آهنگ‌هایی که زمزمه می‌کنید، کتاب‌هایی که می‌خوانید، ردیف‌هایی که دارید: توییتر و همراهان دنیای شما را شکل می‌دهند | سونیا سودا

‘من این کار را برای کسب درآمد بیشتر انجام نداد. من این کار را برای کمک به بشریت انجام دادم.» ایلان ماسک به قول خودش در مورد خرید توییتر. او راه مارک زاکربرگ مولتی میلیاردر همکار خود را دنبال می کند که در سال 2017 یک “مانیفست” برای فیس بوک منتشر کرد و توضیح داد که چگونه می خواهد به نجات بشریت از خود کمک کند.

هذیان ابهت در مردان ثروتمند وحشی غیرعادی نیست، بنابراین تمسخر و سپس ادامه دادن وسوسه انگیز است. اما آنها حق دارند ادعا کنند که مالکیت آنها بر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی عظیم قدرت قابل توجهی را به مغز آنها می‌دهد تا کار خوبی انجام دهند، اما برای بقیه ما، ایجاد آسیب‌هایی که سلامت روانی را در بر می‌گیرد به ایمنی کودکان و اطلاعات نادرست بهداشتی را به همراه دارد. مانیفست زاکربرگ مانع از کمک فیس بوک به تشدید خشونت علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار یا درگیری تیگری در اتیوپی نشد.

اولین اقدامات ماسک به عنوان مالک جدید توییتر اخراج کل هیئت مدیره، کاهش چشمگیر تعداد کارکنان و خلاص شدن از شر تیم حقوق بشری آن بوده است. سیاست‌های اعتدال توییتر همیشه بسیار مبهم بوده است و رویکردی سهل‌آمیز برای سوء استفاده نژادپرستانه اتخاذ می‌کند و در عین حال افرادی را که به عقاید جزمی سیلیکون ولی علاقه‌مند نیستند، سرکوب می‌کند. اما اگر مشمول هوس‌های خاص ماسک شوند، اوضاع می‌تواند بسیار بدتر شود.

پلتفرم‌های بزرگ به دلیل سودی که ایجاد می‌کنند انگیزه‌های کمتری برای کاهش این آسیب‌ها دارند و در مورد مشکل گیج‌کننده نحوه تنظیم آن توسط دولت‌ها نوشته‌شده است. اما توییتر، فیس‌بوک و تیک تاک نیز تأثیراتی دارند که فراتر از حد قابل اندازه‌گیری است، مانند خودآزاری در کودکان یا میزان مصرف واکسن: پیامدهایی که از قدرت آنها به‌عنوان دروازه‌بان نشأت می‌گیرد، نه فقط از آنچه که ما درباره آن صحبت می‌کنیم و چگونه، بلکه با توجه به کتاب، موسیقی و مد ما مصرف می کنیم.

دیدگاه ماسک از توییتر این است کهمیدان شهر دیجیتال”: نیرویی دموکراتیک که قدرت را از سردبیرانی می گیرد که داستان ها و نظرات را از طریق جهان بینی خود فیلتر می کنند و به مردم باز می گردانند. با این حال، چیزی که این موضوع را تحت تأثیر قرار می دهد این است که چقدر از محتوایی که می بینیم توسط الگوریتم هایی که موفقیت آنها صرفاً با تعامل کاربر اندازه گیری می شود به سمت ما هدایت می شود.

جذاب ترین مطالب آن چیزی است که باعث واکنش های عاطفی می شود. در توییتر، این به معنای چیزهایی است که باعث خشم و عصبانیت یا احساس شدید تعلق می شود. به همین دلیل است که بسیاری از محتوای آن به جای تبادل اطلاعات یا گفتمان‌های آزاداندیش، در مورد نشان دادن فضیلت به پیروان همفکر و انتخاب دعواهای بد ایمان است. به این ترتیب ویروسی شدن این چیزی است که الگوریتم‌ها فشار می‌آورند و از این رو تشویق می‌کنند.

دسترسی توییتر به هیچ وجه به فیس بوک یا تیک تاک نزدیک نیست. اما از آنجایی که بسیاری از روزنامه نگاران، سیاستمداران و مبارزان اجتماعی در آن حضور دارند، تأثیر نامتناسبی بر گفتمان سیاسی دارد. خودشیفته‌ها به‌ویژه جذب پویایی خشم/گروهی آن می‌شوند، زیرا حس برتری آن‌ها را تغذیه می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که دارای ویژگی‌های خودشیفته هستند، بیشتر به رسانه‌های اجتماعی معتاد می‌شوند و درگیر قلدری آنلاین می‌شوند. تصادفی نیست که سیاست و جنبش های جامعه مدنی اکنون به جای ایجاد ائتلاف های متنوع و به دست آوردن قلب و ذهن کسانی که ارزش هایشان کاملاً با ارزش های شما مطابقت ندارد، اکنون تحت سلطه کیش فرد و ذهنیت های آنها و ما هستند. .

این فقط دنیای سیاست و مبارزات انتخاباتی نیست که الگوریتم‌ها کشش مبهم خود را اعمال کرده‌اند. هفته گذشته با یک نوازنده آشنا شدم که به من گفت فکر نمی‌کند ما هنوز درک نکرده‌ایم که چگونه پلتفرمی مانند TikTok بر سلیقه موسیقی ما تأثیر می‌گذارد. TikTok با بیش از یک میلیارد کاربر جهانی، سریعترین پلتفرم رسانه اجتماعی در حال رشد است. جوانان 15 تا 24 ساله به طور متوسط ​​57 دقیقه در روز را در این اپلیکیشن صرف می کنند.

در TikTok، الگوریتم حتی برتر از فیس بوک، توییتر یا اینستاگرام است. حتی اگر هیچ کاربر دیگری را دنبال نکنید، از طریق صفحه “برای شما” که کاربران هنگام باز کردن برنامه مشاهده می کنند، جریانی از کلیپ های ویدئویی کوتاه به شما داده می شود. الگوریتم FYP از نحوه تعامل و تعامل شما با کلیپ‌ها یاد می‌گیرد تا جریان محتوای ویدیویی را به صورت تدریجی – برخی می‌گویند ترسناک – به شما ارائه دهد، که برای به حداکثر رساندن زمان صرف شده در برنامه طراحی شده است.

بازدیدهای TikTok به طور فزاینده ای بر موفقیت نمودار در صنعت موسیقی تأثیر می گذارد. موزیسینی که با او صحبت کردم گفت که امضا شدن توسط یک لیبل بدون اینکه قبلاً در TikTok ویروسی شده باشد سخت تر می شود. هنرمندان مشهوری مانند بکی هیل در مورد فشار برای تولید محتوایی صحبت کرده اند که مانند آتش در این پلتفرم پخش می شود. الگوریتم TikTok فقط به افرادی که امضا می‌شوند قدرت نمی‌دهد، تأکید آن بر کلیپ‌های ویدیویی کوتاه و سریع سیگنال‌هایی را به هنرمندان می‌فرستد که چه چیزی تولید کنند و در نهایت چه چیزی مصرف می‌کنیم. TikTok به طور مشابه بر کتاب‌هایی که برای انتشارات بزرگسالان جوان سفارش داده می‌شوند، تأثیر می‌گذارد، با برخی از نویسندگانی که برای اولین بار پس از انتشار وایرال، معاملات شش رقمی داده می‌شود.

فرض اینکه تا به حال دروازه بان های خوش اخلاق سیاست و فرهنگ وجود داشته اند، عاشقانه کردن است. سردبیران روزنامه‌ها همیشه تحت تأثیر آنچه کپی‌ها می‌فروشند و آنچه ما می‌خواهیم بخوانیم، هرگز کاملاً با آنچه ممکن است به نفع عمومی برای چاپ در نظر گرفته شود، همسو نبوده‌اند. آنچه ناشران و لیبل‌های ضبط برای پلتفرم انتخاب می‌کنند، همیشه نه تنها بر اساس منافع تجاری، بلکه سلیقه‌ها و تعصبات خودشان است. برخی ممکن است استدلال کنند که الگوریتم FYP TikTok به سادگی آنچه را که در مجموع می خواهیم بهتر از هر انسانی به ما منعکس می کند.

اما این الگوریتم‌ها حسادت‌آمیزترین اسرار تجاری پلتفرم‌ها هستند. هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند که چگونه کار می‌کنند و ظهور TikTok – و نشانه‌هایی که متا، شرکت مادر فیس‌بوک، به طور فزاینده‌ای به دنبال تقلید از نحوه عملکرد TikTok است – نشان می‌دهد که اولویت این الگوریتم تنها در حال افزایش است. الگوریتم‌ها تا چه حد به ما چیزی را می‌دهند که واقعاً می‌خواهیم یا آنچه را که دستکاری شده‌ایم تا بخواهیم؟ و این چه پیامدهایی برای ارتباطات سیاسی و ترجیحات فرهنگی ما می تواند داشته باشد؟ آنها را دوست داشته باشید یا نه، احتمالاً برداشتن آنها تقریباً غیرممکن خواهد بود.

سونیا سودا ستون نویس آبزرور است