مطالعه می گوید: “این سبزی شستشو است”: اکثر پلاستیک های قابل کمپوست خانگی کار نمی کنند محیط

طبق تحقیقات، اکثر پلاستیک‌هایی که به‌عنوان «کمپوست‌شونده خانگی» به بازار عرضه می‌شوند، عملاً کار نمی‌کنند و طبق تحقیقات، 60 درصد آنها پس از شش ماه از بین نمی‌روند.

به گفته محققان، حدود 10 درصد از مردم می توانند به طور موثر در خانه کمپوست کنند، اما برای 95 درصد باقی مانده از جمعیت، بهترین مکان برای دفع پلاستیک های قابل کمپوست، محل دفن زباله است، جایی که به آرامی تجزیه می شوند و متان آزاد می شود. این مطالعه نشان می‌دهد که اگر پلاستیک قابل کمپوست در میان زباله‌های مواد غذایی قرار گیرد، آن را آلوده کرده و فرآیند بازیافت را مسدود می‌کند. تنها راه حل استفاده از پلاستیک کمتر است.

پروفسور مارک میودونیک، نویسنده این مقاله که در مجله Frontiers in Sustainability منتشر شده است، می گوید: «نکته اصلی این است که پلاستیک های قابل کمپوست خانگی کار نمی کنند. «بیایید بس کنیم. بیایید به خودمان وانمود نکنیم که این یک نوشدارویی خواهد بود، و می‌توانید بدون داشتن زیرساخت برای مقابله با ضایعات به مردم چیزهایی بفروشید و امیدوار باشید که همه چیز از بین برود.»

این مطالعه نشان داد که بیشتر پلاستیکی که مردم در کمپوست خانگی خود قرار می دهند به هر حال نباید آنجا باشد. محققان دریافتند که 14 درصد از اقلام بسته بندی پلاستیکی دارای گواهینامه “صنعتی کمپوست پذیر” هستند و 46٪ فاقد گواهینامه کمپوست پذیر هستند (به عنوان مثال می توانند “100٪ زیست تخریب پذیر” باشند، که معمولاً به این معنی است که نمی توان آنها را کمپوست کرد).

این گزارش می‌گوید که مردم با برچسب‌ها گیج می‌شوند و در تلاش هستند تا بفهمند چه چیزی به کجا می‌رسد، با این حال ۸۵ درصد از مردم مشتاق خرید پلاستیک‌های قابل کمپوست هستند.

میودونیک، که بخشی از مرکز نوآوری زباله پلاستیکی دانشگاه کالج لندن است، گفت: “مردم می خواهند آنها کار کنند.” «مردم واقعاً سعی می‌کنند کار درست را انجام دهند، بنابراین من برای آنها احساس ناراحتی می‌کنم که اینطور شده است. اما در واقع، کمپوست خانگی کار نمی کند.

محققان یافته‌های خود را بر اساس داده‌های ۹۷۰۰ نفر در سراسر بریتانیا انجام دادند که یک نظرسنجی به نام Big Compost Experiment درباره درک آن‌ها از زباله‌های پلاستیکی را تکمیل کردند، ۱۶۰۰ نفر از آنها در یک آزمایش کمپوست خانگی شرکت کردند و ۹۰۰ نفر آن را تکمیل کردند. آنهایی که شرکت کردند، طیفی از کمپوست‌کننده‌ها، از کرم‌های داخلی گرفته تا سنگرهای بیرونی داشتند. شرکت‌کنندگان از بیل، ماله و الک استفاده کردند تا قبل از ثبت نتایج آنلاین، از کمپوست خود عبور کنند و به دنبال آثار پلاستیکی بگردند. اگر 90 درصد کربن موجود در مواد آزمایشی ظرف شش ماه ناپدید شده بود، قابل کمپوست در نظر گرفته می شد.

نتایج نشان داد هیچ مشخصاتی که به طور قابل اعتمادی قابل کمپوست خانگی باشد وجود ندارد. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که آزمایش‌های آزمایشگاهی برای این مواد کار نمی‌کند، که موضوعی گسترده‌تر برای بخش پلاستیک است و این سؤال را زیر سوال می‌برد که آیا این استانداردهای محصول واقعاً از محیط زیست محافظت می‌کنند یا خیر.

میودونیک گفت: «من فکر می‌کنم اگر مردم به بازاریابی مواد کمپوست‌شونده خانگی ادامه دهند، گرین واش است. «قبلاً نامشخص بود، اما اکنون ما شواهد آن را داریم. مردم بدون درک زیادی از اینکه چه اتفاقی باید بیفتد تا واقعاً زیست تخریب پذیر باشد، ادعاهایی برای مواد دارند.

پلاستیک های قابل کمپوست باید با سرعتی مشابه با مواد طبیعی کمپوست تبدیل به کمپوست شوند و هیچ باقیمانده قابل مشاهده ای باقی نگذارند. کاربردهای متداول پلاستیک قابل کمپوست شامل بسته بندی مواد غذایی، بسته بندی مجله، کیسه، فنجان، بشقاب و کارد و چنگال است.

اصطلاح زیست تخریب پذیر به ماده ای اشاره دارد که در اثر فعالیت بیولوژیکی تجزیه می شود، اما مشخص نیست که چه مدت ممکن است طول بکشد و تحت چه شرایطی. در سال 2019، تیم دیگری از محققان دریافتند کیسه‌های پلاستیکی که ادعا می‌کردند تجزیه‌پذیر هستند، سه سال پس از مدفون شدن در خاک و دریا، همچنان می‌توانستند خرید کنند.

رشد پلاستیک‌های قابل بازیافت، کمپوست‌پذیر و قابل استفاده مجدد نتیجه تلاش‌ها برای مقابله با آلودگی پلاستیک است، اما مکان‌های کمی برای دفع آنها وجود دارد. برای مثال، هیچ سیستم جمع آوری پلاستیک های قابل کمپوست و زیست تخریب پذیر در سراسر انگلستان وجود ندارد. کمپوست‌های «در داخل کشتی»، جایی که کمپوست‌سازی در یک محیط بسته انجام می‌شود، در تجزیه مواد صنعتی قابل کمپوست‌سازی بهترین هستند، اما ضایعات مواد غذایی معمولاً به هاضم‌های بی‌هوازی فرستاده می‌شوند که نمی‌توانند آنها را پردازش کنند.

Miodownik می‌گوید: «کاهش و استفاده مجدد معمولاً صرفه‌جویی زیادی در پول برای همه دارند، اما به نظر می‌رسد این استراتژی برای مردم کمترین شهودی را دارد.

اگر مقامات محلی شما از کمپوست صنعتی برای پردازش ضایعات مواد غذایی استفاده می کنند، باید از کیسه های قابل کمپوست استفاده کنید، اما این در بریتانیا نادر است. اکثر ضایعات مواد غذایی با استفاده از هاضم های بی هوازی پردازش می شوند که ضایعات را به بیوگاز تبدیل می کنند. همه کیسه ها به عنوان بخشی از این فرآیند – که زمان و انرژی لازم دارد – برداشته می شوند، اگر قابل کمپوست باشند یا نباشند. در صورت امکان، قرار دادن ضایعات غذایی مقامات محلی در روزنامه بهتر است.

با این حال، نتیجه این است که بازیافت زباله های مواد غذایی یک پیروزی بزرگ از نظر زیست محیطی است، و باید تشویق شود، حتی اگر مردم از کیسه های پلاستیکی برای انجام آن استفاده کنند. برای کمپوست خانگی، استفاده از کیسه یا کاغذ بهترین گزینه است.

پوشش بیشتر سن انقراض را در اینجا بیابید و خبرنگاران تنوع زیستی را دنبال کنید فیبی وستون و پاتریک گرینفیلد در توییتر برای همه آخرین اخبار و ویژگی ها