ما کمبود شدید کارگران داریم، و گذاشتن باری از آنها بر سر کار کمکی نمی کند | فیلیپ اینمن

آ بانک مرکزی انگلیس می گوید که رکود در حال حاضر با ما همراه است و می تواند تمام سال آینده و پس از آن ادامه یابد. این یک چشم انداز تیره و تار است که تنها با توجه به این که کمیته سیاست پولی بانک نشان می دهد که رکود بعید است به همان اندازه که انتظار می رفت بد باشد، خدشه دار می شود، علی رغم تکان آن برای پرداخت کنندگان وام مسکن در هفته گذشته با افزایش 0.75 درصدی در نرخ پایه.

نرخ‌های بهره در سطح پایین‌تری نسبت به بازارهای مالی 5.25 درصدی که قبلاً انتظار می‌رفت – بین 3 تا 4 درصد – به اوج خود می‌رسد که به این معنی است که رکود به جای طولانی‌ترین 100 سال اخیر، کوتاه و کم عمق خواهد بود.

به نوعی شرم آور است که اقتصاد بریتانیا را می توان با نرخ های بهره پایین به سمت رکود سوق داد. اما این همان چیزی است که موتور رشد شما همان اسب بخار را تولید می کند – و دارای همان قابلیت اطمینان – یک آستین آلگرو است.

دورنمای ضعیف بانک با اکثر نظرسنجی‌های صنعتی همراه است که نشان می‌دهد بریتانیا نه چندان کوچک شده است، حداقل به شکلی که در رکودهای قبلی دیده نمی‌شود، بلکه رکود است.

بازار کار نمادی از کسالت است، به نظر می رسد که هم در سلامتی بی ادب و هم در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. اکثر افرادی که کار می خواهند و می توانند کار کنند، شغل دارند. ممکن است این بهترین شغل یا شغلی نباشد که همیشه می خواستند، اما آنها یکی دارند.

نمایندگان محافظه‌کار، تحت فشار برای توضیح اینکه چرا 12 سال سیاست‌های محافظه‌کاران هیچ کمکی به بهبود چشم‌انداز اقتصادی نکرده‌اند، مرتباً نرخ بیکاری را که در پایین‌ترین سطح خود از دهه 1970 قرار دارد، طوطی‌سازی می‌کنند.

برای مقابله با پیام گمراه‌کننده این آمار ساده، گزارشی که اواخر این هفته منتشر می‌شود نشان می‌دهد که چگونه بیکاری به‌طور مصنوعی توسط تعداد زیادی از مردم که دیگر به دنبال کار نیستند، افسرده می‌شود، زیرا یا بیمار هستند یا به قدری از بازنشستگی پیش از موعد خسته شده‌اند.

این گزارش سکوی راه اندازی کمیسیون جدیدی در مورد آینده حمایت از اشتغال است که “کارشناسان تجارت، خدمات عمومی و جامعه مدنی را برای ایجاد طرحی برای اصلاحات گرد هم می آورد”.

مانند بسیاری از کمیسیون‌ها، با توجه به میزان آگاهی ما از نارسایی‌های دولت و اقدامات لازم برای بهبود وضعیت، می‌تواند ظرف چند هفته نتیجه‌گیری خود را بنویسد. اما باید نشان دهد که همه گزینه ها را در نظر گرفته است، بنابراین ممکن است چند ماه طول بکشد تا یافته هایش روشن شود.

جالب توجه است، گزارش اولیه نشان می‌دهد که چگونه بریتانیا «در میان بدترین احیای اشتغال در جهان بوده است، که ناشی از کاهش نیروی کار و عدم دسترسی به حمایت‌های مؤثر اشتغال است».

این گزارش که توسط مؤسسه مطالعات اشتغال (IES) و بازوی خیریه مدیر صندوق آبردن حمایت می شود، می گوید که یافته های اوایل سال جاری همچنان پابرجاست – اینکه بریتانیا از نظر تعداد شاغل کمتر از سطح قبل از همه گیری، تقریباً در سطح بین المللی منحصر به فرد است. این بهبود پس از لتونی و سوئیس سومین بدترین وضعیت در کشورهای توسعه یافته است.

در حالی که دولت ما در جستجوی پاسخی ناامید است، گزارش می گوید لتونی و سوئیس به سرعت در حال بهبود هستند. در اوایل سال آینده، بریتانیا احتمالا تنها کشور در جهان توسعه یافته خواهد بود که اشتغال کمتری نسبت به سال 2019 دارد.

یافته‌ها بسیار گسترده‌تر و جزئی‌تر از آن چیزی است که می‌توان در اینجا مورد بحث قرار داد، اما با توجه به اینکه بانک انگلستان می‌گوید دلیل اصلی افزایش نرخ‌های بهره به دلیل کمبود کارگر بود، آنها برای بحث در مورد اقتصاد مهم هستند.

هفته گذشته مشخص شد که نرخ بهره برای مقابله با تورم ناشی از قیمت بالای انرژی در بازارهای جهانی افزایش نیافته است. دلیل اصلی ایجاد رکودی است که 500 هزار نفر را در صف رکود قرار می دهد و در نتیجه کسانی را که خواهان افزایش دستمزد هستند، تضعیف می کند.

افزایش دستمزدها برای جبران تورم بیشتر، «اثر دور دوم» است که به گفته بانک مرکزی باید متوقف شود، در غیر این صورت کسب‌وکارها باید قیمت‌های خود را افزایش دهند و تورم بیشتری ایجاد کنند. تنها افزایش بیکاری می تواند اشتهای مردم را برای رویارویی بر سر دستمزد کاهش دهد.

به جز اینکه تونی ویلسون، رئیس IES، بیشتر سال گذشته را صرف تلاش برای متقاعد کردن وزرا کرده است، آنها می توانند با جذب 500000 نفر یا بیشتر که دیگر به دنبال کار نیستند، عرضه نیروی کار را افزایش دهند.

دعوای درونی بی‌پایان محافظه‌کاران به این معناست که هیچ تغییری در نحوه رفتار بریتانیا با کسانی که می‌خواهند کار کنند، اما نمی‌توانند کار کنند، ایجاد نشده است، یا پس از ابتلا به کووید به یک معرفی مجدد ملایم نیاز دارند یا به این دلیل که بیش از 50 سال سن دارند و مانند بسیاری از هزاره‌ها، در مورد واگذاری خود تجدید نظر کرده‌اند. زمان و رفاه روانی برای یک کارفرمای برده‌ران. البته برگزیت این وضعیت بد را بدتر کرده است.

بودجه Sunak/Hunt پاسخی ارائه نخواهد کرد. مانند بانک انگلستان، این بانک مسیر فلاکت باری را که همه ما در آن قرار داریم دنبال خواهد کرد – به سمت رکود.