فقرا را تنبیه کنید، از ثروتمندان محافظت کنید – این همان محافظه‌کاران قدیمی است، همان جنگ طبقاتی قدیمی | آدیتیا چاکرابورتی

دبلیوکلاه دولت این است؟ شما تقریباً می توانید این گیج را در چهره کارشناسان در حالی که سعی می کنند آن را حل کنند، ببینید. آیا این دیکتاتوری تکنوکراتیک جرمی هانت است یا بداخلاقی پیش پا افتاده مافیوز پوندفروشی گاوین ویلیامسون؟ آیا ریشی سوناک برادرش امانوئل ماکرون را در آغوش می‌گیرد یا سوئلا براورمن که «متجاوزان» را می‌کوبد؟ آیا این اداره عاقلانی است که در تایمز با ظاهری صاف و صفحه گسترده صحبت می کنند یا بربرهای شادی که دیلی میل به آنها دستور داده است؟

بستگی به این دارد که چگونه به شکلی که سیاست بریتانیا از سال 2010 به خود گرفته است نگاه کنید. از حزبی که از آن زمان کشور را اداره می کند، معمولاً یک داستان ساده نقل می شود. به این ترتیب است: از سال 2010 تا 2016، محافظه‌کاران یک باشگاه میانه‌روی خوش صحبت و حرفه‌ای بودند. درست است، ناخوشایندی در مورد کاهش هزینه ها وجود داشت – اما ازدواج همجنس گرایان، هاسکی ها و هودی ها و المپیک لندن را فراموش نکنید!

سپس برگزیت آمد که محافظه‌کاران را دیوانه، بد و کاملاً بداخلاق کرد. آنها تبدیل به شیپورهای راست‌گرا شدند، جنگ‌های فرهنگی احمقانه به راه انداختند و دروغ‌های فاحشی می‌گفتند. در 12 سال بین دیوید کامرون و بوریس جانسون، آنها از مرکزگرایان داووس به طرفداران برگزیت شکسته تبدیل شدند. و بنابراین برای سوناک، که تبدیل به مردی شده است که بسیاری در طبقات سیاسی امیدوارند بازگشت به دولت بزرگ باشد.

یک داستان خوب، باید اعتراف کنید. فقط حیف که درست نیست اجازه دهید این تفسیر نفس گیر را نادیده بگیریم که مسح سوناک لحظه بزرگی برای سیاست نژادی در بریتانیا بود. خب، جنگ Braverman با مهاجران نیز یک لحظه بزرگ است، اما نیم اینچ ستون نمی شود. از پریتی پاتل گرفته تا کیمی بادنوچ، تنوع در تیم آبی همیشه توسط روزنامه ها سرود می شود – حتی با نادیده گرفتن نحوه استفاده منظم از وزرای سیاه و قهوه ای برای مقابله با حملات به افراد سیاه پوست و قهوه ای.

مهم نیست که چقدر ثابت مانده است. بسیاری از چهره‌ها، از لیز تراس گرفته تا مایکل گوو، در دهه گذشته مانند بسیاری از سیاست‌ها ثابت مانده‌اند. طرح ظاهراً رادیکال کواسی کوارتنگ برای رشد، ایده های جرج آزبورن را در مورد کاهش مالیات شرکت ها و حذف بالاترین نرخ مالیات بر درآمد را در بر گرفت. او فقط آنها را با سرعتی سرسام آور مستقر کرد، گویی تمام بودجه های ائتلاف را بر اساس آهنگ بنی هیل تنظیم می کرد.

در واقع، بزرگترین عنصر گمشده در این داستان فرضی دو نیمه محافظه‌کار، اقتصاد است – به‌ویژه، نوعی اقتصاد ریاضتی که در بودجه پنجشنبه آینده بر کشور تحمیل خواهد شد. آن زمان است که هانت سعی می کند 50 تا 60 میلیارد پوند از اقتصاد خارج کند که بخش عمده ای از این پول از خدمات عمومی ما می آید. این نه دومین، بلکه سومین موج ریاضت اقتصادی از سال 2010 خواهد بود (بسیاری کاهش هایی را که توسط سوناک در رتبه 11 انجام شد، با کاهش همه گیر فراموش می کنند). هر کدام در مورد نظم دادن به مردم فقیر و حمایت از ثروتمندان بوده اند و هر کدام با موج تازه ای از اقتدارگرایی همراه بوده اند. فقط نگاه کنید که آنها امسال در قانون پلیس، جنایت، مجازات و دادگاه چه معرفی کردند، اعتراضات را ممنوع کردند و کسانی را که در آن شرکت می کنند به مدت یک سال حبس کردند.

اول پول ما را دزدیدند، بعد حق اعتراض ما را گرفتند. و حالا حق اعتصاب را از ما هم می گیرند. همان نخست وزیری که چند روز پیش روی پله های داونینگ استریت ایستاد و قول “صداقت و پاسخگویی” را داد، با دو حمله قانونی جداگانه به حقوق کارگران برای انجام اقدامات صنعتی – حتی اجازه دادن به کارکنان استخدام شده آژانس را برای شکستن آنها ادامه می دهد. اعتصاب می کند.

فریب نخورید که یک توریسم لیبرال و خوب قبل از برگزیت وجود دارد که سعی می کند از زیر هیولای در حال ریزش پس از 2016 خارج شود. سوناک که به عنوان صدراعظم سالانه 1000 پوند از اعتبار جهانی را کاهش داد، درست زمانی که هزینه های زندگی اضطراری بالا گرفت، از همان پارچه براورمن که می خواهد معترضان آب و هوای “توفو خوار” را به خاطر چیزی سرکوب کند، کوتاه شده است. به اندازه ایجاد سر و صدای زیاد بی اهمیت است. آنها نژادهای مختلف محافظه کار نیستند، چه رسد به ایدئولوگ های رقیب. آنها هر دو از منافع ثروتمندان، روسای شرکت و صاحبان دارایی های بزرگ در برابر بقیه محافظت می کنند. میخ های فلزی وحشیانه ای را به تصویر بکشید که در کفی براق مشکی براق آکسفورد جاسازی شده اند: این شکل حکومتی است که اکنون با آن روبرو هستیم.

بگذارید آن را ریاضت اقتدارگرایانه بنامیم، زیرا این یک ایدئولوژی با سابقه طولانی و وحشتناک است. در کتاب جدیدی با عنوان نظم سرمایه: اقتصاددانان چگونه ریاضت را اختراع کردند و راه را به سوی فاشیسم هموار کردند، مورخ اقتصادی کلارا ای ماتی به ما یادآوری می کند که بزرگترین ریاضت اقتصادی که بریتانیا تا کنون با آن مواجه شده است، در دوران آزبورن یا مارگارت تاچر نبود، بلکه در اوایل دهه 1920 بود. وایت هال هزینه های کوتاه مدت را 20 درصد کاهش داد. دستمزدها کاهش یافت، در حالی که اقتصاد در بیشتر دهه فلج شده بود. تکنوکرات‌های بانک انگلستان اذعان کردند: «فرآیند کاهش قیمت‌ها… باید برای برخی از طبقات جامعه، لزوماً یک روند دردناک باشد» که حداقل صادقانه‌تر از این است که همانطور که کامرون اعلام کرد، «ما همه هستیم». در این با هم».

طبقات کارگر در بریتانیا از قتل عام جنگ بزرگ بیرون آمدند و خواستار مراقبت های بهداشتی جهانی و مسکن عمومی شدند. فقیرسازی اجباری این خواسته ها را از بین برد و رادیکال ها را رام کرد. فقط این نبود که دولت حق اعتراض را سرکوب کرد. همانطور که ماتی می نویسد، ریاضت «جایگزین های سرمایه داری را سلب کرد». تخیل سیاسی مردم را خاموش کرد.

ماتی به این واقعیت اشاره می کند که موسولینی در زمان به دست گرفتن قدرت، به عنوان یک سیاستمدار ریاضتی ظاهر شد. او در اولین سخنرانی خود در مجلس اعلام کرد: «صرفه جویی، کار، انضباط… بودجه باید هر چه زودتر متعادل شود». وزرای او از سیاست کاهش هزینه‌ها در بریتانیا الهام گرفتند – صحبت‌هایی که توسط تایمز و اکونومیست مطرح شد. در بانک انگلستان، یک یادداشت فوق‌العاده منتشر شد که توسط متی کشف شده است. با عنوان ایتالیای فاشیست – روش‌های فاشیستی، استدلال می‌کرد: «مردم ایتالیا از نوادگان بردگان رومی هستند… موسولینی و فاشیست‌هایش قدرت را به دست گرفتند و نظم را برقرار کردند… و مردم فریفته بردگی شدند که قرون زیادی نصیبشان شده بود. ”

ریاضت یک جنگ طبقاتی یک طرفه است که به تعداد زیاد انجام می شود و توسط اصطلاحات تخصصی اقتصاددانان از آن دفاع می شود. و هنگامی که این ترفند انجام نشود، مخالفان را می توان ساکت کرد. در حال حاضر، شما می توانید نیروهای قانون و نظم را در حال جمع آوری ببینید. نیک تیموتی، دست راست سابق ترزا می، در تلگراف علیه “ضعیف پلیس” در مرزهای ما و اعتراضات اعتراض می کند در حالی که معاون نخست وزیر، دومینیک راب، می خواهد قوانین حقوق بشر ما به طور کامل پاره شود.

سرکوب مالیه عمومی، سرکوب بی نظمی عمومی: این دو در دهه 80، در دهه 2010 با هم رفتند – و اینها همان چیزی هستند که اکنون در پیش است.