تغییر توییتر چه معنایی می‌تواند داشته باشد: اطلاعات نادرست میان‌ترم، Amok را اجرا کنید

آ تبادل نظر اخیر بین دیوید بکریک کارشناس غیرحزبی انتخابات، و یک کاربر توییتر به نام «@catturd2» – حسابی با نزدیک به یک میلیون دنبال کننده که گاهی با ایلان ماسک، ثروتمندترین مرد جهان و صاحب جدید توییتر پست رد و بدل می کند – مثالی گویا از چرایی اطلاعات نادرست ارائه کردند. چنین مشکل حل نشدنی

این حساب کاربری در توییتر نوشت: «خنده‌دار است که چگونه تا چند سال پیش می‌توانستیم به راحتی هر رأی را در هر ایالت در شب انتخابات بشماریم». این ادعای نادرست 67000 لایک داشت.

بکر خطاب به لیست بسیار کوچکتر 15000 پیروان خود توضیح داد: «با تمام احترامی که برای تندروها قائلم، ما هرگز در تاریخ کشورمان به شمارش همه آرا در شب انتخابات نزدیک نشده ایم. هر ایالت هفته‌ها طول می‌کشد تا همه آراء (از جمله ارتش) را شمارش کند و نتایج را به طور رسمی تأیید کند. هر ایالت همیشه.”

چرا این مهم است؟ زیرا اطلاعات نادرست در مورد مکانیزم های رای دادن، بی اعتمادی را تقویت می کند و بسیاری از آمریکایی ها – که اکثراً در جناح راست هستند – را به پذیرش تئوری های توطئه در مورد انتخابات سوق می دهد.

و اتفاقاً، ماسک در میانه اخراج هزاران کارمند توییتر، از جمله اعضای تیم های اعتماد و ایمنی است که نظارت بر محتوا را مدیریت می کنند.

جسی لریچ، یکی از بنیانگذاران گروه نظارت غیرانتفاعی Accountable Tech، گفت: «این یک کار بسیار غیرمسئولانه است که فقط چند روز قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای که احتمالاً با ارعاب رأی‌دهندگان، ادعاهای نادرست تقلب در انتخابات و خشونت‌های سیاسی احتمالی گرفتار می‌شود، انجام شود».

اول: مبادا هیچ شکی وجود داشته باشد، این تصور که آمریکا همیشه هر رای را در شب انتخابات حساب می کند، هم کاملاً نادرست است و هم به راحتی قابل بررسی است. به عنوان مثال، کالیفرنیا هرگز به جایی در فاصله فریاد از آن هدف نرسیده است. برگزاری مسابقات نزدیک در آنجا هفته ها طول می کشد. ایالت نیویورک در شمارش آرا بسیار کند است. در سال 2020، هیئت های انتخابات محلی تا هفت روز پس از روز انتخابات، شمارش آرای غایب را آغاز نکردند. برخی حتی بیشتر منتظر ماندند.

اینجا توطئه ای نیست شمارش آرا در کشوری به بزرگی آمریکا زمان زیادی می برد. به همین دلیل است که ایالت ها فرآیندهایی را برای تأیید نتایج در طول هفته ها در نظر گرفته اند. به عنوان مثال، آلاسکا قصد ندارد نتایج غیررسمی انتخابات خود را تا 23 نوامبر جدول بندی و منتشر کند. این کاملا طبیعی است.

اما با آشفتگی توییتر، لهریچ نگران است که چگونه اطلاعات نادرست در مورد رای دادن ممکن است طی چند روز و هفته آینده بدون کنترل منتشر شود. او می‌گوید: «چیزها از بین خواهند رفت، حتی اگر ایلان عمداً کاری برای خرابکاری انجام ندهد».

توییت کردن به تنهایی

بخشی از آنچه در اینجا می گذرد کاهش سطح اعتماد به ارکان زندگی مدنی آمریکایی است – روندی که چندین دهه در کتاب معروف رابرت پاتنم در سال 2000 به وضوح در کتاب «بولینگ تنهایی» به تصویر کشیده شده است.

اکنون اعداد حتی بدتر شده است. جفری جونز، تحلیلگر گالوپ، در ماه ژوئیه خاطرنشان کرد که آمریکایی ها به “اعتماد بی سابقه در همه نهادها رسیده اند.”

سازمان‌های خبری نزدیک به انتهای فهرست گالوپ نظرسنجی کردند. فقط 16 درصد از مردم گفتند که به روزنامه‌ها اعتماد «بسیار» یا «بسیار زیادی» دارند و تنها 11 درصد در مورد اخبار تلویزیون همین را گفتند.

اختلافات در حزب فاحش بود. فقط 5 درصد از جمهوری خواهان و 12 درصد از مستقل ها گفتند که به روزنامه ها اعتماد بالایی دارند و تنها 35 درصد از دموکرات ها همین را گفتند. همه این اعداد نسبت به سال قبل کاهش یافته بود.

در میانه انتخابات میان دوره ای که در آن روزنامه نگاران تلاش می کنند میلیون ها رای دهنده را در مورد آنچه اتفاق می افتد آگاه کنند و به آنها کمک کنند تا ایده ها و ویژگی های شخصی نامزدها را ارزیابی کنند، یافته گالوپ نگران کننده بود.

و این فقط یک نقطه داده است. نظرسنجی اخیر توسط Bright Line Watch، پروژه‌ای که توسط گروهی از دانشمندان علوم سیاسی اجرا می‌شود، نشان داد که 91 درصد دموکرات‌ها در مقابل تنها 68 درصد جمهوری‌خواهان مطمئن هستند که آرای آنها شمارش خواهد شد. این عدم اعتماد، سوخت آغازین انکار انتخابات است.

گروه‌های سازمان‌یافته در سمت راست دهه‌هاست که به دنبال مطبوعات بوده‌اند و سیاستمداران محافظه‌کار اغلب گروه کر را بر عهده می‌گیرند. معاون رئیس جمهور بدبخت ریچارد نیکسون، اسپیرو اگنیو، روزنامه نگاران را “معروف به منفی گرایی” خواند. دونالد ترامپ رسانه های خبری را «اخبار جعلی» و «دشمن مردم» خواند. ران دیسانتیس فرماندار فلوریدا علیرغم مهمان مکرر فاکس نیوز – که بله، یک شرکت است – “رسانه های شرکتی” را پاره کرد. اگر والتر کرانکایت امروز در میان ما راه می‌رفت، به‌عنوان یک شیل لیبرال مورد سرکوب قرار می‌گرفت.

چپ با رسانه های خبری گوشت گاو خود را دارد. این هفته، دن فرومکین، منتقد لیبرال قابل اعتمادی که در زمینه پوشش سیاسی مطرح می‌شود، پستی نوشت: «چرا روزنامه‌نگاران جریان اصلی زنگ خطر را درباره تهدید دموکراسی به صدا نمی‌زنند؟» او ابراز تاسف کرد که از نظر او چگونه خبرنگاران سیاسی “فقط مانند یک جنگ حزبی دیگر آن را پوشش می دهند.”

خبرنگاران سیاسی دعواهای حزبی را پوشش می دهند. یک انتخابات در جریان است و خوانندگان به این موضوع اهمیت می دهند که چه کسی برنده، چه کسی بازنده است و چرا.

اما رسانه های اصلی خبری امسال نیز سرمایه گذاری زیادی برای پوشش جلسات استماع 6 ژانویه، انکار انتخابات، خشونت سیاسی، خطرات برای کارگران انتخاباتی، توطئه برای برهم زدن انتخابات میان دوره ای، اطلاعات نادرست و تهدید به دموکراسی به طور کلی انجام دادند. پوشش‌های سخت و انتقادی زیادی از انکار انتخابات صورت گرفته است.

اخبار محلی اغلب داستان دیگری است. اینجا یک توییت از KTNV، یک ایستگاه تلویزیونی در نوادا: «سیسکو آگیلار دموکرات و جیم مارچانت جمهوری‌خواه برای وزیر امور خارجه بعدی در نوادا نامزد می‌شوند. و هر دو تمرکز یکسانی دارند: یکپارچگی انتخابات.

متن مقاله حاکی از آن است که مارچانت، رهبر یک لیست راست افراطی از نامزدهای انتخاباتی در چندین ایالت که مشروعیت پیروزی جو بایدن در سال 2020 را انکار می‌کنند، «ادعاهای بی‌اساس مبنی بر تقلب گسترده در انتخابات» را منتشر می‌کند. اما به صراحت نمی گوید.

در مصاحبه ای، آگیلار به مقاله KTNV به عنوان نمونه ای اشاره کرد که نشان می دهد چگونه پوشش خبری با نامزدها بسیار یکسان برخورد کرده است و به مارچانت پلتفرمی می دهد که لیاقتش را نداشت. (مارچانت به ایمیلی که به سه آدرس شناخته شده او ارسال شده بود پاسخ نداد.)

وقتی از آدریان فونتس، نامزد دموکرات‌ها برای وزارت امور خارجه در آریزونا پرسیدم که در صورت پیروزی در رقابت با مارک فینچم، یک جمهوری‌خواه راست افراطی که تئوری‌های توطئه در مورد انتخابات را دامن می‌زند، چگونه برنامه‌ریزی می‌کند با اطلاعات نادرست مبارزه کند، او استدلال مشابهی را مطرح کرد.

فونتس گفت: «در واقع، مشکل سختی نیست.

او گفت: “به عنوان وزیر امور خارجه، من قصد دارم از آنها تجلیل کنم، آنها را بزرگ کنم و مطمئن شوم که افرادی مانند شما، با احترام، آنها را به نفع عجیب و غریب نادیده نگیرند.”

حقایق چیزهای سرسختی هستند، به جز زمانی که نیستند.

با این حال، میلیون ها آمریکایی به طور فزاینده ای اطلاعات خود را از افرادی مانند من دریافت نمی کنند. آن‌ها منابعی را دنبال می‌کنند که هیچ‌کدام از کنترل‌ها و توازن‌ها – هر چند ناقص – که اکثر رسانه‌های جریان اصلی دارند را ندارند.

در چند دهه گذشته، از آنجایی که جناح راست در جریان اصلی بی‌اعتمادی ایجاد کرده است، یک اکوسیستم جایگزین بسته ایجاد کرده است که شامل فاکس نیوز، اما همچنین رسانه‌های حاشیه‌تر مانند Newsmax یا One America News Network است. اما حتی آن مکان‌ها نیز نام خود را پشت داستان‌های خود قرار می‌دهند و بینندگان حس خوبی از دیدگاه و زاویه‌ای که نشان می‌دهند دارند.

امروز صبح، من از @catturd2 در توییتر پرسیدم که آیا کاربر پشت حساب قصد دارد اطلاعات نادرست را اصلاح کند یا حذف کند. هنوز پاسخی دریافت نشده است، اما این حساب کاربری در توییت دیگری نوشت: “LOL – ببینید توییتر با توییت من چه کرد – سعی کردم آن را با کمسیون اخبار جعلی NYT بررسی کنید” و سپس پنج شکلک صورتک خنده-گریه به نمایش گذاشت.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که جوانان به همان اندازه که به منابع خبری سنتی اعتماد دارند، به آنچه در رسانه‌های اجتماعی می‌بینند، به طور فزاینده‌ای اعتماد دارند. داده ها همچنین نشان می دهد که خوانندگان اغلب نمی توانند تفاوت بین گزارش خبری و نظر را تشخیص دهند، حتی اگر به صراحت برچسب گذاری شده باشند. جدول زمانی رسانه های اجتماعی همه آنها را با هم ترکیب می کند.

و همانطور که مرکز تحقیقات پیو اشاره کرده است، مردم حتی در مورد اینکه یک “واقعیت” چیست توافق ندارند: “اعضای هر حزب سیاسی زمانی که بیشتر به جنبه سیاسی خود متوسل می شوند، احتمال بیشتری داشت که اظهارات واقعی و نظری را واقعی بدانند. پیو در سال 2018 نوشت.

آن مردمی که در آریزونا برای ترساندن رأی دهندگان بر اساس اطلاعات نادرست، صندوق های ریختن رای را جمع می کنند، یا خواهان شمارش دستی آرا در نوادا هستند؟ آنها اطلاعات خود را از منابع اصلی دریافت نمی کنند.

چگونه خبرنگاران صادق و منصف با اخبار دقیق به آنها می رسند؟ این یک چالش اجتماعی بسیار عمیق تر است و به نظر می رسد هیچ کس پاسخ خوبی ندارد.

امشب چی بخونیم

• مایکل بندر و مگی هابرمن می نویسند، انتظار می رود دونالد ترامپ به زودی پس از انتخابات میان دوره ای، احتمالاً به محض 14 نوامبر، سومین کارزار انتخاباتی کاخ سفید را اعلام کند.

• رید اپستاین گزارش می‌دهد که در ویسکانسین، یکی از مساوی‌ترین ایالت‌های کشور، جمهوری‌خواهان به تصرف اکثریت‌های برتر در مجلس قانونگذاری ایالتی نزدیک هستند که فرماندار دموکرات را حتی در صورت پیروزی مجدد در انتخابات بی‌ربط می‌کند.

• سن لوئیس، آریز، یک پاسگاه کشاورزی کوچک در مرز، نقش مهمی در ساخت «2000 قاطر»، فیلمی توطئه‌آمیز درباره تقلب در انتخابات در سال 2020 ایفا کرد. اکنون برخی از ساکنان، جک هیلی و الکساندرا برزون از رأی دادن می‌ترسند. نوشتن.

• شيرا فرنكل به پديده «اطلاعات غلط مشاركتي» در اينترنت نگاه مي كند، جايي كه جست و جوي تقلب در راي دهندگان به يك بازي تبديل شده است.

منظره یاب

مشت زدن در یک میدان جنگ سیاسی کلاسیک

در ساعت 5:30 بعدازظهر، یک سرعت همه جانبه از سوی کارگران، داوطلبان و حامیان کمپین برگزار شد.

هدف: یافتن بهترین منظره از پارکینگی که سناتور مگی حسن و رقیب جمهوری‌خواهش، دان بولدوک، برای مناظره نهایی خود می‌رسند. طرفداران هر کاندیدا برای موقعیت می جنگیدند تا نشانه های آنها نمایان شود.

در داخل مؤسسه سیاست نیوهمپشایر در کالج سنت آنسلم در گافستون، صحنه برای حسن، یک دموکرات و بولدوک آماده می شد که رقابت سنا آنها در هفته های اخیر فشرده شده است و جمهوری خواهان را برای پیروزی ناراحت کننده امیدوار کرده است.

حسن اولین نفری بود که وارد شد و حدود یک دقیقه قبل از رفتن به داخل خط کار کرد. در عرض 30 ثانیه یا بیشتر، بولدوک با تشویق و تمسخر از راه رسید.

او مشت هایش را جلوی هواداران کوبید، و من این تصویر را گرفتم – نگاهی به تئاتر سیاسی مردمی در نیوهمپشایر.

از شما برای خواندن در مورد سیاست و برای اینکه مشترک نیویورک تایمز هستید متشکریم. – بلیک

نسخه های گذشته خبرنامه را اینجا بخوانید.

اگر از مطالبی که می خوانید لذت می برید، لطفاً آن را به دیگران توصیه کنید. آنها می توانند در اینجا ثبت نام کنند. همه خبرنامه های مختص مشترکین ما را اینجا مرور کنید.

بازخورد دارید؟ ایده هایی برای پوشش؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما در onpolitics@nytimes.com ایمیل بزنید.