روبرتو دزربی ریسک پذیر هدیه ای برای برایتون و لیگ برتر است | برایتون اند هوو آلبیون

افیا لیگ برتر برای تکامل و ادامه هیجان هواداران، نیاز به ایده‌ها و فلسفه‌های تازه دارد تا به فوتبال انگلیس کمک کند تا پیشرفت کند. سرمربی جدید برایتون، روبرتو دزربی، جدیدترین مبتکری است که تاثیر فوری گذاشته و هواداران، مربیان و کارشناسان را با سبک بازی خود تحت تاثیر قرار داده است.

من قبل از ورود او چیز زیادی در مورد دزربی نمی دانستم، بنابراین سعی کردم بفهمم که او چگونه با فلسفه برایتون، که در طول سالیان متمادی هوشمندانه ساخته شده است، مطابقت دارد. آنها یک عملیات روشمند هستند و به نظر می رسد که او یک انتصاب هوشمندانه دیگر است.

اسلاف ایتالیایی، گراهام پاتر، در آمکس متوجه این موضوع شد، زیرا باشگاه سابقش چلسی را 4-1 شکست داد و ولوز نسبت به تهدید اضافه شده برایتون در روز شنبه محتاط خواهد بود.

به ندرت پیش می‌آید که یک سرمربی به سمتی برود تا موفقیت را تقویت کند. معمولاً تغییر لازم است زیرا مدیر قبلی به دلیل فرم ضعیف اخراج شده است. دزربی وارد رختکنی شده است که در بالای پاتر قرار داشت و پیوستن به یک باشگاه موفق ممکن است سخت باشد. تشخیص عیوب در یک طرف درگیر و بهبود آنها بسیار ساده است، اما بهبود یک طرف خوب می تواند بسیار سخت تر باشد. خوشبختانه، دزربی سطحی از نوآوری را به همراه دارد که به انتقال کمک کرده است.

پاسکال گروس هافبک مقابل چلسی در پست دفاع راست شروع کرد. دزربی می‌توانست گروس را به عنوان توانایی بازی در دفاع راست در سیستم خود شناسایی کند. او می داند که چگونه نقش را توضیح دهد تا اطمینان حاصل کند که بازیکنان استدلال پشت آن را می دانند و چگونه می توانند آن را به نفع تیم اجرا کنند. این انعطاف پذیری بیشتری را با یک تیم به ارمغان می آورد. این واقعیت که پاتر مکرراً از بازیکنان خارج از موقعیت استفاده می‌کرد، به او کمک می‌کرد و آنها را نسبت به ایده‌های متفاوت مربی جدیدشان باز می‌کرد، چیزی که او به نفع خود استفاده می‌کرد.

دزربی در نحوه بازی تیمش از عقب بسیار ریسک پذیر است و به دنبال ایجاد مراحل طراحی شده از بازی است. او می‌خواهد مدافعان توپ را در مناطق عمیق‌تر دریافت کنند، گاهی اوقات نزدیک به دروازه خودشان باشند و از توانایی فنی خود برای مقاومت در برابر فشار و یافتن راهی برای خروج استفاده کنند. مدافعان میانی او از نظر ترکیب، بازیکنان اصلی او هستند. او می‌خواهد پرس را از حریف بمکد، آن‌ها را به یک احساس امنیت کاذب بکشاند و هنگامی که پرس شکست خورد، می‌تواند توپ را سریعاً به سمت زمین حرکت دهد و آن را به بازیکنان اصلی خود در بازی‌های یک در مقابل یک برسانند.

در مقابل چلسی، او تاکید کرد که کائورو میتوما می تواند تروو چالوبا را منزوی کند و سولی مارچ می تواند همین کار را با مارک کوکورلا انجام دهد. چلسی فکر می کرد که می تواند با پرس خود در بالای زمین توپ را پس بگیرد، اما برایتون به فرار ادامه داد.

برایتون خارج از مالکیت، از نظر نحوه پرس کردن با پاتر کمی متفاوت است، اما هنوز هم عناصری در ساختار دفاعی آنها وجود دارد که باید روی آنها کار کنند که ناشی از تغییر از نظر شدت است.

دزربی شجاع است و شخصیت جالبی به نظر می رسد که طرفداران برایتون او را می پسندند و می پسندند. دیدن اینکه یک مدیر وارد می شود و در یک باشگاه دنده ها را عوض می کند همیشه هیجان انگیز است. او در نحوه رسیدن به اهداف تاکتیکی خود، مانند پپ گواردیولا، روشمند است. او یک بازیکن یا منطقه را برای هدف گیری در چارچوب فلسفه آنها انتخاب می کند.

مانند منچسترسیتی، برایتون در نحوه پرس کردن کاملاً تهاجمی است، اما آنها به شکلی متفاوت ساخته می شوند. سیتی به اندازه برایتون دزربی با ریسک بازی نمی کند. در دو بازی اول فکر می کردم خیلی خطرناک است اما به این دلیل است که آن چیزی نیست که من به آن عادت کرده ام.

برایتون فردی را برجسته کرده است که می تواند در چارچوب فلسفه ای که در طول سالیان متمادی ساخته است کار کند و چرخشی جدیدی در آن ایجاد کند. این هیجان انگیز است. اگر همان مدیرانی را بیاورید که همان روند را تکرار می کنند، برای طرفداران بسیار خسته کننده خواهد بود. شما کمی بیشتر پیچ و تاب و تفاوت را با دزربی می بینید. من دوست دارم ایده‌های تازه را ببینم و به کارهایی که مدیران انجام می‌دهند و یاد می‌گیرند نگاه کنم، در حالی که می‌پرسم آیا من هم همین کار را انجام خواهم داد.

فوتبال ثابت نمی ماند. زمانی که گواردیولا و یورگن کلوپ آمدند، سایر مربیان نیاز داشتند تا با تطبیق و پیشرفت در تلاش برای مقابله با درخشش آنها باشند. این یک چالش هیجان انگیز برای همه مربیانی خواهد بود که مقابل دزربی قرار می گیرند.

شان دایچ گفت: “بهترین مربیان دزد هستند” و او درست می گوید. آنها به سراسر جهان سفر می کنند تا از دیگران بیاموزند، بهترین ایده ها را برای شکل دادن به سبک و فلسفه خود قبل از اجرای آن در یک تیم انتخاب می کنند. مربیان بریتانیایی دور دنیا رفته اند. پاتر مهارت‌های خود را در سوئد تقویت کرد، برندان راجرز در اسپانیا مربی‌ها را مطالعه کرد و ادی هاو مدتی را صرف مشاهده دیگو سیمئونه در اتلتیکو مادرید کرد.

برای لیگ برتر، مدیران و تیم‌ها خوب است که خود را تطبیق دهند و تکامل پیدا کنند. من چرخش ها و پیچ های مختلف را دوست دارم، در غیر این صورت همه چیز خسته کننده می شد. ما به یک مزیت رقابتی و حل مشکلات نیاز داریم. دزربی به لیگ برتر آمده تا خودش را محک بزند. حالا این وظیفه رقبای اوست که او را تا مرزهایش سوق دهند.