برای برونی جیمز نام پدرش هم یک نعمت است و هم یک نفرین | بسکتبال

دبلیولبرون جیمز به عنوان یک استعداد در حال رشد بسکتبال دبیرستانی، جلد مجلات و روزنامه ها را زیبا می کرد، این رویای آمریکایی بود که نوشته بزرگی بود: زندگی در حال حرکت از فقر به سوی رفاه. این جلدها حاوی وعده هایی بود که لبرون از آن زمان تاکنون بارها در کلیولند، میامی و لس آنجلس به آن عمل کرده است. حالا ظاهراً این بازیکن 37 ساله همه چیز را دارد، از عناوین NBA گرفته تا جوایز MVP گرفته تا نقش‌های سینمایی، شرکت سازنده خودش، ثروت خالص میلیارد دلاری، همسر و سه فرزند.

اما – صحبت از آن کودکان – چه معنایی دارد که آنها فرزندان یکی از مشهورترین افراد جهان باشند؟ خب، برونی، پسر لبرون، همین الان به این موضوع پی می‌برد، مخصوصاً وقتی صحبت از رویاهای این جوان 18 ساله برای دنبال کردن راه پدرش به عنوان یک بازیکن NBA باشد. برونی هم سن پدرش است که لبرون تصمیم گرفت حرفه ای شود و نام خود را در دوره دبیرستان در درفت NBA وارد کند (چیزی که دیگر توسط قوانین لیگ مجاز نیست). البته برای برونی زود است، اما نتایج متفاوت بوده است. و در حالی که تقریباً مطمئناً او مانند لبرون به یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران تبدیل نخواهد شد، او قبلاً سهم قابل توجهی از افتخارات خود را به دست آورده است – چیزی که فرزندان اسطوره های دیگر مانند مثلاً مایکل جردن نتوانسته اند به دست آورند.

او می‌تواند دومین تیرانداز برتر لیست فعلی لیکر باشد… همین الان،” نوشت ریچارد جفرسون، تحلیلگر NBA و هم تیمی سابق لبرون در ماه اکتبر در توییتر، یک حلقه برجسته اخیر از برونی را به اشتراک گذاشت، که در آن دیده می شود که این نوجوان در اولین فصل خود در دبیرستان معتبر سیرا کانیون 31 امتیاز از دست داده است (اگرچه، با توجه به مشکلات فعلی لیکرز. ، ممکن است تعریف بزرگی نباشد).

“دوست دارم بازی او را تماشا کنم” توییت کرد جمال کرافورد، کهنه‌کار و تحلیلگر NBA. “شیش!!!” توییت کرد استفن کری، در حال اشتراک گذاری یک دانک بزرگ توسط برونی از تابستان امسال.

اما این جملات ستایش آمیز تمام آن چیزی نیست که برونی پیش آمده است. وقتی فرزند یک افسانه هستید، راه رفتن تقریباً غیرممکن است. چگونه می توان واقعاً انتظارات را برآورده کرد، وقتی لبرون جیمز است، چگونه می تواند از پدر خود پیشی بگیرد؟ در واقع، لبرون، که پدر برونی تنها 19 سال داشت، می‌گوید که بعداً از نامگذاری پسرش به نام خود (برونی با نام لبرون ریمون جیمز جونیور) به دلیل فشارهایی که به او وارد می‌کند، پشیمان شد.

در پادکست اخیر، بیل سیمونز و برایان ویندهورست در مورد چگونگی پایان دادن به حرفه لبرون در NBA صحبت کردند. لبرون گفته است که بخشی از آن احتمالاً (امیدوارم؟) شامل تیم شدن با برونی خواهد بود. اما برای برونی، که یک گارد 3 اینچی 6 فوتی است که ظاهراً از استعداد دنیای دیگر پدرش برخوردار نیست، این ممکن است کشش باشد.

سیمونز می‌گوید: «به نظر می‌رسد که او فرصتی برای انجام دادن دارد، این است که چندین سال در کالج بازی کند و سپس به طور بالقوه در لیگ به عنوان فردی که می‌تواند یک گارد دفاعی و ورزشکار باشد که می‌تواند سه گل بزند، لیگ شود.»

ویندهورست اضافه کرد: «او بازی را به شیوه‌ای درست انجام می‌دهد» – که دقیقاً تأیید زنگی نیست. اگرچه، باز هم، برای قضاوت زود است (شاید خیلی زود است).

آیا بازی کردن “روش صحیح” کافی است؟ نه فقط برای لیگ، بلکه برای تحمل بار انتظارات اطلسی؟ شاید هم بشه. وقتی برونی نه ساله بود، مربی بسکتبال مردان ایالت اوهایو، تاد ماتا، به شوخی گفت که باید به او بورسیه تحصیلی بدهد. برونی در 12 سالگی پیشنهادهای بورسیه دیگری نیز دریافت کرده بود. او قبلاً با NIL قرارداد امضا کرده است نایک و Beats By Dre، و میلیون ها فالوور اینستاگرام دارد. کن گریفی جونیور، کسی که می‌داند پسر یک اسطوره ورزش بودن چگونه است، گفته است که در بازی خواهد بود وقتی برونی و لبرون واقعاً با هم متحد می شوند. این امتیاز پسر لبرون بودن است: توجه. اما توجه باعث ایجاد شغل نمی شود. در نهایت استعداد، مهارت و سخت کوشی انجام می شود.

امروز، قبل از اینکه سال آخرش تا حد زیادی شروع شود، برونی به عنوان یک استعداد چهار ستاره (نه پنج ستاره) در نظر گرفته می شود که در رتبه دو رقمی متوسط ​​به پایین در کلاس خود قرار دارد. و شک و تردید هم وجود دارد. شاید مشهورترین آنها لاوار بال باشد که سه پسر در NBA و G-League دارد (Lonzo، LaMelo و LiAngelo). بال قبلا گفته بود که شبح یک پدر و مادر فوق ستاره بیش از حد قابل تحمل است.

بال در سال 2017 گفت: “شما لبرون را گرفتید – برای بچه هایش سخت خواهد بود زیرا آنها به آنها اینگونه نگاه می کنند که “باید مثل پدرت باشی.” در مورد شما دوست دارید، “چرا من باید دقیقا مثل او باشم؟ چه چیزی نمی توانم من باشم؟ و سپس آنها مانند “اوه، شما نرم هستید.” تو آنقدرها هم خوب نیستی. زیرا انتظارات بسیار بسیار زیاد است.»

در فوتبال، آرچ منینگ، برادرزاده بازیکنان افسانه ای NFL، پیتون و الی منینگ، تلاش می کند نام خانوادگی را حفظ کند. تا کنون، آرچ متعهد شده است که در دانشگاه معتبر تگزاس بازی کند و در سال 2023 در رتبه بالایی قرار گرفته است. اما فشار همچنان ادامه دارد: او همیشه با عموهایش که برنده سوپربول بودند مقایسه می شود. در بسکتبال NBA و کالج، پسران زیادی راهی را طی کرده اند که برونی در آن قرار دارد (و برادر 15 ساله او، برایس، ممکن است چند سال بعد نیز راه برود). دل پدر استف و ست کوری، البته نه یک ستاره، برجسته بود. کلی تامسون، لری ننس جونیور، جلن برانسون، تیم هارداوی جونیور، گری پیتون دوم، آستین ریورز، ران هارپر جونیور، شریف اونیل، اسکاتی پیپن جونیور، جیمز مک‌آدو، جرمی گرانت، کول آنتونی و غیره در این فیلم حضور دارند. همه کسانی که از مشارکت کنندگان سابق NBA آمده اند. اما پسر شاید بهترین همیشه? این شاید داستان متفاوتی باشد.

کول آنتونی، گارد سال سوم اورلاندو مجیک، به آبان نیوز می‌گوید: «فکر می‌کنم تنها فشاری که واقعا دارم، فشاری است که به خودم وارد می‌کنم. فکر می‌کنم بیش از هر کس دیگری به خودم فشار آوردم.»

آنتونی، که پسر پوینت گارد سابق نیویورک نیکس، گرگ آنتونی است، می‌گوید هیچ فشار اضافی از طرف بردن نام پدرش وجود ندارد. اگرچه او مطمئناً با پوشیدن پیراهن شماره 50 خود به گرگ ادای احترام می کند (در دو سال اول او میانگین 15 امتیاز در هر بازی کسب کرده است). اما او می گوید که داشتن پدر و مادری که با عملکرد درونی NBA و همچنین بسکتبال کالج آشنا هستند، در طول فرآیند استخدام او بسیار مهم بود.

آنتونی می‌گوید: «من می‌دانم که بسیاری از بچه‌ها، به خصوص در سنین دبیرستان، ممکن است غرق شوند. من به پدر و مادرم اعتبار زیادی قائل هستم – آنها به نوعی استخدام من را تا پایان سال جوانی ام انجام دادند. آن موقع بود که مستقیماً با مربیان صحبت کردم. در آن نقطه، بیش از چند مدرسه وجود داشت که در اطراف گیر کرده بودند.»

اما آنتونی می‌گوید که بیش از داشتن یک پدر و مادر مشهور، موفقیت در NBA به کار سخت همراه با لذت بردن از بازی و خود شغل است. بدون آن، هیچ نام خانوادگی نمی تواند به موفقیت در چنین محیط سختی کمک کند.

او می‌گوید: «من می‌توانم بگویم که مهم‌ترین چیز این است که فقط دم خود را کنار بگذارید و مهم‌تر از همه از کاری که انجام می‌دهید لذت ببرید. «لحظه‌ای که دیگر با آن سرگرم نمی‌شوی، لحظه‌ای که از لذت بردن از آن دست می‌کشی، آن موقع است که واقعاً تمام شده است. هنگامی که شما از نظر ذهنی چیزی را بررسی می کنید، بررسی مجدد ذهنی دشوار است.”

با معاملات و نکات برجسته او که میلیون ها بازدید را به دست می آورد، حداقل از بیرون به نظر می رسد که برونی از ثمره کار خود لذت می برد. او همچنین به تازگی 20 سال پس از پدرش روی جلد مجله Sports Illustrated ظاهر شده است. اما دیگر فرزندان ستارگان مشهور ورزشی مانند ترور گرتزکی هرگز واقعاً به حرفه های ورزشی بزرگ دست نزدند. تروور، پسر اسطوره هاکی وین گرتزکی، بازیگر است. و استفی گراف و آندره آغاسی که خودشان با فشارهای ورزش نخبگان دست و پنجه نرم می‌کردند، ترجیح می‌دادند فرزندانشان کلاً از حرفه سابق والدینشان دوری کنند.

“تنیس؟ آغاسی در سال 2011 گفت، من فقط فکر می کنم که ما به اندازه کافی غذا خورده ایم، کاملا صادقانه. “این یک ورزش عجیب و غریب است. ما بازیکنان نسل دوم زیادی را نمی بینیم. برای ما این است که فرزندانمان را طوری تربیت کنیم که بتوانیم در زندگی آنها سهیم باشیم و همیشه نگران زندگی آنها نباشیم.

و این کمبود استرس است که آنتونی برای موفقیت بازیکنانی مانند برونی، اما، شاید مهمتر از آن، لذت بردن از دوران حرفه ای خود، حیاتی می داند.

او می گوید: «سعی کنید همیشه در هر کاری که انجام می دهید شادی را بیابید. خواه ورزشکار بودن باشد – اما لازم نیست که ورزشکار باشد. فقط تا جایی که می توانید سخت کار کنید و لذت ببرید.»