تراشینگ ها زیبا نیستند اما جام جهانی لیگ راگبی به مینوس های خود نیاز دارد | لیگ راگبی

تیهدف اصلی جام جهانی رشد بازی، افزایش آگاهی و ایجاد درآمد است که می تواند برای ترویج ورزش به مخاطبان و مناطق جدید مورد استفاده قرار گیرد. عملکرد لبنان و – با وجود شکست آنها در بازی های گروهی نهایی، یونان و جامائیکا – باید این کار را می کردند.

همیشه خطوط امتیازی یک طرفه وجود خواهد داشت. دانه‌های انتهایی باید در نقطه‌ای با تیم‌های برتر بازی کنند، حتی اگر برنامه‌ریزی آن بازی‌ها در پایان گروه‌ها – زمانی که انرژی آنها کم است و با دلتنگی زیاد – بی‌رحمانه به نظر می‌رسد. برخی از نتایج آخر هفته گذشته وحشیانه بودند – انگلیس 94-4 یونان، تونگا 92-10 جزایر کوک، لبنان 74-12 جامائیکا، استرالیا 66-6 ایتالیا، و ساموآ 62-4 فرانسه – اما ما نباید گرفتار هیستری شویم. در چندین مورد، متخصصان تمام وقت به طور قابل درک گروهی از کارمندان پاره وقت را چکش کردند.

تعجبی نداشت که یونان قهرمانان قهرمان اول، 200 امتیاز در گروه مرگ دریافت کردند. جزایر کوک عمدتاً نیمه وقت و ایتالیا هر دو 130 فروند، جامائیکا 190 فروند ارسال کردند. حتی اسکاتلند، با نیمی از بازیکنان تمام وقت، 142 فروند را واگذار کرد. با این حال، ولز قهرمانانه جنگید تا حیثیت خود را در طول گروه کبود D حفظ کند.

خطوط امتیاز نیز می تواند بی رحمانه باشد. با کمال تعجب، جامائیکا نزدیک به 50 درصد مالکیت توپ را مقابل لبنان در اختیار داشت. آنها 87 درصد از 30 ست خود را تکمیل کردند. و فقط هفت خطا انجام داد. آنها می دانستند که چه کار می کنند. به همین ترتیب، ایتالیا باعث شد استرالیا برای کسب 66 امتیاز خود سخت تلاش کند.

ما باید بیشتر نگران نحوه شکست تیم سوپرلیگ فرانسه در برابر ساموآ باشیم. تیم ثابت سوپرلیگ ایرلند نتوانست مقابل یک تیم لبنانی که عمدتاً از بازیکنان جام نیو ساوت ولز تشکیل شده بود، کنار بیاید. و روشی که اسکاتلند در برابر استرالیا ذوب شد. تیم‌های نیمکره شمالی – عمدتاً محصولات سوپر لیگ و سیستم توسعه بازیکنان انگلستان – مایل‌ها از تیم‌های سخت‌شده در NRL عقب افتاده‌اند.

بدیهی است که داشتن چند سوپراستار NRL کمک می کند. روز یکشنبه، تیم جامائیکا متشکل از بازیکنان لیگ 1 با سه تیم لبنانی میچل موزس، آدام دوعیهی و جاش منصور که 38 امتیاز بین آنها به دست آوردند، جدا شدند. جامائیکا هیچ کسی با آن کیفیت را نداشت که بخواهد از آن استفاده کند، اما سهم آنها نه تنها در احساس جشن به این رویداد بلکه در رشد ورزش مهم بود.

رومئو مونتیث، سرمربی جامائیکا و شووان بیلی ردیف دوم – معلم ورزش ابتدایی از کینگستون – پس از بازی در مورد اینکه چگونه حضور آنها در جام جهانی به رشد این ورزش در خانه کمک می کند، جایی که 900 بازیکن قبل از همه گیری ثبت نام کرده بودند، صحبت کردند. مونتیث گفت: “مردم می گویند جام جهانی باید فقط پنج یا شش کشور باشد – این مزخرف است.” “بله، ما چند امتیاز انفجاری داشته ایم، اما ورزشی را به من بگویید که اینطور نیست. ایجاد یک میراث چیزی است که در مورد آن است. هزاران کودک در خانه هستند که به دنبال فرصتی هستند – این واقعیت که به بچه ها بورسیه تحصیلی برای رفتن به دانشگاه برای بازی در لیگ راگبی ارائه می شود، همه اینها را ارزشمند می کند.

این ورزش همچنین در شرایط فوق العاده چالش برانگیز در لبنان ادامه داده است. مایکل چیکا، مربی تیمش پس از اینکه تیمش در مرحله یک چهارم نهایی مقابل استرالیا به پایان رسید، گفت: «آنها در حال حاضر کار سختی را در لبنان انجام می دهند. “آنها برای زنده نگه داشتن لیگ راگبی در شرایط بسیار بسیار دشوار کار بزرگی انجام می دهند. اگر بتوانیم با قرار دادن درخت سرو در برابر بهترین‌های جهان آگاهی بیشتری ایجاد کنیم، عالی است.»

ده‌ها هوادار لبنانی پرچم‌دار، روسری یا روسری‌دار در دهکده ورزشی لی که در میان صدها هوادار جامائیکا – از جمله قهرمان انگلیس دام یانگ، برادر الکس را تماشا می‌کردند – با لباس‌های سبز، مشکی و طلایی نشسته بودند، مظهر این احتمالات بودند. بسیاری از هواداران تونگا که تیم خود را دنبال می کنند، از ایالات متحده، هلند و آلمان با دانش اندکی یا بدون اطلاع از لیگ راگبی وارد این کشور شده اند. آنها در این مسابقات هستند تا میهن پرست باشند، دوستان قدیمی را ببینند و از خود لذت ببرند.

جام جهانی به تیم های بین المللی فرصتی بی نظیر برای بازاریابی این ورزش می دهد. طرفداران لبنانی دیگر کجا از دیدن پیروزی تیم ملی خود در صحنه جهانی خوشحال می شوند؟ داشتن لیست بازی های معتبر به این کشورها فرصت بیشتری برای جذب بازیکنان سطح بالای واجد شرایط می دهد.

نمی توان انکار کرد که بسیاری از تیم ها مانند سال 2000 مملو از بازیکنانی هستند که در انگلستان یا استرالیا متولد شده اند. ایرلند به اندازه 22 سال پیش در این جام جهانی بازیکنان بومی را به میدان فرستاد (یکی)، اسکاتلند همان (هیچ). مهاجم گیوله سلرینو تنها بازیکنی بود که در ایتالیا متولد و پرورش یافته بود که برای تیم ملی – به مدت 14 دقیقه – به میدان رفت و به نظر نمی‌رسد که هیچ یک از دو بازیکن داخلی لبنان در حال حاضر به میدان بروند.

اما جایگزین چیست؟ یک جام جهانی بدون بازیکنان میراث فرهنگی بسیار جذاب خواهد بود و بنابراین از نظر مالی فاجعه بار خواهد بود. و نشانه های مثبتی وجود دارد مبنی بر اینکه در آینده به بازیکنان بومی شانس بیشتری داده خواهد شد. جامائیکا به پنج بازیکنی که بازی را در جزیره یاد گرفته بودند، ظاهر شد. یونان هفت محصول داخلی تولید کرد. چهار ایتالیایی دیگر به مدت سه هفته به شدت تمرین کردند و این تجربه را به باشگاه های خود باز خواهند گرداند.

و همه چیز به بازیکنان نیست. مونتیث بر اهمیت برنامه های آینده مربیگری و توسعه داوری در جامائیکا تاکید کرد. ایتالیا مربیان داخلی، فیزیوها، هواسازها و مدیران را به اردوی خود آورد تا لیگ برتر راگبی را تجربه کنند.

هر گونه انتقاد از بازیکنان و مربیانی که در این مسابقات شرکت کرده اند به شدت ناعادلانه است. آنها گناهی جز عشق به کشورشان و فداکاری برای یک هدف ندارند. بسیاری از آنها یک دهه است که بازی می کنند، برخی فراتر از وظیفه هستند. هنگامی که کار او به عنوان یک مهندس نرم افزار، مهاجم یونانی گریگوریس کوتسیمپوگیورگوس را به بروکسل برد، او به هلند رفت تا برای روتردام پیتبولز بازی کند تا برای اولین حضور خود در جام جهانی آماده شود. سلرینو از شمال غربی ایتالیا به جنوب فرانسه نقل مکان کرد تا رویای لیگ راگبی خود را دنبال کند. او پس از رویارویی با استرالیا گفت: “مهم نیست چقدر بازی کردم – مهم ترین چیز سفر است.” من ثروتمندترین چیزها را پیدا کرده ام: افراد زیادی را ملاقات کردم، تجربیات بسیار خوبی را انجام دادم که باعث می شود فرد ثروتمندتری باشم. ما این داستان را تا آخر عمر به خاطر خواهیم داشت.»

اخبار درباره: خالد رجب، لبنان

خالد رجب، مدافع کناری کانتربری بولداگز قد بلند، ریشو و دم اسبی، به طرز تحسین برانگیزی جای آدام دوئیهی را مقابل ایرلند پر کرد و سپس جای خود را مقابل جامائیکا حفظ کرد. با توجه به دو بازی او در این مسابقات تا کنون، جای تعجب نیست که این بازیکن 20 ساله، تنومند و سریع با توزیع عالی و پاهای گریزان، در بازگشت به بولداگ با تیم اول بازی کند.

خاطره جام جهانی

بدون بازیکنان نسل دوم و سوم، تنها کشورهایی که می توانند با قدرت کامل باقی بمانند، پنج کشوری هستند که جام جهانی را در دهه 1980 تشکیل می دادند: استرالیا، فرانسه، پاپوآ گینه نو، نیوزلند و بریتانیای کبیر. با تعداد تیم‌های کم، دو مسابقه متوالی در طول سه سال برگزار شد و به مسابقات خاصی در سری تست امتیاز می‌داد. در مسابقات سال 1995 درها به روی کشورهایی مانند تونگا، ساموآ و فیجی باز شد که در ربع قرن گذشته شکوفا شده اند تا به مدعیان واقعی تبدیل شوند.

آنچه آنها گفتند

“کمی ابریشمی، نه؟” رینالدو پالومبو، رده دوم ایتالیا، بازی تاچ داون ژیمناستیک خود در برابر استرالیا را چگونه توصیف کرد. “شما به اندازه کافی با پا بازی می کنید و می دانید که گاهی توپ چگونه می پرد و من فقط با آن خوش شانس بودم.” پالمبو اکنون به استرالیا می رود تا قبل از بازگشت به لندن برونکوس – و شغل پاره وقت خود به عنوان آرایشگر – در سال آینده ازدواج کند. او می گوید: «خیلی از مشتریان نمی دانند که من بازی می کنم. سعی می‌کنم کار و پایم را جدا نگه دارم، اما مطمئن هستم که برخی من را در تلویزیون دیده‌اند و برای من خوشحال و هیجان‌زده خواهند شد.»

خارج از ضبط

لی ساده ترین مکان برای رسیدن به آن نیست. روی نقشه است و اگر می توانستید پرواز کنید، در یک زمان بسیار کوتاه آنجا خواهید بود. اما با راه آهن تقریباً مانند رفتن به انتهای زمین است. شما باید صبح زود شروع کنید.» اخبار ورزشی در سال 1899 چنین نوشت. چیز کمی تغییر کرده است، بنابراین به 5000 تماشاچی که به دهکده ورزشی لی – مکانی عالی، اگر در حال رانندگی هستید – برای ظهر یکشنبه رسیدند، احترام بگذارید. در میان بازدیدکنندگان، نماینده، سام ایوب، که قبل از ملاقات با مشتریان بیشتری پس از بازی، یک جلسه صبحانه با جو شوروکس مهاجم ویگان داشت. انتظار می رود حداقل یک بازیکن لبنانی دیگر در فصل آینده در سوپرلیگ حضور داشته باشد.

بدون نیاز به کلاه ایمنی را دنبال کنید توییتر و فیس بوک