هتل ها، دزدان و هنر گرافیک: زندگی در اردوگاه در جام جهانی لیگ راگبی | لیگ جهانی راگبی 2021

جیمهمانانی که هفته گذشته از آسانسور در طبقه اول یک هتل نسبتاً هوشمند در مرکز شهر لیورپول خارج می شدند، اگر در جستجوی اتاق صبحانه به جای راست به چپ بپیچند، شوکه می شدند. آن‌ها می‌توانستند با ناتان براون، ستاره NRL، که فقط زیر شلوارش را پوشیده بود، وارد شوند و ماساژ بگیرند. به زندگی در اردوگاه در یک جام جهانی خوش آمدید: یک طرف هزینه‌ها، شهرت بین‌المللی طرف دیگر.

در ماه گذشته از کنار هر هتل زنجیره‌ای چهار ستاره در مرکز شهر انگلیسی پرسه بزنید و احتمال معقولی وجود داشت که اتوبوس تیمی را در بیرون ببینید. انگلیس و استرالیا – که می توانستند هزینه اقامت پنج ستاره را بپردازند – در منچستر کمپ برپا کردند. ایرلند و جامائیکا در لیدز ایتالیا و تونگا در لیورپول، اسکاتلند در نیوکاسل و فیجی در هال بودند.

هر تیم تمایل دارد دو طبقه را اشغال کند: یکی از اتاق‌های خواب، دیگری با اتاق‌های جلسه و ماساژ، و قسمت غذاخوری خود. اینها به صورت اسپارتی شروع می شوند و در نهایت با زباله های ده ها ورزشکار جوانی که در جاده زندگی می کنند، پر می شوند. همه جا کیسه‌هایی وجود دارد، تخت‌خواب‌های موقت، میزهایی از ویتامین‌ها و شیک‌های پروتئینی، پیراهن‌هایی برای امضا، پروژکتورها و صفحه‌های تلویزیون، تخته‌های سفید با برنامه‌ریزی‌های آن روز، فهرستی از الزامات بلیط رایگان و در یک مورد، یک بلیط بسیار نامناسب (اما مسلماً با طراحی عالی ) کارتون گرافیکی یکی از کارکنان در حال ارتکاب عمل جنسی. اتاق‌های تیم نیز احساساتی‌ترین لحظات را می‌بینند: بازیکنان در حالی که داستان‌های «سفر به پیراهن» خود را به اشتراک می‌گذارند و پیام‌های ویدیویی خانواده‌هایشان را تماشا می‌کنند، اشک می‌ریزند.

عرضه بی‌پایان غذاهای گرم و دسرهای خوشمزه در اتاق‌های ناهارخوری، کارکنان غیربازیکن را با یک معضل مواجه می‌کند: هر روز سه‌بار در آن‌ها غذا بخورند و اندازه‌شان را افزایش دهند یا به یک مصرف معقول پایبند باشند.

به نظر می رسد بسیاری از مهمانان عادی هتل برای بازیکنان غافل هستند، اما دسترسی به همه مناطق برای یک فرصت طلب می تواند بسیار آسان باشد، همانطور که لبنان متوجه شد که اتاق تیم آنها در منچستر یک شبه خالی شد – از جمله چندین لپ تاپ متعلق به مربی مایکل چیکا. دزد دیگری دوباره تلاش کرد، اما بازیکنان سدرز او را در خیابان تعقیب کردند. کلیپ دوربین مداربسته در فضای مجازی منتشر شد.

پیدا کردن هتل های چهار ستاره در عرض چند دقیقه با امکانات آموزشی مناسب سخت تر از آن چیزی است که فکر می کنید. ولز – و سپس پاپوآ گینه نو – در خارج از پرستون ماندند، تنها چند دقیقه از زمین تمرین خود فاصله داشتند، در حالی که ایتالیا یک ساعت در روز را به پیاده روی از مرکز لیورپول تا سنت هلن می گذراند، جایی که آنها در ورزشگاه مشترک با اعضای یک باشگاه سلامت گران قیمت بودند. . یک تیم مجبور شد منطقه اجتماعی را در پایگاه خود خالی کند تا جایی برای بیداری در یک وقت ناهار باز شود، بازیکنانی با شلوارک گل آلود و پاهای جوراب‌دار که به طرز بی‌رحمانه‌ای روی عزاداران لباس سیاه می‌فشارند.

یک ماه در کمپ به معنای زمان زیادی برای کشتن است، اما یافتن سرگرمی برای کسانی که در هتل های مرکز شهر هستند مشکلی نیست. یکی از تیم‌های قبلی کانگوروها از ARL خواست پایگاه تور خود را از منچستر به لیدز منتقل کند، زیرا زنان ساکن کوتونوپلیس نمی‌دانستند چه کسانی هستند، اما حرفه‌های آنها زنان را در وست سواری جذب می‌کرد.

در روزهای استراحت، بازیکنان زیادی از اقوام و دوستان خود دیدن می کنند. بازیکنان اسکاتلند در دریای شمال شنا کردند. ایتالیا از آنفیلد بازدید کرد و به موزه موسیقی رفت. بعدازظهرهای دیگر مملو از مشارکت اجتماعی بود: مربیگری در مدارس و باشگاه‌های آماتور، ملاقات با خیریه‌ها، و جشن گرفتن در سالن‌های شهر.

برخی از مربیان خوشحال بودند که بازیکنان محلی برای شب به خانه بروند – حتی برای بازیکنان پاره وقت نیز شناخته شده است که در یک روز استراحت یک روز کار می کنند. مربیان رسمی بیشتر از همه می خواهند که هر روز عصر به اردو برگردند.

زندگی در هتل ها و تمرین بیشتر روزها برای بازیکنان حرفه ای NRL و Super League چیز جدیدی نیست، اما برای بسیاری از بازیکنان نیمه وقت در جام جهانی یک تجربه یادگیری است. شین توال، وینگر اسکاتلندی، که برای Barrow Raiders بازی می‌کند و هفته‌ای سه شیفت طولانی به‌عنوان کارگر فولاد در زیردریایی‌ها کار می‌کند، می‌گوید: «ساعت 5.30 صبح از خواب بیدار می‌شود و در یک شیفت 12 ساعته کار می‌کند. «بیدار شدن در ساعت 8 صبح، صرف صبحانه و رفتن به باشگاه در مقایسه با آن یک تعطیلات بود. اما مسابقات با سوپرلیگ متفاوت است: شما به جای اینکه هر روز بعدازظهر به خانه بروید، هفته ها با هم زندگی می کنید. من از زندگی تمام وقت ناامید نیستم. من شغل مطمئنی دارم و آرام هستم، بنابراین اکنون برای من زندگی یا مرگ نیست.»

بسیاری از جوخه‌ها هر بار که حرکت می‌کنند، هم اتاقی‌های خود را تغییر می‌دهند، اما توال ترجیح داد سه هفته با سام لاکلی زندگی کند. “چند روزی در ادینبورگ بودیم و به آنها گفته شد که در مورد الگوهای خواب یکدیگر بدانیم و اگر می خواهید وقتی به نیوکاسل نقل مکان کردیم، تعویض کنیم، اما من و سم خوب بودیم و با هم ماندیم.”

یک یا دو هفته در یک هتل می‌تواند خوشبختی باشد، اما زندگی در خارج از چمدان به مدت شش هفته، همانطور که فینالیست‌ها تجربه خواهند کرد، در کل چشم‌انداز دیگری است. هر تیم حداقل یک بار قبل از اینکه در مراحل حذفی به جاده برود، هتل ها را جابه جا کرد. تول می‌گوید: «ما سه شب در یک کلوپ کانتری در نزدیکی کاونتری برای بازی استرالیا داشتیم. “این وسط گروه بود، بنابراین همه چیز را برای همه ما تازه کرد.”

در حالی که انگلیس، استرالیا و نیوزلند توانستند به هر یک از اعضای تیم در مرحله گروهی ظاهر شوند، توال یکی از ده ها بازیکنی بود که حتی یک دقیقه هم بازی ندیدند. برخی از آنها آماتورهای مسابقات داخلی، جوانان بدون بازی، مصدوم یا تعویض‌های دیرهنگام بودند که انتظار بازی نداشتند. دیگران، مانند تول – و مایکل وارد، مهاجم ایرلند، که شغل خود را به عنوان معلم ریاضی ترک کرد تا به این هدف متعهد شود – می‌توانست انتظار داشته باشد که در مرحله‌ای از آنها استفاده شود و فقط در هر روز 17 بازی کنار گذاشته شوند.

قبل از اینکه مربی تیم را روی تخته سفید بنویسد، این نوشته برای برخی از بازیکنان روی دیوار بود. توال که به سه بازی ملی خود در اسکاتلند اضافه نکرد، می‌گوید: «بعد از اینکه ایتالیا را شکست ندادیم، در ذهنم تردید ایجاد شد که شاید این احتمال وجود داشته باشد که بازی نکنم. قبل از بازی استرالیا یک چرخش کوتاه وجود داشت، بنابراین فکر کردم او [coach Nathan Graham] ممکن است تیم را بچرخاند چند مصدومیت وجود داشت، بنابراین مجبور شدیم شرایط را تغییر دهیم و در یک مرحله من در تمرینات تیم بودم، اما وینگرها در نهایت خوب بودند. کمی ناامید شدم اما همچنان از آن لذت بردم.»

پس از اقامت در نیوکاسل، شفیلد و ورسلی، تور انگلیس آنها را روز پنجشنبه قبل از نیمه نهایی آنها در امارات در روز شنبه به Canary Wharf می برد. استرالیا، نیوزلند و ساموآ نیز وسایل خود را جمع می کنند، زیرا می دانند که روز یکشنبه به فرودگاهی می روند یا برای آماده شدن برای فینال به کمپ بازخواهند گشت. هر اتفاقی که بیفتد، اکثر بازیکنان بی سر و صدا راحت می شوند که به زودی به تختخواب خود باز می گردند، اما ممکن است متوجه شوند که مجبورند آنها را – و صبحانه خود – چیزی که سیستم را شوکه کند.

آنچه آنها گفتند

پس از اینکه انگلیس در سه مسابقه به تساوی مطلوب رسید، مربی زنان جزیره کوک، آنتونی ماتوآ، پیشنهادی برای نقل قول از مسابقات کرد و گفت: «ما در اینجا برای زندگی‌مان در استخر مرگ می‌جنگیم، در حالی که انگلیس آنجا در حال استراحت است. اطراف در استخر آبگرم.»

اخبار درباره: جک براون، ویلچر انگلستان

کسانی که قبلا لیگ راگبی با ویلچر را تماشا نکرده بودند تحت تأثیر انگلیس قرار گرفتند. سپس جک براون آمد و ما شگفت زده شدیم. مشخص شد که چرا براون که در هالیفاکس به دنیا آمده و اکنون در تاونسویل مستقر است، بهترین بازیکن سال جهان است. براون در سال 2005 با این ورزش آشنا شد، زمانی که برادرش پاهای خود را به دلیل مننژیت از دست داد و با هم شروع به بازی کردند. توانایی او در انحراف بدن باریک خود در خط دفاع و فرو بردن شانه هایش برای جلوگیری از تکلگرهای احتمالی فوق العاده است.

خاطره جام جهانی

ساموآ هفتمین کشوری شد که از زمانی که در سال 1995 معرفی شد به نیمه نهایی جام جهانی رسید. برای اولین نیمه نهایی، به نظر می رسید که نیمی از ولز در اولدترافورد فرود آمده باشد، جایی که تیم پر ستاره آنها که تبدیل به اتحادیه شده بودند 25 شکست خوردند. -10 توسط انگلیس. روز بعد در هادرزفیلد، نیوزلند با نتیجه 20-6 به استرالیا رسید تا یک دقیقه مانده به پایان بازی به تساوی برسد. تلاش متیو ریج برای تبدیل شدن به گل به بیرون رفت، و همچنین تلاش برای گلزنی در آخرین نفس او. کانگوروها جان سالم به در بردند، در وقت اضافه پیروز شدند و در فینال ومبلی 16 بر 8 انگلیس را شکست دادند.

خارج از ضبط

تعداد زیادی از بازیکنان با همسران آینده خود در جام جهانی ملاقات می کنند، اما تعداد کمی از آنها می توانند آن را با نامزدی شروع کنند و به ازدواج پایان دهند. این اتفاق برای رایان بریرلی، نایب کاپیتان اسکاتلند رخ داد، که ازدواج او دو بار در طول همه گیری همه گیر به تعویق افتاد. مربی ناتان گراهام موافقت کرد که به بریلی چند روز مرخصی بدهد تا عقد ازدواج کند، اگرچه آسیب دیدگی زانو باعث شد که ستاره سالفورد هم نابودی کانگوروها و هم شکست غرورآفرین فیجی را از دست بدهد.

بدون نیاز به کلاه ایمنی را دنبال کنید توییتر و فیس بوک