ایالات متحده امیدوار است از تهاجم روسیه به اوکراین جلوگیری کند

بنابراین هیچ بحث واقعی در مورد آنچه در مرزهای اوکراین اتفاق می افتد وجود ندارد. قدرت آتش برای دیدن وجود دارد و این بخشی از استراتژی اجباری آقای پوتین است. تنها راز باقی مانده این است که آقای پوتین قصد دارد با آنها چه کند. در ابتدا، مقامات ایالات متحده فکر کردند که او قصد دارد از آنها برای ارعاب دولت اوکراین استفاده کند، آن را مجبور کند تا جاه طلبی های خود را برای پیوستن به ناتو در زمانی نامشخص در آینده کنار بگذارد، و جلوی حرکتش به سمت غرب را بگیرد.

سپس، پس از آنکه آقای پوتین در ماه دسامبر «پیمان» پیشنهادی را صادر کرد، به نظر می‌رسید که او نقشه بزرگ‌تری دارد: بیرون راندن ایالات متحده و نیروهای ناتو از کشورهای بلوک شوروی سابق که به ناتو پیوسته‌اند، و به عقب برگرداند نظم جهانی ایجاد شده پس از آن. فروپاشی شوروی 31 سال پیش. دو هفته پیش، ارزیابی آمریکا دوباره تغییر کرد: مقامات اطلاعاتی و نظامی آقای پوتین گفتند که کیف، پایتخت اوکراین را هدف قرار داده است، پس از این که به این نتیجه رسیدند که حملات سایبری و خرابکاری به تنهایی بعید است که دولت را جابجا کند. فقط یک تهاجم تمام عیار این کار را انجام می دهد.

بنابراین دولت بایدن در تلاش است تا نتیجه آقای پوتین را آزمایش کند. اگر این موضوع با مذاکره بر سر یک پیمان کنترل تسلیحاتی جدید که به نگرانی های آقای پوتین در مورد دو استقرار ضد موشکی در لهستان و رومانی یا قوانین مربوط به رزمایش های نظامی روسیه و ناتو رسیدگی می کند، حل شود، این دو مرد فضایی برای انجام معامله وجود دارد. گفته اند. و آنها گفته اند که فضا برای مذاکره مجدد در مورد توافق مینسک، مجموعه ای از تعهدات اوکراین و روسیه پس از الحاق کریمه وجود دارد. آنها به طور انتخابی از هر دو طرف نادیده گرفته شده اند.

اما برای مقامات دیرینه آمریکایی و بسیاری از دیپلمات های اروپایی که در مونیخ فیلتر شده اند بعید به نظر می رسد که آقای پوتین این همه هزینه و این همه تلاش را انجام داده و میراث خود را به خطر انداخته است، فقط برای ترسیم خطوط نظم موجود. . او می خواهد آن را واژگون کند.

آنجلا استنت، محقق موسسه بروکینگز و پیشنهاد اطلاعات ملی سابق برای روسیه و اوراسیا، اخیراً در فارن افرز نوشت: از زمانی که آقای پوتین 20 سال پیش به قدرت رسید، “روسیه آن سیستم را به چالش می کشد.” بحران کنونی در نهایت به این است که روسیه نقشه پس از جنگ سرد را دوباره ترسیم کرده و به دنبال تقویت مجدد نفوذ خود بر نیمی از اروپا بر اساس این ادعاست که امنیت خود را تضمین می کند.

این بدان معنا نیست که هیچ راهی برای خروج وجود ندارد.

در بحران موشکی کوبا، زمانی که جهان در طول جنگ سرد به نابودی هسته‌ای نزدیک شد، آقای خروشچف در نهایت موشک‌های خود را به خانه برد، در ازای یک وعده مخفیانه – که آقای کندی ماه‌ها بعد به آن عمل کرد – برای خارج کردن موشک‌های ژوپیتر آمریکایی. ترکیه، جایی که کلاهک های هسته ای آنها در برد آسان اتحاد جماهیر شوروی قرار داشت.