“بریتانیا ممکن است از دست بدهد”: آیا دولت به اندازه کافی برای صنعت باتری خودرو انجام می دهد؟ | صنعت خودرو

اچموجودات انسانی و باتری‌ها ترکیب بدی هستند: آب و گرد و غبار می‌توانند باعث اتصال کوتاه فاجعه‌بار در سلول‌های برقی خودروهای الکتریکی شوند و خطر آتش‌سوزی شعله‌ور شوند. بنابراین تعداد معدودی از افرادی که اجازه ورود به اتاق‌های تمیز وسیع در کارخانه Envision AESC در ساندرلند را دارند، باید ابتدا یک کت و شلوار کامل بپوشند و از یک دوش هوایی عبور کنند. حتی نوت بوک آبان نیوز برای کاغذهایی که الیاف نمی ریزند تعویض می شود.

ربات ها پس از داخل شدن بر خطوط حکومت می کنند. آن‌ها رول‌های مواد الکترود را به اندازه‌ای برش می‌دهند، آنها را روی هم قرار می‌دهند و با دقتی که با دست انسان امکان‌پذیر نیست، جوش می‌دهند، قبل از تزریق الکترولیت که یون‌های لیتیوم را قادر می‌سازد به سمتی حرکت کنند و الکترون‌ها را به سمتی دیگر حرکت می‌کنند و موتورهای نیرو را تامین می‌کنند. ماشین های نیسان ساخت همسایگی

کریس کیگیل، مدیر عامل کارخانه می گوید: «این دقتی است که برای ساخت باتری ها لازم است. “همه چیز باید در سطح میلی متر مونتاژ شود.”

کارخانه فناوری پیشرفته و یک برادر بزرگتر که در چند صد متر دورتر در حال ساخت است، امید بزرگی برای صنعت خودروی بریتانیا است. موج عظیمی از سرمایه گذاری در حال افزایش است زیرا کارخانه های عظیم در سراسر جهان برای پاسخگویی به افزایش عظیم تقاضا با شروع ممنوعیت موتورهای بنزینی و دیزلی از سال 2025 در نروژ و 2035 در بریتانیا و اتحادیه اروپا شروع به کار می کنند. موسسه فارادی که توسط دولت بریتانیا تامین مالی می شود، 41 پروژه در اروپای غربی دارد که عملیاتی یا برنامه ریزی شده اند.

با این حال به نظر می رسد جایگاه بریتانیا در آینده مشخص نیست. تنها سه مورد از این پروژه ها در بریتانیا هستند. گیاهان Envision دو نفر هستند. سومین استارت آپ Britishvolt است که به شدت مورد حمایت دولت قرار گرفته است، اما اکنون در حال تاسیس است.

این مقاله، سومین مقاله از سری جاه طلبی‌های باتری بریتانیا است، به سؤالات پیرامون اینکه آیا دولت به اندازه کافی برای شروع صنعت انجام می‌دهد – و اینکه آیا بریتانیا شانس خود را برای تولید بخش کلیدی اقتصاد بدون کربن از دست داده است، می‌پردازد.

انگلستان یک شروع عالی داشت. کارخانه ساندرلند از دسامبر 2012، زمانی که نیسان و شرکای آن برای تولید سلول هایی برای تامین انرژی خودروی برقی پیشگام Leaf افتتاح کردند، باتری تولید می کند. شرکتی که دفتر مرکزی آن ژاپنی است، Automotive Energy Supply Corporation (AESC) توسط شرکت چینی Envision در سال 2018 خریداری شد.

برنامه های توسعه آن، که باعث تقویت روحیه بزرگی برای بخش خودروسازی بریتانیا شد، در نهایت شاهد افزایش تعداد کارمندان از 440 نفر فعلی به 4400 نفر خواهد بود زیرا دومین کارخانه بسیار بزرگتر را در دو فاز می سازد. ظرفیت باتری هایی که می تواند در یک سال بسازد از 1.8 گیگاوات ساعت به 9 گیگاوات ساعت تا سال 2024 و سپس به 38 گیگاوات ساعت افزایش می یابد که برای ساخت تقریباً 600000 باتری خودرو در سال کافی است.

شویچی ماتسوموتو، مدیر اجرایی Envision AESC، می‌گوید که انتظار دارد تقاضای جهانی باتری در مقایسه با بازار فعلی شش یا هفت برابر افزایش یابد. او به دنبال سرمایه گذارانی برای تامین مالی برنامه عظیم ساخت کارخانه باتری است.

او با استناد به طرح‌هایی در بریتانیا، فرانسه، ایالات متحده، ژاپن و چین می‌گوید: «به همین دلیل است که Envision یک طرح توسعه بسیار تهاجمی دارد. “حجم برای ما بسیار مهم است.”

مقیاس تعهد Envision مابقی تلاش‌های عظیم بریتانیا را در نوری نابخشودنی قرار داده است. بریتیش ولت این هفته به دلیل کمبود نقدینگی، ورود به دولت را در نظر گرفت تا اینکه معامله لحظه آخری با شرکت معدنی گلنکور، یک سرمایه گذار موجود، به آن پنج هفته فرصت تنفس داد. پروژه‌های فرودگاه کاونتری و پارک تجاری در سامرست از نظر برخی سرمایه‌گذاران امیدوارکننده هستند، اما هنوز نتوانسته‌اند سرمایه‌گذارانی مانند خودروسازان یا شرکت‌های بزرگ باتری‌سازی را که بر عرضه جهانی تسلط دارند، از جمله CATL چین، ال‌جی کره، یا پاناسونیک ژاپن جذب کنند.

ایان هنری، مدیر AutoAnalysis، یک شرکت مشاوره، می‌گوید که برنده شدن کارخانه‌های عظیم بدون مشتریان لنگر برای بریتانیا بسیار دشوار خواهد بود. در حالت ایده‌آل، این مشتریان در همین نزدیکی هستند.

او می‌گوید: «این گاری قبل از اسب است»، و افزود که هیچ نمونه‌ای در سطح جهان وجود ندارد که «کارخانه باتری‌سازی که برای تولید ده‌ها هزار باتری در سال بدون هیچ مشتری یا محصولی کارآمد ساخته و مجهز شده باشد».

در سطح کارخانه خودروسازی فردی، دیدن این که آن مشتریان لنگر از کجا خواهند آمد دشوار است. کارخانه‌های واکسهال احتمالاً می‌توانند از منابع اروپایی شرکت مادر Stellantis استفاده کنند. BMW در ابتدا تولید مینی الکتریکی خود را به چین منتقل خواهد کرد. تویوتا در بریتانیا – حداقل در حال حاضر – بر تولید خودروهای هیبریدی با نیاز باتری کمتر متمرکز شده است. بسیاری از بقیه به اندازه کافی بزرگ نیستند که بتوانند یک کارخانه بزرگ در مقیاس بزرگ را حفظ کنند.

سوال بزرگ باقی مانده این است که جگوار لندرور، بزرگترین کارفرمای خودرو بریتانیا، چه زمانی دست خود را نشان خواهد داد. به گفته منابع متعدد، مالک هندی آن، تاتا، درباره سرمایه گذاری های بالقوه کارخانه های عظیم، از جمله خرید احتمالی بریتیش ولت یا تصاحب سایت، با دولت مذاکره کرده است. تاتا نظری نداد.

دیوید بیلی، استاد استراتژی صنعتی در دانشگاه بیرمنگام، می‌گوید که بریتانیا از نظر سیاست‌هایی برای تشویق کارخانه‌های گیگ «بسیار از کشورهای اتحادیه اروپا عقب است».

او می‌گوید: «مگر اینکه بریتانیا به زودی حرکت کند، خطری وجود دارد که آن را از دست بدهد». “نقش واقعی برای دولت از نظر هماهنگی همه اینها وجود دارد.”

دولت تحت فشار حزب کارگر به دلیل سرمایه گذاری در کارخانه های عظیم قرار گرفته است. جاناتان رینولدز، وزیر تجارت سایه، متعهد شده است که از سه کارخانه گیگافکتوری دیگر علاوه بر مواردی که قبلا اعلام شده بود، حمایت کند.

با گسترش صنعت، تامین مواد بیشتر از اروپا امکان‌پذیر خواهد بود، اما ایده‌آل برای ساندرلند – و سرزمین موعود برای دولت – داشتن کارخانه‌های گیگ کافی برای حفظ زنجیره تامین کامل بریتانیا است. این امر باعث سرمایه گذاری و مشاغل جدید می شود.

Envision می گوید حدود 100GWh احتمالاً این کار را انجام می دهد. درک بنفیلد، مدیر فنی انویژن که با لباس‌های کامل در اتاق تمیز ساندرلند ایستاده است، به ورقه‌ای پلاستیکی با ضخامت دقیق اشاره می‌کند که الکترودهای سلول‌ها را از هم جدا می‌کند. مواد حیاتی در حال حاضر از ژاپن وارد می شود.

این مقیاس تقاضا از سوی ما به این معناست که تامین کننده در بریتانیا سرمایه گذاری و تولید می کند؟ او می گوید. ما دوست داریم در بریتانیا ساخته شود.»