دوبل صلاح فضای کافی برای لیورپول برای جبران اتهامات دیرهنگام اسپرز می گذارد | لیگ برتر

این لیورپول بود که به یاد می آورد چگونه عمیق کند. در پایان، یورگن کلوپ محمد صلاح را در جلو به خود اختصاص داد، پنج بازیکن عقب تاتنهام را دور نگه داشت و آلیسون با مشت به سانتر بعد از سانتر رفت. این چیزهای ناامیدکننده ای بود و زمانی که سوت پایان به صدا درآمد، کلوپ می توانست به پایان خارج از خانه راهپیمایی کند تا با حمایت مسافرتی جشن بگیرد، کسانی که پس از تماشای تیمشان برای اولین برد خارج از خانه خود در این فصل در لیگ، به وجد آمده بودند.

لیورپول امیدوار است که این یک نقطه عطف پس از چند ماه عجیب باشد. آنها در نیمه اول تاثیرگذار بودند و با دو ضربه بی رحمانه صلاح یک برتری را به دست آوردند و وقتی هری کین یک گل را برای اسپرز به ثمر رساند سرپیچی کردند. ویرجیل فن دایک و ابراهیما کوناته در دفاع میانی محکم ایستادند و اسپرز که مقام سوم را به نیوکاسل واگذار کرده است، باقی مانده است که هزینه یک شروع آرام دیگر را محاسبه کند.

تفاوت قابل توجهی در نحوه صف بندی تیم ها در یک سوم پایانی وجود داشت: اسپرز با فشار دادن ایوان پریشیچ به جلو برای حمایت از کین، لیورپول با سه جلویی خود که از همان ابتدا تهدید می کرد و باعث ایجاد مشکلات دائمی با حرکت بی امان آنها شد، عقب افتادند. .

کلوپ برنامه مشخصی برای حمله داشت. 10 دقیقه ابتدایی زنجیر لیورپول را رها کرد، آب های خلاقانه جاری شد، حس اقتدار قهرمانان قدیمی که به آن پیراهن های قرمز سرازیر شد. آنها همچنین در بدترین حالت خود اسپرز بودند، عمیق نشسته بودند و از توپ دوری می کردند، و نگرانی فوری برای آنتونیو کونته باید این باشد که هیچ یک از مدافعان او نمی دانستند که قرار است چه کسی را انتخاب کنند.

مشکل اریک دایر، بن دیویس و کلمان لنگله این بود که لیورپول هیچ نقطه کانونی نداشت. هیچ شانسی برای چسبیدن صلاح به جناح راست وجود نداشت و میهمانان دور و بر خود را ترک نکردند. آنها به سرعت به دنبال داروین نونیز بودند، یک حضور آنارشیک که از حمله به فضای پشت امرسون رویال در سمت چپ لذت می برد، و نگرانی دیگر برای کونته این بود که چگونه امیدهای او برای پیروزی در نبرد میانی توسط روبرتو فیرمینو از بین رفت. توپ بین خطوط

یک امر اجتناب ناپذیر وجود داشت که فیرمینو جرقه حرکت برای اولین بار لیورپول را زد. آنها قبلاً از طریق نونیز تهدید کرده بودند، که یک شوت به بیرون زد و با ضربه دیگر بهترین ها را از هوگو لوریس به ارمغان آورد، و وقتی اسپرز را دوباره سریع کردند، اسپرز را از هم جدا کردند. پاس فیرمینو باعث شد اندی رابرتسون به جلو حرکت کند و زمانی که اسپرز از دفاع چپ عقب نشینی کرد، نونیز را هدف گرفت، که اخراج او به صلاح فرصت داد تا خودش را ثابت کند، پای چپش را عقب بکشد و قبل از اینکه هرکسی سفیدپوش بتواند واکنش نشان دهد، با حرکت کم از لوریس عبور کرد.

اسپرز مجسمه بود. آنها در دوران کونته عادت به شروع خواب آلود داشته اند، اگرچه به طور خلاصه به یک واکنش اشاره کردند. آنها نزدیک به گل تساوی بودند که کین برای پریشیچ پاس داد تا با ضربه سر مقابل تیرک دروازه قرار گیرد. آلیسون همچنین باید هوشمندانه واکنش نشان می داد تا از تلاش های پیر امیل هویجرگ جلوگیری کند و لحظات نگران کننده ای برای لیورپول وجود داشت که رایان سسنیون به سمت ترنت الکساندر-آرنولد دوید، که خوش شانس بود که یک ضربه پنالتی به سمت چپ اسپرز دریافت نکرد. بال بک

در آن مرحله لیورپول که دو بازی آخر خود در لیگ را شکست داده بود، به نظر می رسید کنترل خود را رها کرده است. عبور آنها شلخته شد. الکساندر-آرنولد یک ضربه ایستگاهی خطرناک را پس از چند دفاع گاه به گاه به ثمر رساند و اسپرز جسورتر شد و احساس کرد که رودریگو بنتانکور، هویبجرگ و ایو بیسوما در خط هافبک بالای تیاگو آلکانترا، هاروی الیوت و فابینیو قرار گرفته اند.

اگر یک اکولایزر کاملاً اجتناب ناپذیر نبود، به نظر می رسید که یک احتمال در حال افزایش است. خط دفاعی لیورپول در این فصل نامنظم بوده است و کونته، که با کنار گذاشتن برایان گیل و لوکاس مورا روی نیمکت، دست به اعتراض زده بود، این حق را داشت که استدلال کند که تاکتیک های او شروع به تعریف رقابت کرده است.

یک خطای فردی همه چیز را تغییر داد. پنج دقیقه قبل از نیمه تمام، آلیسون یک توپ بلند را به جلو فرستاد. بدون هیچ فشاری، دایر سقوط آن را از آسمان تماشا کرد و کار احمقانه ای انجام داد: توپ را روی شانه او قرار داد و مستقیماً به سمت صلاح، که با مسابقه دادن به لوریس، هدیه را پذیرفت و با یک دیک دوست داشتنی، لوریس را شکست داد.

بازی تمام شد؟ نه کاملا. اسپرز پس از پایان نیمه با شدت بیشتری ظاهر شد، پریسیچ با ضربه زدن به تیرک از کات بک کین، فرصتی برای نصف کردن نتیجه را از دست داد و آنها به دنبال راهی برای بازگشت بودند. در هر صورت این لیورپول بود که خسته تر به نظر می رسید.

کونته یک روزنه دید. او مت دوهرتی و دژان کولوسفسکی را معرفی کرد که بازگشت آنها از مصدومیت باعث تشویق مردم شد. وقتی سوئدی بازی می کند اسپرز تیم متفاوتی است. وینگر خیلی زود درگیر شد، تیاگو را پشت سر گذاشت و یک پاس را به کین زد. کوناته برخورد کرد اما کین خیلی سریع بود و با انحنای ضربه ای از کنار آلیسون گذشت تا اسپرز را امیدوار کند.

20 دقیقه باقی مانده بود و لیورپول که فیرمینو و نونیز را به جای جو گومز و کرتیس جونز حذف کرد، خود را برای محاصره آماده کرد. دمای هوا در داگوت ها بالا رفت، کلوپ با کونته پارو می زد که کارت زرد دریافت کرد. الان همه چیز اسپرز بود. وقتی لنگلت از گوشه ای به بیرون رفت، زوزه های غمگینی شنیده شد.

اسپرز که دیر وقت لوکاس مورا را معرفی کرد، شانس خود را در هوا تصور کرد. آنها مدام توپ را به داخل جعبه بالا می بردند. زمانی که ضربه کین به بیرون رفت، ترسی برای لیورپول ایجاد شد، اما بازیکنان کلوپ تمایلی برای گل دادن نداشتند.