دیدگاه گاردین درباره پایان دادن به “ویزاهای طلایی”: خیلی کم و خیلی دیر | سرمقاله

مندر دولت، حرف ارزان می شود، اما کردار و کردار است که اهمیت دارد. با توجه به تهدیداتی که بوریس جانسون و وزرای او علیه روسیه در مورد اوکراین انجام می دهند، ممکن است فکر کنید که بریتانیا کاملا مجهز است تا هشدارهای خود را به عمل تبدیل کند. اینطور نیست. با این حال، وقتی نوبت به چیزی می‌رسد که وزرای بریتانیا واقعاً می‌توانند کنترل کنند، مانند هدف قرار دادن دارایی‌های الیگارشی‌های تحت حمایت کرملین و متوقف کردن جریان پول‌های آلوده به روسیه که در شهر لندن شسته می‌شود، این لفاظی‌ها به خاک می‌ریزد. در این زمینه، دولت آقای جانسون دقیقاً برعکس آنچه لازم است انجام می دهد. با صدای بلند صحبت می کند، اما یک چوب سست به همراه دارد.

اکنون، چشم انداز عملی وجود دارد. گزارش شده است که بریتانیا آماده است تا ظرف چند هفته رژیم “ویزای طلایی” خود را لغو کند. اما چرا اینقدر دیر؟ و این اصلاحات در حال حاضر چقدر موثر خواهد بود؟ ترس این است که این کار خیلی کم، خیلی دیر و خیلی بی‌اثر باشد، و اینکه یک شیرین کاری اجرایی کم منابع دیگر را ثابت کند که برای ایجاد یک تصور طراحی شده است، نه دستیابی به یک هدف اقتصادی مادی.

طرح ویزای سرمایه گذار که در سال 1994 راه اندازی شد و بر اساس آن اتباع خارجی باید نشان دهند که حداقل 2 میلیون پوند آماده سرمایه گذاری در بریتانیا هستند، یکی از کلیدهای باز کردن بریتانیا به عنوان پناهگاه امن برای پول های کثیف از روسیه بوده است. در جاهای دیگر نیز (در سال 2021 بیش از دو برابر تعداد ویزای طلایی برای اتباع چینی نسبت به روس ها صادر شد). این طرح فقط پول به همراه نداشت. این بستر برای صنعت توانمندسازان بریتانیا – از جمله وکلا، حسابداران، مشاوران املاک، متخصصان امنیتی و لابی‌گران – برای کمک به ادغام الیگارش‌های روسی و دیگران در بسیاری از سطوح زندگی بریتانیا، از جمله حزب محافظه‌کار، شد. برخی از شرایط طرح ویزای طلایی در سال‌های 2015 و 2019 تشدید شد.

هیچ درخواستی برای اقدام قوی تر وجود نداشته است و شواهد مکرر مبنی بر اینکه وزرا این را در اولویت نمی بینند، وجود نداشته است. با این حال جرم اقتصادی فقط دزدی نیست. موضوع امنیت ملی هم هست. در سال 2018، کمیته روابط خارجی عوام هشدار داد که بریتانیا در مورد این موضوع جدی نیست. در سال 2020، کمیته اطلاعات و امنیت گفت که لندن «مکانیسم‌های ایده‌آلی را ارائه می‌کند که از طریق آن می‌توان منابع مالی غیرقانونی را از طریق چیزی که به عنوان «خشک‌شوی لندن» نامیده می‌شود، بازیافت کرد. فقط ماه گذشته، لرد اگنیو وزیر خزانه داری با ناامیدی استعفا داد زیرا لایحه جرایم اقتصادی با تاخیر بسیار در سخنرانی ملکه بعدی حذف شد.

این تصمیم نشان می دهد که اولویت های دولت کجاست. در تنش بین برنامه رفاه و امنیت در برابر روسیه و سایر تهدیدها، این خزانه داری – و خزانه دار حزب محافظه کار – است که اغلب حرف آخر را می زند. در ماه ژانویه، یک اندیشکده آمریکایی هشدار داد که هرگونه اقدام ضد دزدسالاری آمریکا و بریتانیا به دلیل روابط نزدیک بین پول روسیه و نهادهای نخبه بریتانیا، از جمله حزب محافظه کار، با مشکل مواجه خواهد شد. این هفته، لرد فالکز، وزیر سابق محافظه‌کاران، به آبان نیوز گفت که بریتانیا در نتیجه «میل توهم‌آمیز برای حفاظت از شهر لندن» به مایه خنده تبدیل شده است. تغییر اخیر به سمت مقررات زدایی مجدد در توازن داخلی قدرت در حزب محافظه کار نشان می دهد که این امر به زودی تغییر نخواهد کرد.

با این حال باید. اقدام علیه نقش شهر در پولشویی بسیار به تاخیر افتاده است. اما لغو روادید طلایی یک ژست است، نه یک استراتژی. این یک رویکرد تفنگ پراکنده است که همه اتباع خارجی با هر پیشینه ای را تحت تأثیر قرار می دهد، در حالی که آنچه واقعاً مورد نیاز است، هدف قرار دادن بی رحمانه و با منابع مناسب دارایی ها و سرمایه گذاران مرتبط با رژیم های متخاصم مانند روسیه است. اگر اوکراین مورد تهاجم قرار گیرد، زمینه اقدام حتی قوی تر خواهد شد. اما اقدامات باید مؤثر و کامل باشد تا در حال حاضر تأثیری داشته باشد.