اتحادیه های ایالات متحده در میان موجی از پیروزی ها، لحظات امیدوار کننده ای غیرمعمول را می بینند | اتحادیه های ایالات متحده

تیموج اخیر و تبلیغاتی بسیاری از پیروزی‌های اتحادیه‌ها در ایالات متحده در شرکت‌هایی مانند قهوه‌های زنجیره‌ای غول‌پیکر استارباکس، تجهیزات مدرن REI در فضای باز و گروه رسانه‌ای نیویورک تایمز، امیدها را برانگیخته است که این به نوعی به یک موج اتحادیه‌سازی بسیار بزرگ‌تر تبدیل شود. میلیون ها آمریکایی را بلند می کند.

استراتژیست‌های کارگری می‌گویند که این یک لحظه امیدوارکننده غیرمعمول برای اتحادیه‌ها است، زیرا آنها تلاش می‌کنند بهترین راه را برای ایجاد یک موج بزرگ‌تر بیابند، اگرچه اذعان دارند که آسان نخواهد بود زیرا شرکت‌های آمریکایی به شدت علیه اتحادیه‌سازی مبارزه می‌کنند.

استراتژیست‌های اتحادیه در حال بحث هستند که آیا راه‌هایی برای تبدیل پیروزی‌های استارباکس وجود دارد – کارگران شش استارباکس تاکنون به اتحادیه‌سازی رای داده‌اند – به موجی از اتحادیه‌سازی در مک‌دونالدز و دیگر شرکت‌های فست فود، و اینکه آیا پیروزی REI می‌تواند سکوی پرشی برای تبدیل شدن به اتحادیه باشد. پیروزی در جاهای دیگر در خرده فروشی، شاید در Walmart یا Whole Foods.

استوارت آپلبام، رئیس اتحادیه خرده‌فروشی، عمده‌فروشی و فروشگاه‌های بزرگ، اتحادیه‌ای که کارگران REI به پیوستن به آن رأی دادند، گفت: «در حال حاضر لحظه‌ای داریم. “من فکر می کنم که موفقیت باعث موفقیت بیشتر می شود. وقتی مردم می بینند که در برخی از استارباکس در بوفالو چه اتفاقی افتاده است، می پرسند، “چرا ما هم نمی توانیم این کار را انجام دهیم؟”

اتحادیه او به سختی برای پیروزی در انتخابات اتحادیه در انبار آمازون در بسمر، آلاباما مبارزه می کند، اما کارشناسان کارگری می گویند که پیروزی در یک استارباکس با 30 کارمند یا یک فروشگاه REI با 100 کارمند برای اتحادیه ها بسیار آسان تر از یک انبار آمازون است که شاید در آن وجود داشته باشد. 5000 کارگر و مدیریت یک کمپین همه جانبه و ضد اتحادیه را اجرا می کنند.

Appelbaum گفت: “شما هزاران نفر را دارید که در آمازون ایستاده اند و می خواهند بخشی از این جنبش باشند.” “این به این مربوط می شود که مردم چگونه احساس می کنند در طول همه گیری با آنها رفتار شده است. کمک های آنها به اندازه کافی پاداش نمی گرفت، و خطراتی که آنها متحمل شدند به اندازه کافی شناسایی نمی شدند. کارگران بی تفاوتی بی رحمانه بسیاری از کارفرمایان را احساس کردند. به علاوه، کارگران نگران سودجویی که در جریان بود و انفجار نمایی نابرابری درآمدی بودند. اینکه ما چنین رئیس‌جمهوری طرفدار اتحادیه داریم نیز مفید است.»

علاوه بر این، کارگران به دلیل نرخ پایین بیکاری و تعداد بی‌سابقه فرصت‌های شغلی، به طور غیرعادی احساس قدرت می‌کنند.

این لحظه ای است که بسیاری از کارگران در حال پرس و جو در مورد اتحادیه سازی هستند (فراتر از تلاش های شناخته شده در بین دانشجویان فارغ التحصیل، اساتید کمکی و کارگران موزه). سازمان‌دهندگان می‌گویند که کارگران مک‌دونالد، تارگت و تریدر جو در حال پرسش درباره اتحادیه‌سازی هستند. اولین پیروزی اتحادیه در استارباکس در بوفالو، نیویورک، در ماه دسامبر، منجر به درخواست کارگران 140 استارباکس در 27 ایالت برای رأی گیری اتحادیه شد. آنچه در استارباکس اتفاق می‌افتد، آتش‌سوزی است که سازمان‌دهندگان اتحادیه رویای آن را می‌بینند – تلاشی ارگانیک، از پایین به بالا و به سرعت در حال گسترش.

اریکا اسمایلی، مدیر اجرایی Jobs with Justice، یک گروه حقوق کارگر، گفت که این همه انرژی کارگر عالی است. اما او با اذعان به اینکه تا چه حد مبارزات ضد اتحادیه می تواند شدید باشد، گفت: «فشار بر ما به عنوان یک جنبش برای کمک به پیشبرد این امر است. این واقعاً یک نبرد سخت است.»

رشته اخیر برنده‌های اتحادیه‌های بی‌طرف تأثیرگذار و الهام‌بخش بود: 88 به 14 در REI در منهتن، 25 به 3 در استارباکس در مسا، آریزونا، 404 به 88 در میان کارکنان فناوری نیویورک تایمز، و 142 به 44 در مؤسسه هنر شیکاگو. . این پیروزی ها علیرغم کمپین های شدید ضد اتحادیه توسط مدیریت به دست آمد.

ربکا گیوان، استاد مطالعات کار در راتگرز، گفت: «ما در لحظه‌ای هستیم که می‌پرسیم تاکتیک‌های سنتی شکست اتحادیه‌ها چقدر مؤثر هستند. تاکتیک‌های سنتی تخریب اتحادیه‌ها مانند ترساندن مهاجران و تقسیم کارگران بر اساس نژاد – میزان تأثیرگذاری آنها زیر سؤال رفته است.» گیوان گفت که کارگران فروشگاه‌های استارباکس که سندیکایی شده‌اند، با کارگران دیگر استارباکس صحبت می‌کنند تا با بیان اینکه چه پیام و تاکتیک‌های ضد اتحادیه‌ای باید انتظار داشته باشند، آنها را در برابر تلاش‌های ضد اتحادیه واکسینه کنند.

در حالی که اتحادیه اخیر باعث افزایش خوش بینی شده است، اداره آمار کار در ژانویه گزارش داد که تنها 10.3 درصد از کارگران ایالات متحده در اتحادیه ها و تنها 6.1 درصد در بخش خصوصی هستند. در دهه 1950، بیش از یک نفر از هر سه کارگر بخش خصوصی در اتحادیه ها بودند، در دهه 1980، بیش از یک نفر از هر پنج کارگر. اکنون فقط یک در 16 است.

Tefere Gebre، که اخیراً از سمت معاون اجرایی AFL-CIO، فدراسیون اصلی کارگری کشور کناره‌گیری کرد، گفت که اتحادیه‌ها برای استفاده از این لحظه و تشکیل اتحادیه کارگران بسیار کم کاری می‌کنند. کارگران اتحادیه می خواهند، اما سوال اینجاست که آیا اتحادیه ها کارگر می خواهند؟ گبر گفت. “اگر با هر رهبر کارگری صحبت کنید، آنها به شما خواهند گفت: “ما واقعاً برای همین هستیم. ما اعضا می خواهیم. نحوه مکانیزه کردن آن چیز دیگری است.»

گبر گفت که بسیاری از رهبران اتحادیه نمی‌خواهند گردن خود را ببندند و پول حق عضویت اعضا را صرف تشکیل اتحادیه بیشتر کارگران کنند. گبر گفت: «در حال حاضر ما فیودهایی داریم که مردم فکر می کنند به اندازه کافی بزرگ هستند.

گبر گفت: «برای مدت طولانی استراتژی رشد ما کاملاً به سیاست وابسته بوده است، اما این ما را بارها و بارها شکست داده است. یک نماینده جمهوری خواه از تلاش جو بایدن برای تصویب قانون Pro، که تشکیل اتحادیه را برای کارگران آسان تر می کند، جلوگیری کرده است.

گبر گفت که اتحادیه های کشور باید سازمان دهندگان و پول بیشتری را برای حمایت از درایوهای اتحادیه در استارباکس و آمازون بفرستند. گبر که اخیراً به عنوان مدیر برنامه صلح سبز منصوب شد، گفت: «بقیه جنبش کارگری باید مایل به کمک باشد،» حتی اگر هیچ یک از اعضا را دریافت نکنند. “همبستگی به این معنی است.”

اتحادیه‌ها اغلب از سازمان‌دهی مکان‌های کاری کوچک مانند رستوران‌ها با چند ده کارگر خودداری کرده‌اند و ترجیح می‌دهند بر محل کار بزرگ‌تر تمرکز کنند. علاوه بر این که به دنبال دستمزد 15 دلاری بود، مبارزه برای 15 دلار – که عمدتاً توسط اتحادیه بین‌المللی کارکنان خدمات تامین مالی می‌شد – تلاش کرد مک‌دونالد را تحت فشار قرار دهد تا بی‌طرف بماند و با اتحادیه‌سازی مخالفت نکند. این ممکن بود به تلاش‌ها برای اتحاد ده‌ها مک‌دونالد و صدها کارگر مک‌دونالدز در یک‌باره اجازه دهد، اما مک‌دونالد فشارها را برای موافقت با بی‌طرفی رد کرد.

کارگران یونایتد، اتحادیه ای که استارباکس را سازماندهی می کند، وابسته به اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات (SEIU) است، اما رویکرد متفاوتی در پیش گرفته است. اریک لومیس، مورخ کار در دانشگاه رود آیلند، گفت: «بهتر است 10000 کارگر در یک زمان سازماندهی شوند تا 25 کارگر. اما هر چه 25 سال بیشتر سازماندهی کنید، افراد بیشتری این موفقیت را خواهند دید و اعتماد به نفس پیدا می کنند تا خودشان اقدام کنند. شما این را با استارباکس می بینید.

گیوان گفت که پیروزی های استارباکس ممکن است کارگران مک دونالد، چیپوتل و سایر شرکت های فست فود را ترغیب کند تا به دنبال تشکیل اتحادیه باشند، و اگر فقط یک یا دو تا از این رستوران ها به اتحادیه تبدیل شوند، می تواند بسیاری از کارگران این زنجیره ها را به دنبال انجام همین کار، به ویژه در سنگرهای اتحادیه مانند بوستون، شیکاگو، لس آنجلس، نیویورک، سانفرانسیسکو و سیاتل.

لبخند مشاغل با عدالت گفت: “ما به عنوان یک جنبش این تجمل را نداریم که در استراتژی حساس باشیم.” “در این لحظه، ما باید اجازه دهیم هر گلی شکوفا شود – نه به گونه ای که آینده را بسوزاند، بلکه به گونه ای که در را باز کند و به ما اجازه دهد کمی متفاوت فکر کنیم.”

استفان لرنر، معمار کمپین پیشگامانه عدالت برای سرایداران SEIU، گفت که این هیجان انگیز است که کارگران استارباکس در حال سازماندهی و پیروزی در انتخابات هستند. اما او گفت که حتی زمانی که کارگران در انتخابات اتحادیه‌ها پیروز می‌شوند، شرکت‌ها اغلب سال‌ها پیش از رسیدن به قرارداد اتحادیه‌ای، یعنی اگر توافق کنند، پای خود را می‌کشند – استراتژی که به شدت کارگران را ناامید می‌کند.

لرنر گفت: “به همین دلیل است که برای شکست دادن شرکت های بزرگ، به کمپین های جامع نیاز دارید.” ما به کمپین‌های غول‌پیکر برای تحت فشار گذاشتن شرکت‌های غول‌پیکر در سطوح مختلف نیاز داریم تا مطمئن شویم که آنها مذاکره می‌کنند و به قراردادهای خوبی می‌رسند.»

بسیاری از رهبران کارگری با مشاهده اینکه چقدر تلاش‌های ضد اتحادیه می‌تواند شدید باشد، در برابر درخواست‌ها مبنی بر اینکه اگر اتحادیه‌ها بزرگ‌تر و قوی‌تر شوند، سازماندهی بیشتری انجام دهند، مقاومت می‌کنند. گبر گفت: “سازماندهی در هر مکانی بسیار سخت است.” در کل تاریخ جنبش کارگری، هرگز آسان نبوده است. اما اتحادیه ها برای این کار هستند: انجام کارهای سخت.»