مسافران هندی هر روز جان خود را به خطر می اندازند زیرا بیش از 5000 پل نیاز به تعمیر دارند | هند

فروریختن پلی در گجرات که 135 کشته برجای گذاشت، نگرانی هایی را در مورد ایمنی هزاران ساختمان دیگر از دوران استعمار در سراسر هند برانگیخته است.

پل در موربی بیش از یک قرن قدمت داشت که در دو ماه گذشته در حالی که خانواده ها روی آن جمع شده بودند تا از یک شب در کنار رودخانه لذت ببرند، شکست. بسیاری از کسانی که در وسط پل ایستاده بودند در رودخانه فرو رفتند و غرق شدند، در حالی که برخی دیگر بر اثر سقوط بر روی سنگ ها و تخته سنگ های زیر جان خود را از دست دادند.

دولت گجرات که توسط حزب Bharatiya Janata (BJP) اداره می شود، قرارداد تعمیر پل معلق 100 ساله را به یک شرکت محلی به نام Oreva که ساعت می سازد، داده بود.

اکنون ترس ها برای دیگر پل های قدیمی هند در حال افزایش است. این کشور حدود 173000 پل دارد که حدود 36470 پل زیر رود راج ساخته شده است. بر اساس آخرین اطلاعات در گزارش حسابرسی راه آهن در سال 2015، تقریباً 6700 حتی قدیمی تر هستند که برخی از آنها 140 سال پیش ساخته شده اند.

بسیاری از آنها از نظر فنی “مضطرب” هستند، به این معنی که فرسوده هستند، احتمالاً خطرناک هستند و نیاز به تعمیر یا تقویت فوری دارند.

مرکز سیستم مدیریت پل هند حداقل این را تخمین می زند 5300 پل از نظر ساختاری آسیب دیده اند و نیاز به توجه دارند. تنها یک ایالت، اوتار پرادش، در سال 2018 دارای 226 پل آسیب دیده بود.

Sahil Mhatre، یکی از اعضای مؤسسه مهندسین پل هندی، گفت که بسیاری از پل‌های مضطرب و قدیمی «از نظر ساختاری ممیزی نشده بودند» و این موضوع نگران‌کننده بود زیرا پل‌هایی که توسط بریتانیا ساخته شده بودند برای بارهای بسیار کوچک‌تر در نظر گرفته شده بودند. دولت باید هر سه تا چهار سال یکبار ممیزی های سازه ای انجام دهد و از سنسورهای کرنش سنج برای بررسی کیفیت بتن از نظر ترک یا ارتعاش استفاده کند تا ببیند آیا می تواند بار روی آن را تحمل کند یا خیر. در پل‌های مدرن، حسگرهایی در ساختار تعبیه شده‌اند که هشدارهای صوتی را به صدا در می‌آورند، اما پل‌های قدیمی هند بدیهی است که آنها را ندارند.

در سال 2018، یک کمیته پارلمانی دریافت که پل‌های راه‌آهن هند خطری برای مسافران هستند و نیاز مبرمی به ارتقا دارند. این سازمان راه‌آهن‌ها را به دلیل تأخیر بیش از حد در تعمیر پل‌های آسیب‌دیده که به گفته آن «احتمال به خطر انداختن ایمنی مسافران» منجر شده، توبیخ کرد.

گزارش آن همچنین پل های قدیمی بریتانیا را به دلیل کیفیت آنها ستوده است: «در حالی که پل های راه آهن خاصی که در زمان حکومت بریتانیا ساخته شده اند در وضعیت خوبی هستند، پل های راه آهن ساخته شده … پس از استقلال کیفیت پایین تری دارند و نیاز به تعمیر مکرر دارند. [The] ارتباط بین مسئولان راه آهن و چند پیمانکار به شدت بر کیفیت و عمر ساخت آن تأثیر می گذارد.»

با این حال، نخست وزیر هند، نارندرا مودی، به طور بدنامی از میراث بریتانیا در هند انتقاد کرده و زبان انگلیسی را هدف قرار داده و آن را “یادگار استعماری” می داند که “ذهنیت برده داری” ایجاد کرده است. با من بمان از جشن سالانه روز جمهوری هند حذف شده و با یک آهنگ میهن پرستانه هندی جایگزین شده است و ارتش هند در حال بررسی است که آیا نام انگلیسی برخی از هنگ های ارتش را حذف کند یا خیر.

اما منتقدان مودی پرسیده‌اند که آیا اولویت‌های او نادرست است. مفسر پارسا گفت: «به جای تغییر نام خیابان‌ها و حمله به انگلیسی، BJP بهتر است با چالش واقعی روبرو شود، یعنی حفظ پل‌های دوران استعمار که مدت‌ها دوام آورده‌اند، اما اکنون با بارهایی که هرگز قرار نبود از عهده آنها برآیند، کنار می‌آیند. ونکاتشوار رائو جونیور

یکی از آنها پل قدیمی یامونا در پایتخت هند است که در سال 1866 ساخته شد و آن را به یکی از قدیمی ترین پل های کشور تبدیل کرد. کارگران بیچاره می خوابند و زیر تیرهای آهنی زندگی می کنند.

هزاران مسافری که هر روز از آن استفاده می کنند جان خود را به خطر می اندازند. برای اسب ها، کالسکه ها و حیوانات بارکش در نظر گرفته شده بود. آتل بوز، که با ساکنان محله فقیر نشین در این منطقه کار می کند، گفت: اکنون قطار و ماشین سوار شده است.

جاتین ال سینگ، بنیانگذار انجمن علاقه مندان به راه آهن، از اینکه مهندسان عصر بریتانیا چقدر دوراندیش بودند در طراحی پل ها به گونه ای که اجازه می دادند ظرفیت اضافی بعداً اضافه شود شگفت زده شد.

پل سابق جوبیلی بر روی رودخانه هوگلی در کلکته، که به مناسبت پنجاهمین سالگرد ملکه ویکتوریا ساخته شده بود، در سال 1885 افتتاح شد. این پل یک مسیر برای قطار داشت، اما مهندسان در صورت نیاز به آن در آینده، ظرفیت دو مسیر را ایجاد کردند، که البته این پل. سینگ گفت. پس از 131 سال، این پل در سال 2016 از رده خارج شد.