مدیران گالری هشدار دادند که فعالان آب و هوا که به هنر حمله می کنند شکنندگی آثار را «به شدت دست کم می گیرند» | هنر

مدیران تقریباً 100 گالری هشدار داده اند که فعالان آب و هوا که شاهکارهای سراسر جهان را هدف قرار می دهند کاملاً از ظریف بودن این آثار آگاه نیستند و می گویند که از این حملات “عمیقاً متزلزل” شده اند.

امسال، آثار هنری معروف مورد حمله معترضان گروه‌های فعال مختلف قرار گرفته‌اند که خواستار اقدام در مورد بحران آب و هوا بودند. این حوادث شامل پرتاب پوره سیب زمینی به سمت تابلوی نقاشی کلود مونه در موزه پوتسدام توسط یک گروه محیط زیست آلمانی، پرتاب سوپ گوجه فرنگی روی گل آفتابگردان ونسان ون گوگ در گالری ملی لندن، فعالان سازمان Just Stop Oil در گالری ملی لندن، پاشیدن سوپ نخود فرنگی بر روی شاهکار ون گوگ است. در رم، مبارزان شورش انقراض یک تابلوی پیکاسو را در ملبورن هدف قرار می دهند و فعالانی که خود را به آثار هنری بوتیچلی، بوچیونی، ون گوگ و دیگر استادان قدیمی می چسبانند.

اخیراً، در روز چهارشنبه، دو معترض از گروه یارانه‌های سوخت فسیلی را متوقف کنید، روی قوطی‌های سوپ کمپبل اثر اندی وارهول در گالری ملی استرالیا در کانبرا خط کشیدند.

«در هفته‌های اخیر، چندین حمله به آثار هنری در مجموعه‌های موزه‌های بین‌المللی صورت گرفته است. مدیران گالری و موزه در بیانیه مشترکی که در فضای مجازی منتشر شد، نوشتند که فعالان مسئول آنها، شکنندگی این اشیای غیرقابل جایگزین را که باید به عنوان بخشی از میراث فرهنگی جهانی ما حفظ شود، به شدت دست کم می گیرند.

ما به عنوان مدیران موزه که مراقبت از این آثار را به عهده دارند، عمیقاً از خطر مخاطره آمیز آنها متزلزل شده ایم.

در ادامه بیانیه آمده است: «موزه‌ها مکان‌هایی هستند که افراد با پیشینه‌های مختلف می‌توانند در آن گفتگو کنند و بنابراین گفتمان اجتماعی را امکان‌پذیر می‌سازند». از این نظر، وظایف اصلی موزه به عنوان یک نهاد – جمع آوری، تحقیق، اشتراک گذاری و حفظ – اکنون بیش از هر زمان دیگری مرتبط است. ما به دفاع از دسترسی مستقیم به میراث فرهنگی خود ادامه خواهیم داد. و ما موزه را به عنوان یک فضای آزاد برای ارتباطات اجتماعی حفظ خواهیم کرد.»

این بیانیه توسط تقریباً 100 مدیر مؤسسه های بلندپایه امضا شد که بسیاری از آنها قبلاً مورد هدف فعالان قرار گرفته اند.

امضاکنندگان شامل روسای موزه هنر متروپولیتن، موزه هنر مدرن و موزه گوگنهایم در نیویورک هستند. موزه بریتانیا، موزه ویکتوریا و آلبرت و گالری ملی در لندن؛ مجموعه Galleri degli Uffizi و Peggy Guggenheim در ایتالیا؛ موزه لوور، موزه اورسی، مرکز پمپیدو و موزه ملی پیکاسو-پاریس در فرانسه؛ و موزه ملی دل پرادو و موزه گوگنهایم بیلبائو در اسپانیا.

تا به حال، بیشتر گالری‌ها پس از این حملات، محتاط مانده‌اند و نمی‌خواهند توجه را به آن‌ها یا پروتکل‌های امنیتی‌شان جلب کنند. پس از تخریب اثر وارهول در کانبرا، سخنگوی گالری ملی استرالیا گفت: “گالری ملی مایل به تبلیغ این اقدامات نیست و هیچ نظر دیگری ندارد.”

هیچ یک از آثار مورد هدف آسیب ماندگاری نداشته است زیرا بسیاری از آنها با شیشه پوشانده شده اند. به نظر می رسد فعالان اقلیم، معروف ترین آثار را نه برای آسیب رساندن به آنها، بلکه برای جلب توجه رسانه ها به آسیب های پایدار بحران آب و هوا، هدف قرار داده اند.

در جریان حمله به گل آفتابگردان ون گوگ در لندن، معترضان فقط توقف نفت فریاد زدند: «چه چیزی ارزش بیشتری دارد؟ هنر یا زندگی؟ ارزشش بیشتر از غذاست؟ ارزشش بیشتر از عدالته؟ آیا شما بیشتر نگران حفاظت از یک نقاشی هستید یا حفاظت از سیاره و مردم ما؟»

Last Generation، گروه محیط زیست آلمانی که پشت حمله به نقاشی مونه قرار داشت، پس از آن در پستی این احساس را تکرار کرد و پرسید: “چه چیزی ارزش بیشتری دارد، هنر یا زندگی؟”

سازمان آمریکایی حامی اعتراضات نفتی فقط توقف کن، صندوق اضطراری آب و هوا، وعده داده است که اعتراضات در سراسر اروپا و ایالات متحده ادامه خواهد داشت.

مارگارت کلاین سالامون، مدیر اجرایی صندوق اضطراری آب و هوا، گفت: “اعتراضات بیشتری در راه است، این یک جنبش به سرعت در حال رشد است و امیدوارم دو هفته آینده شدیدترین دوره اقدامات اقلیمی تا به امروز باشد.” “پس دست و پنجه نرم کن.”