برای بایدن و شی، یک رابطه طولانی با افزایش سوء ظن متقابل

PHNOM PENH، کامبوج – به گفته پرزیدنت بایدن، او و رئیس جمهور شی جین پینگ چین، مایل ها را با هم سفر کرده اند – او تخمین می زند که 17000 کیلومتر از آنها – و ده ها ساعت را در جلسات سپری کرده اند – به طور دقیق، 78 ساعت – در سال هایی که داشته اند. یکدیگر را شناختند

اما او اغلب به یک تعامل واحد بازمی‌گردد تا ماهیت رابطه‌شان را توضیح دهد، که مدت‌هاست با دیدگاه خوش‌بینانه آقای بایدن از دموکراسی و بدبینی عمیق آقای شی به آن تعریف شده است.

آقای بایدن در یک گردهمایی مالی در ماه اکتبر به یاد می آورد و بر اساس تحلیل سخنرانی هایش، داستانی را که امسال حداقل 13 بار به اشتراک گذاشته بود، به یاد می آورد: «من با شی جین پینگ در فلات تبت بودم. و او رو به من کرد و گفت: آیا می‌توانید آمریکا را برای من تعریف کنید؟ این حقیقت خداست. او آن را تکرار کرده است. گفتم: بله، یک کلمه: احتمالات.

ملاقات آنها در جنوب غربی چین در سال 2011 در واقع در ارتفاعات تبت نبود، و تعداد مایل هایی که آنها طی کرده اند اغراق آمیز است، اما هنوز هم زمانی کار آقای بایدن بود که برای آشنایی با آقای شی از جهان عبور کند. در آن دیدار، او علناً از آقای شی، که در آن زمان معاون رئیس‌جمهور چین بود، به خاطر ماهیت «روشن» او تشکر کرد و پیش‌بینی کرد که ایالات متحده و چین در مسیری «مثبت» در رابطه‌ای قرار دارند که بر همکاری دوجانبه استوار است. و رقابت

اکنون این دو قصد دارند روز دوشنبه برای اولین بار به عنوان رهبران ملی پیش از اجلاس سران گروه 20 در بالی اندونزی روبروی یکدیگر قرار گیرند، در حالی که سوء ظن و دشمنی روابط بین ایالات متحده و چین را مشخص می کند.

آقای بایدن روز چهارشنبه گفت که با آقای شی بحث خواهد کرد “هر یک از خطوط قرمز ما چیست” تا مشخص شود که آیا منافع حیاتی کشورهای آنها “با یکدیگر در تضاد است”. او ادامه داد: “و اگر انجام دهند، چگونه آن را حل کنند و چگونه آن را حل کنند.” او گفت که انتظار دارد تایوان و تجارت از جمله موضوعات باشد.

حتی به عنوان معاون رئیس جمهور، آقای بایدن به طور خصوصی احساس کرد که مدیریت رابطه با آقای شی، که به نظر او بی عاطفه و محتاط از قدرت آمریکا است، می تواند به طور فزاینده ای برای مدیریت دشوار شود: «من فکر می کنم که ما با این مرد دست داریم. آقای بایدن پس از بازگشت از چین به واشنگتن در سال 2011، در نشستی در کاخ سفید به مشاورانش گفت.

این یک ارزیابی پیش‌بینی‌آمیز بود، هرچند شاید کم‌گفتنی بود: آقای بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهور، با رهبر چین بیشتر شبیه دشمن دوران جنگ سرد رفتار می‌کرد تا بوروکرات محاسباتی که زمانی می‌شناخت.

ریچارد هاس، رئیس شورای روابط خارجی گفت: «دولت بایدن اساساً به دورانی پایان داد که ایالات متحده از ظهور چین حمایت کرد و از ورود آن به روابط اقتصادی در سراسر جهان حمایت کرد. دلیل آن این بود که در نهایت چین را اصلاح خواهد کرد. دولت بایدن اعلام کرده است که ما دیگر این را باور نداریم.»

آقای شی پسر یک رهبر انقلابی کمونیست است که هموطن مائوتسه تونگ بود. او در رده های بالای نظام حزبی و در کنار نخبگان نظامی بزرگ شد و خود را نگهبان میراث حزب و اولویت آن می داند. ناسیونالیسمی که او در چین دامن زده است در خدمت آن است و به طور فزاینده ای خود را به عنوان شور ضد آمریکایی نشان می دهد.

آقای بایدن سیاستمداری است که به توانایی خود در توسعه روابط دیپلماتیک طولانی با القای امر سیاسی با امر شخصی افتخار می کند. اما در آقای شی، او رهبری را می بیند که از یک همتای سرسخت به یک حاکم خودکامه بی امان تبدیل شده است که قدرت خود را در داخل کشور سخت تر کرده و به عنوان یک دشمن جهانی بیشتر متخاصم شده است.

دولت بایدن از آن زمان به شدت به بررسی توانایی چین برای پیشبرد جاه‌طلبی‌های فنی و نظامی خود پرداخته است، که با سرزنش شدید پکن مواجه شده است.

آقای بایدن در یک سند استراتژی امنیت ملی که در اکتبر منتشر شد، نوشت: چین تنها کشوری است که هم قصد دارد نظم بین‌المللی را تغییر دهد و هم قدرت اقتصادی، دیپلماتیک، نظامی و فناوری را برای پیشبرد این هدف دارد. یک استراتژی دفاعی که اواخر همان ماه توسط پنتاگون منتشر شد، چین را به عنوان یک تهدید فزاینده ترسیم کرد و بر تلاش‌های این کشور برای تقویت زرادخانه هسته‌ای خود تأکید کرد.

جود بلانشت، محقق چین در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، گفت: «بایدن و شی در زمانی ملاقات می‌کنند که هر دو رهبر احتمالاً خود را در دستان برتر می‌دانند». بسیاری در ایالات متحده فکر می کنند که کند شدن اقتصاد چین و کاهش اعتبار چین در بسیاری از پایتخت های خارجی، ستاره پکن را کم رنگ می کند، در حالی که شی احتمالاً به دنبال محبوبیت پایین بایدن، وضعیت اقتصاد و انتقال قدرت احتمالی در کنگره به عنوان نشانه هایی از تداوم آمریکا است. زوال و ناکارآمدی.»

لیو پنگیو، سخنگوی سفارت چین در واشنگتن، گفت که چین در نشست بالی تمرکز خود را بر کمک به “بررسی چالش های شدیدی مانند کسادی اقتصاد جهانی و بی نظمی در حکومت جهانی” دارد. این دیدار پس از سفر آقای بایدن به کامبوج انجام می شود، جایی که او قصد دارد با رهبران کشورهای جنوب شرقی آسیا به عنوان بخشی از تلاش بزرگتر برای تقویت روابطی که می تواند به مقابله با نفوذ چین در منطقه کمک کند، صحبت کند.

آقای لیو افزود که ایالات متحده باید از تحریف نیات استراتژیک چین دست بردارد و از انجام هر کاری که روابط چین و آمریکا را تضعیف می کند، دست بردارد.

از زمان روی کار آمدن آقای بایدن در ژانویه 2021، دو رهبر پنج بار از طریق تماس تلفنی یا ویدیویی با هم صحبت کردند. اما گفتگوهای طولانی آنها طیفی از اختلافات عمیق را حل نکرده است، از جمله تنش در مورد آنچه که مقامات آمریکایی به عنوان سابقه بد چین در زمینه حقوق بشر و موضع سهل گیرانه در قبال تهاجم روسیه به اوکراین می دانند. مقامات چینی از تعرفه های دوران ترامپ که آقای بایدن بر کالاهای چینی اعمال کرده است، شکایت دارند و می گویند که تلاش های آقای بایدن برای ایجاد اتحاد در آسیا با هدف مهار چین است.

تنش ها در ماه های اخیر بر سر مسائل دیگر، از جمله تلاش های آقای شی برای ایجاد ترتیبات امنیتی با سایر دولت ها و کمپین جدید تهاجمی آقای بایدن برای خفه کردن دسترسی چین به فناوری های نیمه هادی حیاتی تشدید شده است.

اما آتش‌زاترین اختلاف آنها بر سر تایوان است. هیچ رئیس‌جمهور اخیر آمریکا نسبت به آقای بایدن موضع جسورانه‌تری نسبت به این موضوع اتخاذ نکرده است. او چهار بار گفته است که اگر چین به تایوان حمله کند، ارتش آمریکا از آن دفاع خواهد کرد، هرچند دیگر مقامات آمریکایی تاکید دارند که این سیاست رسمی نیست. او کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا را از طریق تنگه تایوان فرستاده است زیرا ارتش چین اقدامات تهاجمی‌تری را در آنجا انجام می‌دهد. و دولت او تایوان را وادار کرده است تا تسلیحات انباشته کند تا تبدیل به “خارپشتی” شود که بتواند از تهاجم ارتش آزادیبخش خلق جلوگیری کند.

مشاوران ارشد آقای بایدن گفته اند که او در جریان گفتگوهای خود درباره منافع آمریکا در تایوان “مستقیم و صادقانه” صحبت کرده است. اما آقای شی در هشدارهای خود از زبان تهاجمی تری استفاده کرده است: به گفته وزارت امور خارجه چین، او به رئیس جمهور گفت: “کسانی که با آتش بازی می کنند توسط آن نابود خواهند شد.”

یک مقام ارشد دولت بایدن که به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد تا آزادانه صحبت کند، گفت که انزوای آقای شی در طول همه‌گیری ویروس کرونا – او از زمان شروع همه‌گیری فقط یک بار به خارج از کشور سفر کرده است – درک انگیزه‌های او را سخت‌تر کرده است. این مقام گفت که مقامات آمریکایی و رهبران متحد در بالی برای ارسال پیامی واحد در مورد موضوعات مهم کار خواهند کرد، زیرا برای آقای شی “مفید” خواهد بود که بداند کشورهای بزرگ در تفکر خود همسو هستند.

قبل از اینکه آقای بایدن انتخاب شود، آقای شی به اظهارات بدبینانه یک رئیس جمهور آمریکا عادت کرده بود. ترامپ در سال 2020 گفت: “او برای چین است، من برای ایالات متحده هستم، اما غیر از این، ما یکدیگر را دوست داریم” – اما به همان اندازه توانمند بود. از اینکه ولنتاین خود را با فحاشی در مورد تجارت و ویروس کرونا بسته است. در ظاهر اوایل این ماهآقای ترامپ دوباره از آقای شی تمجید کرد و او را “رئیس جمهور مادام العمر” و “شاه” خواند.

در مقابل، رابطه با آقای بایدن با سوء ظن فزاینده متقابل و تشدید درگیری مشخص می شود – از نظر مقامات آمریکایی، بیشتر آن ناشی از تلاش آقای شی برای کسب قدرت و اعتبار در سطح شخصی و ملی است.

اگرچه او با چالش های حاکمیتی مواجه است، اما آقای شی، بر خلاف آقای بایدن، خود را در اوج قدرت سیاسی خود می بیند. او بزرگان حزب کمونیست را هدایت کرد تا تکرار جدید کمیته هفت نفره دائمی دفتر سیاسی و سایر رده‌های بالای حزب را با وفادارانش آماده کنند. هیچ رقیب یا جانشین داخلی آشکاری وجود ندارد.

آقای شی با مانور برای ماندن در قدرت به عنوان دبیر حزب برای بیش از دو دوره پنج ساله، از هنجارهای اخیر خارج شد، این تمدید ماه گذشته در بیستمین کنگره حزب اعلام شد.

یوئن یوئن آنگ، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه میشیگان، گفت: «کلیشه واشنگتن در مورد حزب کمونیست به عنوان یک حزب یکپارچه ناقص بود، زیرا در واقع تنوع، مخالفت و مخالفت در حزب وجود داشت. اما تثبیت کامل قدرت شی در بیستمین کنگره حزب اکنون این کلیشه را تأیید می کند. این برداشت بایدن را تأیید می کند که رقابت ایالات متحده و چین یک نبرد اخلاقی و وجودی بین دموکراسی و خودکامگی است.

برای خلاصی از شر مخالفان در داخل حزب، آقای شی پس از اینکه در سال 2012 رهبر چین شد، ماه‌ها پس از سفر به ایالات متحده به دعوت آقای بایدن، بی‌رحمانه عمل کرد. او یک کمپین به اصطلاح مبارزه با فساد را آغاز کرد که منجر به پاکسازی احزاب شد. آقای بایدن و دیگر مقامات آمریکایی انتظار داشتند که آقای شی از سنت حکومت اجماع پیروی کند.

کوین راد، رئیس انجمن آسیایی و نخست وزیر سابق استرالیا، گفت که آقای شی از دیگر رهبران چینی که از مائو پیروی کردند فاصله گرفت – او “دوران حکومت عملگرا و غیر ایدئولوژیک را به یک توقف ناگهانی رساند.”

آقای راد در مقاله ای جدید درباره آقای شی در امور خارجه می نویسد: «به جای آن، او شکل جدیدی از ناسیونالیسم مارکسیستی را توسعه داده است که اکنون نمایش و محتوای سیاست، اقتصاد و سیاست خارجی چین را شکل می دهد. «در زمان شی، ایدئولوژی بیشتر از برعکس، سیاست را هدایت می‌کند.»

برخی از مقامات و تحلیلگران آمریکایی با توصیف “مارکسیستی” مخالف هستند، اما می گویند شکی وجود ندارد که آقای شی امنیت ملی، کنترل اجتماعی و اقتدارگرایی تسلیم ناپذیر را به عنوان پایه های حکومت داری در اولویت قرار داده است – برخلاف ایدئولوژی آقای بایدن، یک اعتقاد اساسی به دموکراسی.

این امر در سیاست‌های تندرو آقای شی در مورد همه‌گیری، مناطق اقلیت‌های قومی و هنگ‌کنگ، و همچنین تحرکات ارضی و فعالیت‌های نظامی در اطراف تایوان و سایر نقاط آسیا آشکار شده است و او را در تضاد مستقیم با آقای بایدن قرار داده است.

مقامات آمریکایی بحث می کنند که آیا آقای شی واقعاً خود را شخصیتی مسیحایی همتراز با مائو می بیند یا خیر. اگر چنین است، برخی می گویند، او ممکن است با در نظر گرفتن تایوان تحت حاکمیت حزب کمونیست، میراث خود را مهر و موم کند.

تایوان و مسائل امنیتی محور اصلی هر گفتگوی رهبری بین آقای بایدن و آقای شی بوده است و بر اصرار آقای بایدن مبنی بر اینکه ایالات متحده و چین می توانند در مورد تغییرات آب و هوا، امنیت بهداشت و سایر بحران های جهانی همکاری کنند، تحت الشعاع قرار می دهد. مقامات آمریکایی در بالی نیز همین انتظار را دارند.

خانم آنگ گفت: «به طور طبیعی، شی احساس خطر می کند: او می داند که در دوران بایدن، حزب کمونیست چین یک رقیب قدرتمند و مصمم دارد. “جنگ سرد جدید اینجاست که باقی بماند و تشدید خواهد شد.”