تاتنهام به یک شانزدهم نهایی صعود کرده است، اما آیا باید اینقدر سخت باشد؟ | لیگ قهرمانان

واقعاً هرگز شک نداشتید؟ البته به جز تمام آن لحظات در 45 دقیقه ابتدایی که کاملاً و کاملاً مشکوک به نظر می‌رسید، زیرا تاتنهام نیمه اول محتاطانه‌ای را در مارسی ارائه داد، اما هنوز به اندازه کافی درایو داشت تا چیزی را که در پایان احساس می‌شد بیهوده بود، تضمین کند. پیروزی دردناک

سه امتیاز آنها را در صدر گروه D قرار می دهد، در مقابل هر اتفاقی که ممکن است در آن مکان عجیب و غریب و دور که به عنوان نیم فصل دوم شناخته می شود، بیفتد. و نحوه پیروزی هر چه باشد، این لحظه مهمی است.

ناکامی در عبور از این گروه یک ضربه ویرانگر بود: از نظر مالی، اما همچنین از نظر سنگینی و درخشش. برای آنتونیو کونته موضوع ارتباط اساسی وجود دارد، اینکه هنوز یک بازیکن در این مورد باشد. اسپرز سوم لیگ و به مرحله حذفی است. عبور آنها از اینجا دشوار بود، بازیکنان کلیدی غایب بودند و کونته از روی سکوها می درخشید.

این پیشرفت ملموس است. شاید دیدن پیر امیل هیبیرگ، در عذاب، تخلیه شده، در کنار خودش پس از زدن یک گل شگفت‌انگیز برنده در ثانیه‌های آخر، حتی ممکن است نشانه‌ای از شعله‌ور شدن فصل باشد.

با این حال کافی است؟ اسپرز همچنین دهمین باشگاه ثروتمند فوتبال جهان است. و این پیروزی سوالاتی را نیز ایجاد خواهد کرد، عمدتاً برخی از مفاهیم اساسی سبک و قصد، در مورد اینکه اسپرز دقیقاً چگونه می‌خواهد این کار را انجام دهد، آنها می‌خواهند فوتبالشان چه حسی داشته باشد.

کونته در نوع خود یک پارادوکس مدیریتی است. اینجا یک حضور کاریزماتیک، پر جنب و جوش و پر زرق و برق است که تیم هایش در حالت احتیاط شدید کنترل شده حضور دارند. او که ژیمناستیک وحشی با خط لمسی خود مانند یک ضد تفسیر تمسخر آمیز در مورد ماهیت سخت حفاری فوتبالش است.

این عمل غرور دقیقاً چگونه کار می کند؟ حداقل، آیا باید اینقدر سخت باشد؟ Stade Vélodrome یک جای دیگ مانند است صدا و نورزمان و امواج تئاتری سر و صدا. اما مارسی تیم ترسناکی نیست، در حال حاضر پنجمین لیگ 1 و در ابتدای بازی انتهای گروه B است.

این گروه در روز ششم به طرز شگفت انگیزی یکنواخت بود، تا حدی به این دلیل که گروه خیلی خوبی هم نبود. هیچ کدام از این تیم ها قهرمان واقعی نیستند. اسپرز تنها تیمی است که در حال حاضر در بین سه تیم برتر لیگ داخلی خود قرار دارد.

بنابراین این شبی بود برای فعال بودن از ابتدا، برای تحمیل لحظه. تاتنهام، خوب، تاتنهام در عمق پنج خط دفاعی خود نشسته بود، سه هافبک جلوتر. این روش این تیم است. آن‌ها می‌خواهند کمتر فوتبال بازی کنند، نه بیشتر، با ضربه‌های متقابل برنده شوند، فقط به اندازه کافی فوتبال بازی کنند و نه بیشتر. آیا واقعاً این کار اکنون اینگونه است؟

کونته کار غیرعادی انجام داد، با مدافعان کناری معکوس، رایان سسنیون در سمت راست، ایوان پریسیچ در سمت چپ شروع کرد. اثر خالص این بود که تهدید بیرون را تشدید کند، به ویژه در سمت Sessegnon. و نیت اسپرز در نیمه اول وحشتناک به اندازه کافی واضح به نظر می رسید. بازی را خسته کننده کنید فوتبال را از این وضعیت خارج کنید. خطا، توقف، بن بست، انگشتان پا. این همه خوب است. بزرگترین آرامش آنها در آن مرحله، بی وقفه بودن پاس نهایی مارسی بود.

اسپرز سون هیونگ مین را از دست داد، پس از یک چالش هوایی خشن تکان خورد، اگرچه او در آن لحظه یک پاس را در 28 دقیقه در زمین انجام داد. و یک بار دیگر آنها ترفند عجیب محتاط، عمیق، دو طرفه، اما همچنین به طرز عجیبی متخلخل و شکننده بودن را مدیریت کردند. آیا این چیزی است که ارزش به اشتراک گذاشتن با تیم های نخبه اروپایی را دارد؟ امید است به کجا برود؟ بالاخره مارسی گل زد. ضربه سر چانسل امبابا چیز زیبایی بود.

اسپرز کمتر در گوشه گوشه می لرزد.

و از این طریق یک غم آشنا از تماشای هری کین در این تیم وجود داشت. او در آن فضاها پرسه می زند، به دنبال توپ های سرگردان می گردد. این فقط نوعی موجودیت است که با عقل خود زندگی می کند و آن چرخ دستی را در یک منظره خالی هل می دهد. در همان اوایل، سون توپ را برداشت، به جلو دوید، فقط کین را دید که با پیراهن‌های سفید احاطه شده بود، سپس برگشت و برگشت – دقیقا به سمت چه چیزی؟ – قبل از اینکه خودش را محاصره کند.

اما تاتنهام با شروع نیمه دوم ناگهان تغییر کرد. مدافعان کناری به سمت تیم های قوی تر خود رفته بودند. خط هافبک با تهاجمی بیشتری بازی کرد. اسپرز به نوعی متحول شده بود. یعنی اینجا شبیه یک تیم فوتبال بودند تا چیزی از خودشان نشان دهند. حتی در زدن گل تساوی کلمان لنگله چیز قابل قبولی وجود داشت، عالی در شب، از لحظه خود خوشحال بود و، اجازه دهید با آن روبرو شویم، یک سوال مسابقه در سال های آینده در راه است. 9 گل گذشته اسپرز همگی در نیمه دوم به ثمر رسیده است. این به نظر یک نادیده گرفتن یا اشتباه خواندن قوانین است.

نیمه اول هم وجود دارد. این مجاز است.

از آنجا نیمه دوم جذاب بود، اما چنگ زدن به روشی که نباید لازم می شد. وقتی اسپرز توپ را پاس داد و جاه طلبی هجومی نشان داد، مشخص بود که مارسی برای گرفتن توپ آماده است.

رودریگو بنتانکور باکلاس و قاطع بود، هافبک بسیار خوبی بود که نمی‌توان از او به سادگی بنشیند. Højbjerg آن را در مرگ با یک پایان فوق العاده به دست آورد. با گذشت یک سال از عصر آنتونیو، در اینجا فرصتی برای ساختن چیزی وجود دارد.