ده ها زندانی مهاجرتی پس از ناآرامی ها همچنان در مرکز هارموندزورث نگهداری می شوند | مهاجرت و پناهندگی

با وجود وعده وزیر دولت مبنی بر تخلیه همه افراد تا عصر شنبه، ده‌ها زندانی مهاجر همچنان در مرکز هیترو هستند که در آن ناآرامی روز شنبه پس از قطع برق رخ داد.

رابرت جنریک، وزیر مهاجرت، بیانیه ای صادر کرد و متعهد شد که تا پایان روز گذشته مرکز بازداشتی ها را خالی کند.

جنریک در بیانیه خود در شنبه شب گفت: “یک شبه اختلالی در مرکز حذف مهاجرت هارموندزورث پس از از دست دادن قدرت ایجاد شد. با وجود شواهد واضح از سطوح غیرقابل قبول خشونت و بی نظمی، خوشبختانه هیچ یک از کارکنان شاغل یا افرادی که در آنجا بازداشت شده بودند، آسیب ندیدند. اولویت در حال حاضر انتقال افراد به مراکز دیگر در حالی است که مهندسان خطای برق را برطرف کرده و هرگونه آسیب را تعمیر می کنند.

با این حال، در حالی که برخی از بازداشت شدگان روز شنبه به بیرون منتقل شدند، به گفته برخی که صبح یکشنبه تلفنی با آبان نیوز صحبت کردند، ده ها تن دیگر باقی ماندند.

یکی گفت: «ما در هارموندزورث در شرایط غیر انسانی به زندگی ادامه می دهیم. اعتبار مردم تلفن هایشان تمام می شود و نمی توانند با خانواده خود تماس بگیرند. سه روز است که از سلول هایمان بیرون نیامده ایم. آنها به سلول های ما می آیند تا برایمان غذا بیاورند و آن را روی زمین می گذارند که انگار ما سگ هستیم. آنها با ما مانند زندانیان رفتار می کنند، اما ما زندانی نیستیم، بلکه زندانی هستیم.

این زندانی افزود که اگرچه برق به بال او در مرکز بازگردانده شده بود، تلویزیون ها خاموش شده بودند. بسیاری از زندانیان می گویند که تماشای تلویزیون به آنها کمک می کند تا با استرس های حبس شدن در سلول مقابله کنند.

تصمیم تخلیه این مرکز به دلیل مشکلات برقی که باعث قطعی برق در مرکز انتقال در روزهای جمعه و شنبه شد گرفته شد.

قطع برق اعتراض برخی از بازداشت شدگان یکی از شاخه های بازداشتگاه را برانگیخت که عصر جمعه از بازگشت به سلول های خود خودداری کردند به دلیل شرایطی که به دلیل قطع برق در آن قرار داشتند – بدون نور، بدون گرما، بدون آب، بدون غذای گرم و بدون سرویس بهداشتی. ناآرامی ایجاد شد و جوخه های زبده زندان و پلیس متروپولیتن برای سرکوب اعتراض به محل حادثه فراخوانده شدند.

به دلیل مشکلات جاری در تامین برق، وزارت کشور تصمیم گرفت که مرکز را تخلیه کند و زندانیان را به زندان یا دیگر مراکز بازداشت مهاجرت منتقل کند.

یکی دیگر از زندانیان از شرایط موجود در مرکز شکایت کرد: «زنگ های اورژانس سلول کار نمی کند، بنابراین اگر کسی پشت در سلول بمیرد، هیچ کس نمی داند. سیستم ما را شکست داده است. ما باید بدانیم چه خبر است اما افسران می گویند که نمی دانند. شنبه از ما خواسته شد تا چمدان‌هایمان را ببندیم، اما هنوز اینجا هستیم. بسیاری از ما مشکلات اضطرابی بالایی داریم. محبوس بودن در سلول بدون اجازه دوش گرفتن در سه روز گذشته و فقط خیره شدن به صفحه خالی تلویزیون باعث می شود که من احساس کلاستروفوبیک کنم. من احساس می کنم گروگان هستم تا یک زندانی.»

برای اظهار نظر با وزارت کشور تماس گرفته شده است.