الهام برادرانه دیگو ریکو: “هر مشکلی که داشته باشی، چیزی نیست” | رئال سوسیداد

جیاویر ریکو شاید امروز شادترین مرد دونوستیا باشد. از زمانی که قرعه کشی انجام شد و بلیت ها در عرض چند ساعت فروخته شد، همه منتظر این بودند، همه ناامید بودند که در یک مسابقه ویژه دیگر برای رئال سوسیداد، تنها تیمی در لیگ اروپا که هر بازی را برده است، حضور داشته باشند. اما هیچ کس منتظر دیدار پنجشنبه منچستریونایتد و شانس صعود به عنوان برنده گروه نیست، مانند بازیکن 26 ساله بورگوس که دیشب وارد این شهر شد و تا یکشنبه می ماند. برادرش دیگو می‌گوید: «او برای این کار عصبانی است.

دیگو ریکو مدافع چپ رئال سوسیداد است که پس از سه فصل حضور در انگلیس دوباره در اسپانیا بازی می کند و جاوی بزرگترین طرفدار اوست. خاویر سه سال جوان تر، با یک بیماری عصبی زندگی می کند که تأثیرات جسمی و روانی عمیقی دارد و ده ها عمل جراحی را پشت سر گذاشته است. مدافع سابق بورنموث می گوید: مال من، خانواده من، مال همه.

«برادرم با ستون فقراتش بیرون از بدنش به دنیا آمد. دکترها گفتند که او در تمام زندگی خود در حالت نباتی خواهد بود. نمی‌دانم اسمش چیست: پزشکان می‌گویند که او بخشی از دو سندرم را با هم دارد، اما «بهترین»، کمترین آسیب‌رسانی به هر کدام را دارد. اما با مبارزه، فداکاری، او رشد کرده است، ستون فقرات به جای خود حرکت کرده است.

آموزش روانی حرکتی، استخر شنا وجود داشته است [rehabilitation]، ساعت ها کار از پدر و مادرم برای ما به ارمغان می آورد، ما را ادامه دهید. ما فکر می کردیم که او زندگی خود را روی تخت بیمارستان می گذراند، بنابراین برای اینکه بتوانم اکنون برادرم را ببینم – تصورش را بکن. فقط من و خانواده ام می دانیم که همه ما در چه شرایطی بوده ایم، اما او هرگز از چیزی شکایت نمی کند. برای ما این مشکل بزرگ است، اما برای او چیزی نیست: یک لبخند، انرژی، و این الهام بخش است. هر مشکلی داشته باشی، چیزی نیست.»

ریکو می گوید جاوی تقریباً در هر بازی می رود. در تمام وقت، دیگو او را در سکوها جستجو می کند و او را به زمین می آورد تا در کنار بازیکنان باشد. در آخرین بازی اروپایی خود، یوفا به او اعتبار داد تا بتواند به آنها بپیوندد. ریکو می‌گوید: «او همیشه برای عکس گرفتن با همه بازیکنان دور می‌چرخد.

“این تمام چیزی است که او به آن فکر می کند و این همه آنهاست. هرکس بیرون می آید، منتظر می ماند، می پرسد. رئال سوسیداد خیلی خوب است و این کار را تسهیل می کند تا بتواند در جایی که اتوبوس تیم است باشد. مامانم براش آلبوم میسازه او آنها را به زمانی که خیلی کوچک بود برمی‌گرداند: همه بازیکنان، همه هم تیمی‌های من، امضا، برچسب، آلبوم، همه چیز. این چیزی است که او را بیشتر خوشحال می کند. او منچستریونایتد را شخصا ندیده است و همه چیز را آماده می کند. او همه چیز را برنامه ریزی کرده است.»

اگرچه جاوی اغلب به دین کورت می‌رفت و دیگو قبلاً با یونایتد روبرو شده بود – در واقع آنها را شکست داده است – همیشه در انگلیس برای او آسان نبود. برای دیگو هم چندان آسان نبود، چشم اندازی که برادرش در مورد مشکلاتش ارائه می کرد.

قرارداد ریکو در سال 2018 با عجله در اواخر پنجره نقل و انتقالات تکمیل شد و در حالی که او می گوید بازی در لیگ برتر “لذت بخش” است و مشکلی برای بازگشت به انگلیس نخواهد داشت، او تغییر در فوتبال را اینگونه توصیف می کند. یک “تغییر ریشه ای: همه بالا و پایین، دوئل ها، چالش ها، هر چه سریعتر وارد منطقه شوید، بهتر است”. او در اولین فصل خود پنج بازی لیگ را آغاز کرد و اگرچه در فصل دوم 27 بازی را شروع کرد، اما به سقوط خاتمه داد. او می‌گوید: «این برای من از نظر شخصی و حرفه‌ای چندان مثبت نبود.

من از فرصتی که ادی هاو به من داد، نصیحت کرد و یاد گرفتم، سپاسگزارم. دوست داشتم بیشتر مورد استفاده قرار می گرفتم، اما این تصمیمات ورزشی هستند که باید به آنها احترام بگذارید و او در نیوکاسل خودش را ثابت می کند. “من فکر می کنم کلمه خواهد بود نابجا [roughly: out of place]. من ابتدا خوب انطباق پیدا کردم، بعد مثل این بود که مجبور شدم دوباره تطبیق پیدا کنم چون بازی نمی کردم. اما ورزش همین است: صبور باشید، هیچ دلیلی ندهید که در مورد شما بد فکر کند، بدون نگرش بد، بدون جلسات تمرین بد، زبان خود را گاز بگیرید، به کار خود ادامه دهید، از هر فرصتی نهایت استفاده را ببرید.

او گفت درب خانه اش همیشه باز است. و من رفتم و پرسیدم که او از من چه نیازی دارد. او توضیح داد و هر جلسه من از انجام آن کارها عقب می ماندم. من یک سال، یک سال و نیم همینطور بودم. او در ابتدا گفت که می‌خواهد ما چه چیزی را بهبود ببخشیم و سپس بسته به تمرین و بازی‌ها می‌گوید: فاصله‌ها، یک به یک، بیرون آوردن توپ، توپ‌های بلند، هر چیزی. من هر روز 40، 45 دقیقه با کارکنان می ماندم و با او تمرین می کردم. هرگز یک چهره بد، هرگز یک ژست بد، فقط تلاش برای انجام آنچه او می خواست.

من حرف بدی برای گفتن در مورد کسی ندارم و فراتر از جنبه ورزشی، او و کادرش افراد خوبی هستند. بازیکنانی هستند که فرصت های بیشتری به دست آوردند، اما فوتبال همین است.»

در پایان فصل دوم، با جدایی هاو، اتلتیکو مادرید جزو تیم هایی بود که آمد اما بورنموث اجازه نداد ریکو برود. “برخی فرصت ها هستند که فقط یک بار به دست می آیند. مدیری که شماره 2 ادی بود [Jason Tindall]، گفت من قرار است مهم باشم، باید بمانم. یه چیزی گفت بعد یه چیز دیگه کرد.

زمانی که از صعود بازماندیم، رئال سوسیداد آمد. من با مدیر ورزشی صحبت کردم و گفتم نمی توانم فرصت دیگری را رد کنم. سال قبل به او گفتم که آنها یک فرصت منحصر به فرد را از من گرفتند و من اجازه نمی‌دهم دوباره این اتفاق بیفتد.»

برای خانواده، برای جاوی، بازگشت خبر خوبی بود. ریکو می گوید: «برای همه ما. “لحظه ای رسید که من راحت نبودم، خوشحال نبودم. به خاطر همه چیز واقعاً: بازی نکردن، فرصتی که باعث شدند من را از دست بدهم، سپس همه چیز آنطور که آنها می گفتند نیست. این باعث می شود احساس بدی داشته باشید، عصبانی شوید، بنابراین همه ما دوست داشتیم که آنجا را ترک کنیم. و نزدیک خانه بودن: به جای ساعت ها از بورگوس تا بورنموث، یک ساعت و نیم است: این کاملاً تفاوت است. من در باشگاه، شهر بسیار خوشحالم.»

رئال سوسیداد در لالیگا پنجم است و اگر بتواند از شکست 2-0 جلوگیری کند، به مرحله یک هشتم نهایی اروپا راه می یابد، اگرچه ریکو معتقد است اتوبوس را پارک نمی کند. اگر آنتونی از یونایتد ناگهان جلوی او بچرخد، نگران نخواهد بود. او با خنده می‌گوید: «من هرگز آنجا نرفته‌ام، بنابراین نمی‌دانم چه واکنشی نشان خواهم داد.

هرکسی می‌تواند کاری را که می‌خواهد انجام دهد، به شرطی که به حریف آسیب نرساند. این روش بازی اوست. این در خون است و هر چقدر مردم از او انتقاد کنند، تغییری نخواهد کرد. و اگر آن را از دست داد، مثل این است که اصلاً اتفاق نیفتاده است، پس بگذار اینطور تمام شود.

“این یک “فینال” است، مردم واقعا هیجان زده هستند. همه می‌خواهند چنین بازی‌هایی را مقابل بهترین‌ها انجام دهند و اولین جایی برای بازی کردن وجود دارد، این چیزی است که از همه مهمتر است.»

دیگو ریکو در پاسخ به این سوال که دوست دارد با چه کسی پیراهن را عوض کند، لبخند می‌زند. دخیا، کاسمیرو، کریستیانو، رشفورد… اما هر بازیکنی که بخواهد خوب است. علاوه بر این، به برادرم می رسد و او هر پیراهنی را که بگیرد دوست خواهد داشت. او احتمالاً کریستیانو یا دخیا را دوست دارد. اما آنچه او بیشتر از همه می خواهد این است که ما برنده شویم. سپس او آنجا خواهد بود و منتظر همه بازیکنان برای گرفتن عکس است. او خوشحال خواهد شد، او همیشه خوشحال است. ”