه شوید، باید با شما خوب رفتار شود و نباید مجازات شوید.” “شما سزاوار این هستید که با شما با انسانیت و کرامت رفتار شود.”

مقامات موظفند زندانیان را در شرایط انسانی نگه دارند، مراقبت های بهداشتی جسمی و روانی ارائه دهند و آسیب پذیری های خاصی از جمله سن، ناتوانی و تمایلات جنسی را در هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا و چگونه دستگیر شده اند را در نظر بگیرند.

اما این الزامات اغلب با واقعیت فاصله دارد. مراکز اصلاحی در دی سی، مانند بسیاری از نقاط در سراسر کشور، دارای سابقه طولانی از نقض حقوق بشر و شکایت های حقوقی با حساب های بهداشت نامناسب، شرایط ناایمن پزشکی، تبعیض و خشونت فیزیکی و جنسی هستند. یک قاضی آمریکایی دریافت که این زندان حقوق یکی از شورشیان 6 ژانویه را که به دلیل حمله به پلیس و بی نظمی مدنی دستگیر شده بود، نقض کرده است.

اسمیت گفت: «زندان دی سی تقریباً در تمام طول عمر خود بر سر چیزی دعوا داشته است.

ایالات متحده بالاترین میزان حبس را در بین کشورهای دیگر در جهان دارد و حدود 2 میلیون نفر – 1/166 جمعیت آن – پشت میله های زندان زندگی می کنند. و تفاوت های چشمگیری از نظر نژاد وجود دارد. به عنوان مثال، مردان جوان سیاه پوست شش برابر بیشتر از همسالان سفیدپوست خود در معرض زندان هستند. بازداشتگاه های مهاجرت نیز به تخلفات متعدد متهم شده اند. و از آنجایی که مراقبت های بهداشتی باروری در بسیاری از ایالت ها غیرقانونی است، تسهیلات ممکن است شاهد هجوم زندانیان به دلیل اتهامات مربوط به بارداری باشد.

اسمیت گفت: «زندان‌ها، زندان‌ها و مراکز نوجوانان باید آخرین راه حل باشند. “این نباید اولین جایی باشد که مردم می روند.”

او گفت که رهبران همچنین باید برای “رفع شرایطی که مردم را با سیستم عدالت کیفری در تماس است” تلاش کنند، از جمله نژادپرستی، نابرابری و نقض حقوق بشر مانند مواردی که معترضان بر آن تاکید کردند.

من هرگز چنین کاری نکرده ام. پترسون گفت: من در تمام عمرم هرگز دستگیر نشده ام. اما «زنان به دلیل انواع اعتراضات مشابه – بدون خشونت مسالمت آمیز – حق رای گرفتند و جیم کرو به دلیل اعتراض مسالمت آمیز غیرخشونت آمیز پایان داد… ما مسئولیت داریم. اگر از قدرت خود استفاده نکنیم، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.»

وقتی بیکر 19 ساله بود، او و دوست پسرش از ایندیانا به نیویورک رفتند تا به مراقبت سقط جنین دسترسی پیدا کنند – و سپس بیکر شروع به سازماندهی سفرهای بین‌المللی برای افرادی که نیاز به مراقبت داشتند طی دو سال آینده، تا تصمیم رو و وید، کرد.

او گفت: “استقلال بدن در زندگی من و بسیاری از دوستانم بسیار مهم بوده است.” او می‌ترسد که قانون‌گذاران «در فهرست همه چیزهایی که ما برای آن سخت تلاش کرده‌ایم پایین بیایند» و حقوق مدنی و بشری را که برای دهه‌ها برقرار شده حذف کنند.

بلافاصله پس از بازگشت به توسان، مادربزرگ با وجود کبودی‌هایش دوباره مشغول بود و مینی‌ون خود را از رای‌دهندگان پر می‌کرد تا در روز انتخابات به پای صندوق‌های رای برود.