سومین بار خوش شانس؟ فستیوال ملبورن Rising ترکیب 2022 را پس از دو سال تاخیر اعلام کرد | جشنواره ها

اولین تلاش برای راه اندازی جشنواره ملبورن Rising – تلفیقی از جشنواره بین المللی هنر ملبورن و شب سفید – در سال 2020 به دلیل موج اول کرونا لغو شد. تلاش دوم فقط یک روز به طول انجامید، زمانی که دولت ویکتوریا یک قرنطینه هفت روزه را اجرا کرد. در عرض پنج روز تمدید شد و جشنواره به طور کامل تعطیل شد.

پس بار سوم جذابیت دارد؟ روز پنجشنبه، Rising برنامه 2022 خود را اعلام کرد که شامل 801 هنرمند – از جمله 685 هنرمند استرالیایی، عمدتاً ویکتوریایی – است که 84 پروژه شامل 14 پروژه جهانی و 16 اولین نمایش استرالیایی را ارائه می دهد.

هنگامی که Rising در سال گذشته لغو شد، بیش از 750 هنرمند ویکتوریایی آماده ارائه 133 پروژه بودند – از جمله 36 اولین نمایش جهانی. هانا فاکس و گیدئون اوبارزانک، کارگردانان مشترک جشنواره، از طرف آنها “ویران” شدند، اما زمان کافی برای برداشتن تلفن برای همه وجود نداشت.

فاکس می‌گوید: «ما یک لیست ایمیل بزرگ داشتیم تا به همه پیام‌های مشابهی را در یک زمان بدهیم. «لغو یک جشنواره به اندازه برگزاری آن کار است. ما واقعاً ظرفیت این گفتگوهای تک به تک را نداشتیم [until] کمی بعد.»

اوبارزنک می‌گوید که برای برخی از هنرمندان، «این پنجمین، هشتمین، دهمین لغو لغو» در طول محدودیت‌ها و قرنطینه‌های مختلف بود.

او می‌گوید: «ما ویران شده بودیم، اما می‌دانستیم که به یک اتفاق خوب رسیده‌ایم. ما سه اثر هنری عمومی را اجرا کردیم که به یک چراغ راهنما تبدیل شد [Birrarung/Yarra] رودخانه – ستاره‌های سرگردان، رودخانه‌ها آواز می‌خوانند، و اثر Maree Clark Ancestral Memory در هامر هال – که ما اجازه اجرا در سراسر قرنطینه را گرفتیم، و به مکانی عالی برای آرامش ملبورنیایی‌ها تبدیل شد.

اکنون برای سومین تلاش خود، فاکس و اوبارزانک در حال عبور از تاریکی همه گیر به نوری جدید هستند. در طول جشنواره، چراغ شهری جدیدی از غروب خورشید تا دیروقت وجود خواهد داشت، زیرا چیدمان سمعی و بصری هنرمند رابین فاکس Birrarung Monochord پرتوهای قدرتمندی را از پل مهاجرت در غرب و پارک Birrarung Marr در شرق می‌تابد. اوبارزانک می گوید: «لیزرهایی با این قدرت قبلاً در ویکتوریا استفاده نشده بود.

نوازندگان بین‌المللی از جمله گروه اسکاتلندی عرب استرپ، خواننده بریتانیایی باکستر دوری، خواننده آمریکایی لوسی داکوس و نوازنده سول ماسگو و همچنین رپر استرالیایی تکای مایدزا، نوازنده پانک اد کوپر و درامر جیم وایت در جشنواره شرکت خواهند کرد.

تئاتر مالت‌هاوس، که فصل‌های آن به‌شدت تحت تأثیر قرنطینه قرار گرفت، در Rising، به‌ویژه آثار First Nations، نمایش قوی‌ای دارد. اینها عبارتند از اولین نمایش بازگشت، در مورد غارت بقایای اجدادی، بازیگران First Nations شامل جیمی بانی، گنوآ گلا و گای سایمون. و یک نمایش یک زن از الین کروبی، عشق ولگرد جانت.

در خانه هنر، شرکت رقص Marrugeku سرانجام Jurrungu Ngan-ga (گفتگوی مستقیم) را به ملبورن می‌آورد، که در آن 9 اجراکننده از نظر فرهنگی متنوع، ایده استرالیا را به عنوان کشوری از زندان بانان، با نظرات سناتور پت دودسون، مرد قانون یاورو و کرد- بررسی می‌کنند. بهروز بوچانی نویسنده ایرانی. همچنین در محل برگزاری بازار گوشت در خانه هنر، 21 فیلم پورنوگرافی مت اینگوارتسن، طراح رقص دانمارکی، نمایشی تک زن است که قدرت و تسلیم را بررسی می کند.

در مرکز استرالیایی تصویر متحرک، لینیت والورث، فیلمساز استرالیایی برنده جایزه امی، سخنرانی اجرای زنده ای به نام چگونه زندگی کنیم (پس از مردن) که سال گذشته برنامه ریزی شده بود، ارائه خواهد کرد. نسخه فیلم در ماه ژانویه در ساندنس به نمایش درآمد. در هر دو نسخه، والورث دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی خود را به عنوان بخشی از یک فرقه رادیکال مسیحی بازگو می‌کند و به «افزایش قدرت لابی‌گری انجیلییسم» اشاره می‌کند، اوبارزنک می‌گوید: «و تأثیر آن در سیاست‌های رایج کنونی، به ویژه در رابطه با ترامپ، و احتمالاً در با قدردانی از [Scott] موریسون نیز.

برنامه میدان طلایی با هنرمندی به نام پل یور (Paul Yore) به محله چینی ها بازخواهد گشت. «آب‌های سفید» هنرمند تایوانی، سوئی هوی یو، داستان عامیانه سلسله مینگ را از طریق دریچه‌ای از تاریخ عجیب و غریب و تایوانی تفسیر می‌کند. و پیش‌بینی‌های مبتنی بر متن جنی هولزر، هنرمند آمریکایی، I Conjure، که سال گذشته لغو شد، به ساختمان مرکز زنان ملکه ویکتوریا بازخواهد گشت.

تعداد کمی از نمایش های اعلام شده قبلی به طور کامل کنار گذاشته شده اند. دیگران، مانند This، توسط دیوید وودز از شهرت Ridiculusmus، به عقب رانده شده است. چالش هنرمندانی که نمایش‌های جدید خلق می‌کنند این است که اکنون باید با انبوهی از رویدادهای به تعویق افتاده رقابت کنند. در سال 2022 پروژه های کمتری نسبت به سال 2021 برنامه ریزی شده است، عمدتاً به این دلیل که برخی از آثار از آن زمان در جشنواره هایی در شهرهایی با محدودیت های کمتر از ملبورن به نمایش درآمدند – و برخی دیگر هنوز در حال جمع آوری مجدد هستند.